26/04-3/05

Donderdag 26/04/2012: Weeshuis, inkopen doen, koken op de Chacko, Evan en Sui op bezoek!

Na nog eens 100 keer te hebben gebeld naar de vrouw van het weeshuis kreeg ik haar dan toch te pakken. Ik kon er eindelijk even mee babbelen toen ze plots zei dat ze eigenlijk niet meer echt verantwoordelijk was voor het weeshuis en dat ze nu een andere job had! Ja lap dat had ze ons echt niet vroeger kunnen melden?! De manager zou blijkbaar ook  op vakantie zijn dus gaan werken in het weeshuis bleek daarom  niet mogelijk. Dat hadden we ondertussen eigenlijk al wel verwacht maar het was toch een beetje spijtig.

Dan nodigden we Evan en Sui (de jongen die geen Engels spreekt blijkt blijkbaar Sui te heten en niet Siu zoals wij hem al twee weken noemen! Oepsieee…) maar uit voor het avond eten. We haalden onszelf wel wat op de nek want we moesten hun geweldige etentje nu proberen te evenaren natuurlijk! Met maar 1 kookpot en 1 pan op een klein Chacko kolenvuurtje was dat niet meteen vanzelfsprekend!

We kookten de hele namiddag, dekten alles netjes en toen ze om 6 uur aankwamen stond er klaar: gebakken worstjes met paprika, pasta met cury, pasta met ajuin en look, roerei, tomaatjes met ajuin en rozemarijn en ook nog yamfrieten with stew van de kitchen!

Het was een heel buffet en we waren allen heel fier op onze prestatie. Sui die at zich vol maar of Evan het zo lekker vond was een twijfelgeval. Ze deden in ieder geval toch alsof of het hen smaakten dus het was wel een leuke avond!

Vrijdag 27/04/2012: Opruimen, naar de post, bezoek van Ellen, Joëlle en Melissa!, Rooftopspot.

Opruimen en poetsen was vandaag de boodschap want we kregen bezoek! Ellen, Joëlle en Melissa (3 meisjes van dezelfde school als ons en die hetzelfde vliegtuig namen als ons) kwamen een weekendje bij ons logeren.  Er lag nog wel wat rommel van gisterenavond maar al bij al was het huis toch snel relatief proper. Dan hadden we nog wat tijd over om te relaxen en even in het zonnetje te gaan zitten.

In de namiddag trokken we naar het dorp. Eerst gingen we langs de post. Ik was vandaag extra zenuwachtig om naar de post te gaan want het was de laatste kans om brieven te ontvangen. Aangezien alle post in Kpando maar 1 keer per week arriveert en we volgende week weg zijn was dit onze laatste kans. Ik wist dat er nog wel wat onderweg was en zou het echt jammer vinden omdat niet meer te ontvangen! Toen we het postkantoor binnen gingen kwam de vrouw van de post er al aan mét een stapeltje brieven voor Mara Sluis! Hoera! Wonder boven wonder zaten alle brieven die ik nog moest ontvangen er allen bij en ik was dan ook erg tevreden!

Ik ging ook nog even geld afhalen en dan was het tijd om ons naar de trotro plaats te begeven  voor onze aankomende vriendinnetjes!

De lange rit in de kramakkelige, veel te warme trotro had hen uitgeput en een eerste stop in de Akusika Spot was dus een goed plan. Bij een frisse cola werden de ene straffe verhalen na de andere uitgewisseld en het was al meteen een drukke bedoeling! Nadien kochten we nog de nodige dingen voor hun verblijf bij ons en namen we een taxi naar huis.

Het was gek om plots zoveel volk in ons huis te zien rond lopen maar plaats hebben we toch genoeg dus het was wel heel erg gezellig. Na het avond eten stelden we de meisjes voor aan Evan en Sui en gingen we iets drinken in de Rooftop Spot.

S’ avonds in de kamer, we besloten om allemaal in onze kamer te slapen, hebben we nog wat nagepraat en vielen we allen in een diepe slaap.

Zaterdag 28/04/2012: Stinkie Korkie, markt, manicure, spelletjes spelen!

Na een stevig ontbijt met zes trokken we naar de markt. We maakten wel nog een tussenstop in Kpansec want de meisjes wilden natuurlijk onze krokodil wel eens bekijken. De krokie was niet echt gelukkig denk ik want het mangoseizoen was voor hem niet zo ideaal aangezien zijn bak vlak onder een mangoboom staat. Midden in een put gistende en rotte mango’s lag het arme dier dan maar wat rond te dobberen. Het stonk er echt ongelooflijk! Zo lang zijn we dus niet blijven kijken want het was enorm zielig en mijn neus kon het na een tijdje echt niet meer aan!

Toen we op de markt aan kwamen was het bloedheet en erg druk. Ellen, Xenia en Lana besloten dan ook om al snel een terrasje te gaan doen en Joëlle, Melissa en ik zouden hen na de markt daar wel treffen. Ik kan haast niet geloven dat die mijn laatste marktdag hier in Kpando zal zijn. De dagen vliegen plots voorbij en binnen 6 dagen vertrekken we al naar Cape Coast!

Toen iedereen weer wat verkoeld was op het terras gingen we langs een klein houten hokje dat een schoonheidsalon moest voorstellen! Voor 1.5 euro konden we er allen valse nagels laten zetten! Voor de grap deden we dat dan ook en het was wel een leuke ervaring zo op een krukje in het stof je nagels laten lakken. J

Toen we van de markt en de manicure thuis kwamen was het al laat en konden we meteen aanschuiven voor ons avond eten. We hadden aan de keuken onze favoriete yam frietjes gevraagd en we genoten er allen van. Met onze buikjes vol kropen we de zetel in en speelden de hele avond lang spelletjes! We hebben wel goed gelachen moet ik zeggen!

Zondag 29/04/2012: Een toren gebakken bokes, seven people in a tiny Car, Wli Waterfall, Chinees dinner.

Het werd gisteren avond een beetje laat en ik zat deze ochtend dan ook maar met kleine oogjes aan de ontbijttafel. Gelukkig hadden we gisteren inkopen gedaan om als ontbijt verloren brood te kunnen eten! Het was een heel pak werk op onze kleine chacko maar het was echt de moeite! We hadden uiteindelijk véél te veel maar dat maakte niet uit want de overschot zouden we wel als lunchpakketje op eten!

Op de planning voor vandaag stond namelijk een bezoekje aan de Wli Waterfalls! Het zou Lana’s, xenia’s en mijn 4^de keer al zijn maar dat maakte niet zoveel uit wan de watervallen blijven fantastisch! Met Steven spraken we af dat hij onze taxidriver van dienst weer ging zijn en zo kwam het dat we om 11 uur met 6 grieten in 1 kleine taxi werden gepropt! Het was een klein gepuzzel van op de schoot en tussen de benen zitten maar uiteindelijk slaagden we erin en konden we vertrekken!

Anderhalf uur later maakten we een eerste stop bij “de slangen zoo”. Wij hadden daar ons avontuur al beleefd maar de andere meisjes wilden de slangen toch ook wel eens op hun  kop leggen. Er waren de afgelopen weken ook kleine slangetjes geboren dus het was een serieuze slangenbedoeling maar iedereen vond het weer reuze spannend! De slangen angst is by the way nog steeds volledig verdwenen! Thank You Snakeman!

Terug in de Taxi proppen en nog ene uurtje rijden naar de Wli dan maar. Eenmaal aangekomen was iedereen erg blij uit dat autootje te kunnen en begonnen we aan de tocht door het bos. Het bos was zoals gewoonlijk lekker fris en iedereen was al meteen in zijn nopjes! Toen de andere meisjes voor het eerst de waterval zagen stonden ze even met hun mond open. Zelfs ik na de vierde keer was toch nog even verwonderd over de enorme waterval met alle vleermuizen er rond en de verschillende regenbogen die je er ziet. Kleren uit, bikini aan en hup het water in!

Ik vond het vandaag nog leuker dan anders. Het water voelde warmer aan als de vorige keren, er was weinig volk en met alle meisjes bij elkaar was het heel gezellig!

Na een verfrissende dag bij de watervallen vertokken we weer richting huis. Het was al wat later en we moesten ons wat haasten want we waren met z’n allen uitgenodigd bij Evan en Sui voor dinner. Eenmaal thuis ons snel omkleden en klaarmaken en toen kwam Sui ons ophalen. Het eten stond al klaar en we konden gewoon aanschuiven. Het was weer even veel en even lekker als de vorige keer en het ging er allemaal héél goed in! Gelukkig had ik deze keer een iets losser kleed aangedaan zodat Lana mijn rits niet moest open doen tegen het einde van de avond!

Maandag 30/04/2012: Vertrek Ellen Melissa en Joëlle, Goodbye Party, onverwachte laatkomers, Reuze onweer.

Na het ontbijt zat “our Girls weekend” erop en gingen we richting trotro station om de meisjes af te zetten. Het was een super tof bezoek en donderdag zullen we hen al terug zien in Accra om verder samen te reizen naar Cape Coast!

Toen de meisjes vertokken waren gingen wij inkopen doen! We hadden gisteren heel wat smsjes rondgestuurd voorn onze “goodbye Party” en moesten nu nog alles voorbereiden! We kochten ananas voor een heel leger, watermeloen, pindanootjes, frisdrank, water en maakten een enorme lading zoete  popcorn!  Het huis werd snel ook nog wat gekeerd, bloemen op de tafel, ballonnen in de lucht, wij nog snel een chick kleedje aan en om 13 uur waren we er klaar voor! Net op tijd want de eerste gasten kwamen al aan. Anthony, Francis, Mary en kinderen, Liesbeth, Grace en haar zus, Gloria, Peace, Pascal, Emanuel en vriend, … Het werd ene drukke bedoeling op ons mini terras maar het was super gezellig!Ik denk ook dat onze Ghanese vrienden het enorm apprecieerden en we genoten met z’n allen van het feestje.

Tegen half 4 vertrok het meeste volk weer naar huis en toen haalde Gloria en Liesbeth cadeautjes boven! Super lief! Van Liesbeth kregen we ene hele mooie stof en van Gloria een set Kente (traditionele parels met stof overtrokken) juwelen setje!

Wat een schatjes en de cadeaus waren prachtig! Daar moesten we natuurlijk mee op de foto en al gauw werd er een fotoshoot georganiseerd met al diegene die een extra plaatsje in ons hart hebben veroverd!

Tegen half 5 was iedereen door en ploften wij in de zetel. Ons huis zag eruit of er een bom ontploft was maar dat zouden we straks wel op ruimen. Toen er een auto naast ons huis stopte dachten we dat het de chinezen waren maar toen ik toch maar even door het raam keek zag ik Queen Dora zitten! Chit! Lana en Xenia schoten de kamer in om hun kleedjes weer deftig aan te trekken, ik verstopte snel nog wat afval onder de zetel en toen stond daar dus plots Queen Dora op ons terras samen met Mister Kumla. “Did we missed the party?” vroeg Dora. “Yes everybody just left” zeiden wij nog. “But now I am here so start the party again!” . Overrompeld als we waren schepten we snel nog wat popcorn boven en boden we ze onze laatste frisse cola aan. Het was eigenlijk wel echt gezellig en we waren alleen een beetje vereerd dat ze naar ons afscheidsfeestje waren gekomen.  Zelfs Dora had een pakje voor ons bij!! Een Kente sjaaltje en we waren er erg blij mee! In de verte begon er een serieus onweer te dreigen dus namen we snel nog een foto en toen vertrokken ze weer.

Ze waren nog maar net weg of het onweer barste volledig los! Al onze ramen vlogen open, de deuren knalden overal tegen en het water vloog langs alle kanten de kamers binnen! Xenia probeerden buiten nog wanhopig de raam dicht te krijgen maar dat werd een klets natte poging.

De elektriciteit liet ons op dat moment natuurlijk ook nog in de steek dus het was hier weer een chaos tot en met maar wel grappig! Toen de storm een beetje ging liggen konden we dan toch ons eten op eten in het donker en na een tijdje sprong de elektriciteit zelfs weer aan! Wat een dag…

 Dinsdag 1/05/2012: rustdag!, koffers in pakken.

Na de drukke dag van gisteren waren we alle drie wel toe aan een dagje platte rust! Lang ontbijten, want in de zon zitten, wat op de computer werken,… Alles was vandaag lekker op z’n Afrikaans en ging er heel relaxed aan toe!

In de namiddag moest er wel nog eens even naar de koffers gekeken worden. Morgen zouden we niet veel tijd hebben om in te pakken dus het grootste deel moest toch wel vandaag gebeuren. Wat kan een mens veel rommel verzamelen op 3 maanden tijd seg! Veel te veel kleedjes, souverniers, herinneringen,.. die allemaal in mijn koffers moesten! Gelukkig had ik al vooraf beslist dat er veel kleren van België in Ghana mochten achterblijven. Na 3 maanden hetzelfde te dragen was ik alles toch zo beu als iets en de mensen konden er hier ongetwijfeld meer mee dan ik in België. Ook lakens, handdoeken, overschotten shampoo, … werden in een grote zak gestoken om af te geven.

Aan de keuken hadden we voor vanavond weer fried yam besteld. Het zijn onze laatste avondmalen in Kpantech en daar moet van geprofiteerd worden natuurlijk! J

Woensdag 2/05/2012: Afscheid: Education center, Aziave, TNT, Rc Boys, Peace and Gloria, geen elektriciteit.

De laatste dag in Kpando was er een van afscheid nemen. Op de planning stonden alle scholen dus het beloofde een drukke dag te worden!

Halte 1: De foto winkel van Oswald. Omdat we natuurlijk niet wilden dat ze ons snel zouden vergeten zouden we enkele foto’s laten afdrukken en als cadeautje afgeven! Oswald had ons een vriendenprijsje beloofd maar daar wist zijn nicht die in de winkel stond blijkbaar niets van. Ik begon me al serieus te ergeren maar we bleven rustig en belden Oswald op. Na wat onderhandeld te hebben lukte het ons gelukkig dan toch om de foto’s goedkoop mee te krijgen en konden we verder. We hielden een taxi tegen en reden op weg naar halte 2.

Halte2: Het education center. Met een hele zak servies dat we van Mister Kumla geleend hadden en een foto voor Madam Dora kwamen we om 8u30 aan in het education center. Jammer genoeg waren zowel Madam Dora als Mister Kumla niet aanwezig. In onze planning was geen tijd om op hen te wachten dus werden er briefjes op hun bureaus achter gelaten en wandelden we naar halte 3.

Halte 3: Wandelen naar Aziave was enorm heet. De arfikaanse kleedjes lieten maar weinig frisse lucht door maar gelukkig arriveerden we snel. Het was heel erg vreemd om op deze school aan te komen. Het was ondertussen al weer 2 maanden geleden dat ik hier nog geweest was. Niets was veranderd, enkel het gras was gegroeid. De kinderen van de lagere school waren dan ook volop bezig met het af te doen. De kindjes van KG waren er tot mijn grote teleurstelling niet. Het was vandaag opruimdag na de vakantie en daar konden de kleutertjes niet bij helpen. Madam Doris en Madam Evelyn waren er wel maar erg hartelijk waren ze niet. Ik zal deze twee bijzondere dames dan ook niet echt missen.

Halte 4: Vanuit Aziave namen we een Taxi naar ons thuis. Daar pikten we onze zakken met ‘achter te laten kleren, schoenen, lakens’ op en trokken naar halte 5: TNT. Toen we er aankwamen was het net 11 uur en troffen we enkel nog Liesbeth en Edith. De school was vandaag vroeger gesloten en de leerkrachten waren dus al naar huis. We gaven de zakken met kleren af, waar ze heel erg blij mee waren, en wandelden samen met de twee vrouwen richting RC Boys.

Halte 6: Toen we nog maar onze kop om de hoek van de school staken hoorden we al luid gejuich. De leerkrachten hadden op ons bezoek staan wachten en waren opgelucht dat we er dan toch waren geraakt! Op deze school was het voor mij echt thuiskomen. Met een stoeltje onder de bomen, foto’s bekijken met Mary, fried yam eten met Liesbeth, groepsfoto’s maken, spelen met Solomon,… Afscheid nemen van deze school viel ons allen véél zwaarder dan ergens anders. De leerkrachten zijn hier zo hartelijk dat ik hoop ze zeker nog terug te zien.

Om 14 uur vertrokken we weer en passeerden langs halte 7: de markt. Het is gek om de dingen die voor ons nu zo vanzelf sprekend geworden waren, plots allemaal voor de laatste keer te doen. De laatste kleedjes op pikken bij Grace1 en ook bij Grace 2, de laatste kleurrijke stofjes meenemen, de laatste groene appelsienen,….

De laatste haltes waren Gloria en Peace. Eerst wandelden we naar Gloria die erg blij was ons te zien. En ook Peace had het moeilijk met het afscheid. Beide vrouwen hadden de afgelopen maanden onze afrikaanse moeders gespeeld en goed voor ons gezorgd. Ze leerden ons koken op de chacko, kwamen regelmatig vragen naar onze gezondheid, veegden stiekem ons terras als ze vonden dat het te smerig was en gaven ons alle steun die we nodig hadden. Toen Peace dan ook zei dat ze erg trots op ons was kregen we het allen toch wel even moeilijk. We stelden het afscheid nog even uit en zouden Gloria vanavond op café treffen en Peace kwam morgenvroeg nog langs beloofde ze.

Eenmaal thuis waren we alle drie dood op. De hele dag van de ene school naar de andere hollen was toch wel écht vermoeiend. Maar rusten konden we niet want ook nog wat bevriende jongens van Kpantech wilden afscheid nemen en samen op de foto. Om 18 uur was gelukkig het eten er (laatste keer fried Yam with stew) en ik heb alles in 1 keer naar binnen geschrokt! Aan tafel zeiden we nog tegen elkaar dat alles zo goed verlopen was vandaag, alles zo zonder problemen. Nog geen 5 minuten later viel de rest van de avond in duigen want de elektriciteit besloot weer om er de brui aan te geven.

Geen elektriciteit betekende voor onze planning: geen laatste blog posten bij pascal en ook geen afscheidsrink in de AKu Sika want er zou geen licht, … zijn. Het was een beetje een domper op een erg fijne dag en ik was er een tijdje echt boos om maar veel kan je er toch niet aan doen dus kropen we alle drie vroeg in bed want morgen zou het vroeg dag zijn.

Donderdag 3/05/2012: laatste spullen in pakken, Stephen, Evan and Sui, afscheid directeur en keuken, Stephen is een held, Zanga, bye bye Kpando…

Om 6 uur ging de wekker. De laatste spulletjes werden in de koffers gestoempt, de bedden werden nog afgetrokken en de overige lakens meegegeven met Liesbeth. Het huis werd nog gepoetst en dan waren we bijna klaar om te vertrekken. Stephen die zou ons met zijn taxi naar de trotro plaats brengen en kwam even inspecteren hoeveel koffers we bij hadden. “way to much” en dus zouden we in twee keer moeten rijden. Om 9 uur ging hij terug komen want we moesten eerst nog afscheid gaan nemen bij de directeur van Kpantech en in de keuken.

De directeur van Kpantech was zoals altijd even hartelijk. “I didn’t huged you before!” en dus werden we tegen het enorme postuur van de directeur getrokken en bijna fijn geknepen! Ook meneer directeur kreeg een leuke foto van ons drie en we bedankten hem uitvoerig voor het verblijf in zijn mooi school. Daarna trokken we naar de keuken. Daar waren alle kokkinnen al druk in de weer met foefoe te maken (JAK!). De kokkinnen en dan vooral Unis zijn een bende speciale gevallen bijeen maar ik ben toch blij dat we er nog ene laatste keer goededag tegen zijn gaan zeggen.

Evan en Sui stonden al voor de deur toen we thuis kwamen want ook zei kwamen een laatste keer afscheid nemen. Er werden nog wat Chinese afscheidsbriefjes in onze boeken geschreven en toen kwam Stephen ons op halen.

Toen we Stephen zagen naderen was hij niet in zijn taxi. Hij was voor ons naar de trotro plaats gegaan, had daar een trotro naar Accra geregeld en de chauffeur dan ook nog overhaalt om ons gratis thuis te komen oppikken! Wat een schatje die Stephen! Hij had ook al de prijs onderhandeld voor al onze koffers en dus hoefde wij enkel maar in te stappen en ons over niks zorgen te maken!

We wilden net doorrijden toen we Zanga zagen, onze vroegere nachtwaker. Ook hij was speciaal langs gekomen om ons uit te waaien en dat deed ons allemaal vele plezier. In de trotro zwaaiden we naar heel Kpando, we riepen al onze vrienden op straat, konden Francis zelfs nog een handje geven oor het raam en namen afscheid van ons dorp…

Het afscheid van Kpando vond ik best moeilijk. Ik ben van het dorp gaan houden en het nu plots moeten achterlaten voelde erg vreemd. Gelukkig staat er ons nog een leuke week vakantie in Cape Coast te wachten samen met de meisjes van lager onderwijs en dara kijk ik ook wel naar uit!

Vrijdag 13/04/2012: Rotte confituur, rotte ketchup en verstopte wc!  Huis poetsen, kleren wassen, eten laat op zich wachten, Met Spartacus 3 in de zetel.

Toen ik deze ochtend opstond om 9 uur ging ik samen met Lana en Xenia aan de ontbijttafel zitten.  Een boterhammetje met confituur zou me wel smaken. Dat viel een beetje tegen. De confituur bleek van de ene op de andere dag plots slecht geworden te zijn! Heel vreemd want deze heb ik nog maar twee weken en staat altijd in de ijskast. Ik vermoed dat de regelmatige stroomuitval er wel iets mee te maken zou kunnen hebben. Later die dag ontdekte ik ook nog dat de ketchup ook al zuur was! Toen ik daarna naar het toilet ging en bij het doortrekken (=emmer er in kappen)  alles bleef rond drijven wist ik het zeker. Het is vrijdag de 13^de vandaag!

Na de minder gezellige ontdekkingen van deze ochtend ben ik dan maar aan het poetsen geslagen! Het huis gekeerd, de vuilbakjes vervangen, de ongelooflijk ranzige poembak geschrobd,… De wc heb ik maar even gelaten voor wat hij was want telkens als er iemand nog maar in de buurt kwam van dat kleine hokje vielen we bijna flauw!

Daarna was er zelfs nog een beetje energie over voor een waske! Alle vuile kleren en de lakens van mij bed moesten er aangeloven! We zitten de laatste dagen wel weer met een kleine watercrisis waardoor ik maar heel erg weinig water kon gebruiken maar alles is toch min of meer proper… Nadien had ik wel erg pijnlijke en rode handen van het wasmiddel en al dat uitwringen. Dan de rest van de dag maar lekker lui houden.

De hele dag hebben we een beetje rustig in huis gebleven.  S’avonds waren we allen erg hongerig! Jammer genoeg liet het eten wel heel lang op zich wachten! Pas om half 8 kwam de keuken het brengen! Gelukkig waren het Yam frietjes met kip. Dan hoor je ons al lang niet meer klagen en zijn we allemaal content!

Normaal gezien hadden we vanavond ook gezegd dat we iets gingen drinken met de chinezen maar aangezien wij allemaal met een volgepropt buikje in de zetel waren geploft had niemand daar nog zin in. Afbellen dan maar en een goei filmke opzetten! Deze week vonden we in de plaatselijke “videotheek” (beeld u in: 3 schabben, buiten op straat met enkele gekopieerde dvd’s) het vervolg seizoen van Spartacus. Op de dvd zou het hele derde seizoen staan maar jammer genoeg waren het slechts 2 afleveringen. Ach ja voor 1 euro kan je niet gaan klagen he…

Zaterdag 14/04/2012: Gebakken bokes!, Tesselientje en Eyram, iets gaan drinken met de chinezen en Francis

Toen we deze ochtend op de markt eieren en melk gevonden hadden was er het geweldige idee om gebake bokes/verloren brood/ Ezels oren/ of hoe je het ook wilt noemen te maken! Eenmaal thuis werden de kooltjes snel aangestoken en begonnen we eraan. Tesselientje was er zoals gewoonlijk ook weer bij. Het kind is hier niet meer weg te krijgen maar dat vinden wij allen geen enkel probleem! Het is een klein, ondeugend maar o zo lief schatje!

Toen de gebakke bokes klaar waren kreeg tesselientje er natuurlijk ook eentje. Het smaakte ons allemaal enorm en Tesselien zat van kop tot teen onder de suiker! Hup het kind in bad dan maar! We hebben ze van boven tot onder volledig ingezeept tot ze bijna blonk! Tesselien die vond het geweldig en straalde van oor tot oor. Zo proper was ze nog nooit geweest denk ik! Toen ze weer droog was kwam er ook nog een beetje Zwitsal aan te pas en wat reuk! Tesselien was weer gloednieuw!

Eyram was ondertussen ook gearriveerd. Sinds zijn stalkerig gedrag wat geminderd is en we hem zo  lief met Tesselien hebben zien spelen is hij terug welkom. Om 18 uur arriveerde ons eten en werd er dan ook graag een bordje bijgezet voor zowel voor Tesselien als voor Eyram.

Daarna werd iedereen buiten gesjot want dan moesten wij ons klaar maken voor een drink met Francis en de chinezen. De chinzen hun aantal bleek van 5 naar nog maar twee gedaald te zijn omdat de andere op zakenreis waren maar dat maakte niet uit. Het werd een erg gezellige avond op “The rooftop” en we hopen binnenkort misschien eens samen een tripje te kunnen maken.

Zondag 15/04/2012: Lunchen bij Anthony, naar het dorp voor inkopen, film kijken.

Net zoals vorige week werden we om 12 uur weer bij Anthony verwacht voor de lunch. Nu we van vorige keer wisten waar hij woonde, konden we meteen naar zijn huis wandelen. Toen we daar om 12 uur stipt aankwamen was er natuurlijk nog geen Anthony te zien… Enkel de moeder was thuis en zij ontving ons dan ook heel vriendelijk. We werden in de kamer van Anthony gezet en zei dat Anthony er zo wel zou aankomen. Eigenlijk hadden we dit kunnen voorspellen want een uur later was er natuurlijk nog geen Anthony te bekennen! De moeder kwam ons gelukkig af en toe vergezellen. Het is een erg lieve dame met een wel erg groot hart. Blijkbaar had zij gisteren de ingeving gekregen om iets goed te doen voor de anderen en had vervolgens 15 willekeurige kinderen van het dorp uitgenodigd om bij haar te komen eten. Zomaar als goede daad en omdat het zondag was. De kinderen genoten van de witte rijst, de kip en een cola en de moeder genoot van de tevreden gezichtjes van de kinderen. Een erg mooi gebaar…

 Om kwart na 1 kwam Anthony er gelukkig dan toch aan en konden ook wij aan een feestmaaltijd beginnen! Spaghetti, kip, rijst, en fried Yam stond op het menu! Het smaakte weer even heerlijk als vorige week! Ze mogen mij hier wel meer uitnodigen! J

Na de lunch gingen we nog even naar het drop om de laatste aankopen te doen en dan snelden we snel naar huis. Het eten was net iets te veel geweest en iedereen kon wel een klein dutje gebruiken. Dat was wel even buiten Tesselien gerekend want die liep al gauw weer als een kleine zotteke door ons huis te hollen, te dansen en te zingen!

Door het vele eten van de middag, zegden we de keuken voor vanavond af. We zouden wel genoeg hebben aan een klein boterhammetje. Nadien zijn we in de zetel gaan zitten en genoten van een goeie film.

Maandag 16/04/2012: Markt, poging 2 post, 4 brieven!, kleedje, onweer en laat eten!

Vandaag nog eens marktdag en dus ideaal om weer wat rond te snuffelen tussen al die leuke en mooie stoffen en andere prullen! Aangezien onze dagen hier nu fel beginnen te korten moet er nog een klein voorraadje ingeslagen worden voor thuis en kochten we er dus weer enkele kleurrijke stofjes!

Daarna trokken we naar de post. Aangezien de mevrouw van de post op vrijdag ons geen brieven wilde geven gingen we vandaag onze kans dan maar opnieuw wagen! Gelukkig was de vrouw deze keer veel beter gezind en kwam ze terug met een heel stapeltje brieven! Jipie! Ik had er vier en ik was er heel erg blij mee! Het doet telkens deugd om zoveel leuke en lieve dingen te lezen!

Vandaag kon ik ook mijne tweede kleedje gaan afhalen bij Grace onze naaister. Ik ben weer tevreden over haar werk en voor 6 euro stof en laten naaien te samen kan je nu toch eigenlijk niet sukkelen he!

Toen het ’s avonds tegen een uur of 5 begon te onweren zagen we de bui al hangen. Het eten zou op zich laten wachten vanavond. Telkens als het regent hebben de kokkinnen blijkbaar niet zoveel zin om te koken en al helemaal niet om het eten te komen brengen. Het onweer werd ook steeds heviger en heviger. De lucht zag ondertussen al pikzwart en enorme flitsen doorkruiste de lucht. Toen om kwart na 6 het heel even minder erg regende besloten we een loopje naar de keuken te wagen. We waren nog geen 5 meter verder of de regen kletterde al weer rond onze oren en toen we aankwamen in de keuken waren we zijk nat! Daar waren ze gelukkig al begonnen aan ons eten. Fried Yam met chicken. Dat was dan toch gelukkig de moeite om door de regen te lopen! Het duurde wel even voor alles gereed was en toen alles klaar was rende we dan maar terug naar huis met het etensmandje in de hand! (We waren toch al nat dus de regen maakte niet zoveel meer uit!) De lucht zag toen helemaal rood, roze. Prachtig...

Dinsdag 17/04/2012: geen elektriciteit, drukke Tesselien en Alagi, water halen, terug electriciteit!

Toen we deze ochtend wakker werden had de elektriciteit ons weer maar eens in de steek gelaten. Ik wist dat ik enkele mailtjes in mijn inbox had zitten maar deze konden zonder elektriciteit natuurlijk niet gecheckt worden. We konden ook niet aan onze blog schrijven, geen muziek luisteren, geen filmpje zien, geen ventilator opzetten en we hadden een warme ijskast. Wat een mert en ik was dus om 9 uur s’morgens al behoorlijk om te rotten!

Even later kwamen Tesselien en Alagi wat vrolijkheid in de keet brengen. “Tesselien brabbelde haar gewoonlijke zinnetjes weer uit: “Madam, I am Eat! I am drink Water! I am Orange!” Ale vooruit dan maar ons Tesselientje kreeg een stukje appelsien en een glaasje water. Waarop ze vriendelijk antwoorde: “Thank you”. (zoals we haar dat hadden aangeleerd natuurlijk J )

Daarna werden de kinderen wel erg druk! Tesselien stond te zingen en te dansen, brulde het ene na het andere liedje door ons huis en Alagi pakte alles vast wat hij niet mocht vast pakken. Na een uurtje had iedereen het wel even gehad en werden de twee weer buiten gezet met pruillipjes van Tesselientje tot gevolg.

Wij moesten er na al deze drukte ook even uit. Lana en Xenia gingen naar het dorp en ik ging water halen in de keuken. Toen ik terug thuis kwam was het wonder geschied! Er was weer elektriciteit! Snel de laptop op en mijn mailtjes checken! Er zaten er weer enkele extra lieve in van Mama, Papa, Romario en Charlotte. Dankjewel het deed me echt deugd en heeft mijn dag volledig goed gemaakt! J

Woensdag 18/04/2012: koffers in- en uitladen, zonnetje en sproeten, nieuwe rokje, haar wassen en chinezen aan de deur!

Ik was deze morgen om 8 uur wakker. Ik heb toen maar al eens gekeken wat er allemaal terug mee moet naar België en wat kan achterblijven. Ik vreesde een beetje met een groot plaats gebrek in de koffers te zitten maar dat lijkt nog redelijk goed mee te vallen! Gelukkig want ik ben toch nog van plan hier en daar wat souvenirtjes mee te pakken!

 Daarna ben ik in het zonnetje gaan zitten. Het was heet en ik heb er dus een schoon kleureke van gekregen! Véél sproetjes ook! En dat is heel grappig want de mensen hier denken dat dat allemaal muggenbeten zijn! “Oh no so many musquito bites!” Dan moet ik altijd uitleggen dat dat geen muggenbeten zijn maar dat dat door de zon komt. Dan kijken ze me hier aan alsof ik helemaal zot ben geworden! :)

Na het zonnetje zijn we naar het dorp geweest. Ik mocht vandaag mijn nieuwe rokje gaan afhalen bij de naaister. Altijd erg spannende momenten maar het paste erg goed en ik vond het wel geslaagd zo’n Afrikaans printje.

Er zijn ondertussen nog al wel wat stofjes binnen gebracht dus nu nog vol spanning afwachten tot de volgende klaar zijn!

Wij gaan trouwens waarschijnlijk vroeger door uit Kpando! Normaal gezien zouden we 5 mei vertrekken naar Cape-Coast maar er zijn nu plannen om de eerste mei al door te gaan en de kuststrook van Ghana af te reizen. Er zijn heel wat leuke vissersdorpjes en mooie stranden te vinden en die zouden we graag gaan bezichtigen.

Na ons avondmaal, spaghetti met een mini stukje kip, heb ik mezelf nog eens kunnen wassen! Naast de elektriciteit baart het water ons ook nog af en toe zorgen en is er soms niet genoeg. Gelukkig vandaag weer wel en was er dus wat over om mijn haren te wassen! Helemaal proper en goed ruikend kwam ik onze badkamer weer buiten en plofte tevreden in de zetel klaar om een filmpje samen met Lana en Xenia te zien. Ik zat nog geen 2 minuten of er stopte plots een auto voor de deur die meermaal begon te toeteren. Wie kan dat nu weer zijn?! Het waren de chinezen. Die wilde blijkbaar graag nog iets gaan drinken maar daar stonden wij niet voor te springen vanavond. We hielden het dan ook bij een gezellige film in de pyjama!

Donderdag: Iedereen vroeg uit bed, elektriciteit weg, dinner by candlelight, verveling alom.

Niemand kon vannacht de slaap goed vatten… Of het aan de hitte, de ventilator die te veel lawaai maakt, de hanen die hier volledig zot geworden zijn en soms om 2 uur ‘s nacht beginnen te kraaien of aan de padden die tegenwoordig ook serieus van zicht laten horen  ligt weten we niet maar iedereen lag wakker. Lana was de eerste die het dan ook opgaf en al om 5 uur uit bed was, Xenia volgde om 6 uur en ik om 7.

Het werd een beetje een lange dag waarbij iedereen wat lui was. We gingen samen naar het dorp, deden een middag dutje en voor we het wisten was het alweer avond.

Op het menu voor vanavond stond: kip met fried rice. Normaal gezien wel te smaken maar vandaag hadden ze iets vreemd met mijn kip aangevangen… Ik denk dat ze er een negertje van wilde maken ofzo…

Toen we dan maar de niet-verbande stukjes kip zochten (een onmogelijke taak) viel ook nog eens de elektriciteit uit! Het werd een dinner by candlelight maar in tegenstelling tot thuis vond ik dat hier niet zo geslaagd. Je kon niet zien wat je in je mond stak en hier in Ghana is dat nooit echt veilig.

Doordat er weer geen stroom was, viel onze film avond ook weer in het water en stond er op het programma: enorme verveling! Ik heb me dan maar wat bezig gehouden met prutsen aan de kaarsen en met vuur spelen met als gevolg een stukje verbrande tafel! oepsie….

Om 11 uur gingen we naar bed en gelukkig sprong toen de elektriciteit weer op!

Vrijdag 20/04/2012: Electriciteit wéér weg, markt, bezoek van Alfa, uit eten bij Roses, Iets drinken, Chinezen aan de deur.

Toen ik deze ochtend opstond om 8 uur, has ik nog gene twee stappen uit bed gezet of de elektriciteit viel weer uit. Tis ni waar he! Lana, Xenia en ik besloten dan maar om er dan maar vroeg op uit te trekken naar de markt. Het was erg druk op de markt maar er hing ook een heel erg vrolijk sfeer. Er was een vrouw die door een megafoon allerlei kinderliedjes zong (die wij natuurlijk uit volle borst allemaal mee zongen!), alle mensen waren extra vriendelijk en er was weer van alles te zien! De aantal keren markt beginnen nu fel te korten en dit is waarschijnlijk al onze voorlaatste keer. De ideale moment om de laatste stofjes binnen te halen natuurlijk! J Nadien zijn we deze stofjes dan ook ineens gaan binnendoen bij Grace onze naaister. Dit zijn echt de laatste kleedjes want nu is het wel genoeg geweest! :D

Toen we weer thuis waren, besloten we dat we wel een toast me een spiegeleitje verdiend hadden. Tesselientje rook al weer eten en stond nog geen 5 minuten later aan de deur. Ze werd gevolgd door Eyram en 2 andere jongens die we nog niet kenden. Het bleken Alfa en Isac. De jongens hadden Eyram horen vertellen over de Belgische meisjes en wilden ook graag kennismaken. Alfa bleek door de jaren heel al heel wat Belgische mensen te hebben leren kennen en kon zelfs enkele woordjes Nederlands! Een heel erg grappig zicht! Hij vroeg ook of we van Antwerpen of Brussel kwamen en kon zelfs Leuven en Gent opnoemen! Het waren twee toffe gasten en we hebben er leuk mee kunnen praten. Toen ik hen vroeg wie al hun Blegische vrienden dan wel waren en Alfa vroeg of hij toevallig geen Anneke kende sprong hij bijna een gat in de lucht! “Oh yes Anneke, Saar and David! They are my friends!” Het gesprek kreeg voor mij dus een heel gekke wending. Hij vertelde van alle verhalen over mijn eigen nichtje en ik moest hem vertellen hoe het nu met hen ging enz! Heel bizzar allemaal maar wel erg leuk. We hebben nog een hele namiddag samen gepraat en gelachen en we hebben er duidelijk weer twee nieuwe vrienden bij!

Tesselien was er ook weer in geslaagd om zich weer ongelooflijk vuil te maken! “Wash my face, wash wash wash” zei ze de hele tijd! Ze had blijkbaar van haar vorige douche momentje genoten en wilde weer in  bad! Dat mocht wel. Ze werd weer van boven tot onder geschrobd en ze gilde het uit van plezier en wij maar lachen! Zeg nu zelf, ze is toch echt om op te eten he!

Toen ze weer helemaal proper was vonden we het zo stom om haar vuile kleren weer aan te trekken. Daarom kreeg ze ene t-shirt van mij aan. Het was veel te groot maar met ene knoopje inde mouwen was dat zo weer opgelost. Ondertussen hing haar eigen truitje al fris gewassen aan de wasdraad te drogen.

’s avonds gingen wij nog eens uit eten in Deep yet fastfood bij Roses. We maakten er een echt avondje uit van en trokken allen onze nieuwe kleedjes aan.

 Lana en Xenia deelden een pizza en en ik nam een portie fried yam met paprika sausje. Het smaakte ons allemaal erg en nadien trokken we naar de Aku Sika Spot wara we afgesproken hadden met onze chinese vrienden. Die waren erg laat en na een half uurtje nog steeds niet gearriveerd. We probeerden hen te bellen maar er was iets mis met de verbinden waardoor we ze maar niet aan de lijn kregen. We besloten dan maar terug naar huis te gaan om Lana haar vlechtjes eruit te halen. Deze begonnen al wat los te komen en na drie weken werd het toch wel tijd om ze te verwijderen.  Dat was makkelijker gezegd dan gedaan! Amai m’n armen! Met drie tegelijk zaten we er aan bezig en het heeft ons uiteindelijk iets meer dan twee uur tijd gekost!

Ondertussen waren Evan en Siu (ik kan ze toch niet de hele tijd “de chinezen” blijven noemen eigenlijk he) ook al bij ons thuis langs geweest. Ze wilden graag nog iets gaan drinken maar dat zag Lana niet echt zitten. Zo’n halve kop vlechten en een halve kop ontploft haar is toch niet echt iets om mee naar buiten te komen. We besloten dan maar om morgen met z’n vijven naar de Wli Waterfalls te trekken. Evan en Siu hebben een auto en dat is natuurlijk erg praktisch voor een tripje! We kijken er al naar uit!

Zaterdag 21/04/2012: In een deftige auto, bumpy ride, Wli Waterfalls, terug naar huis, chinees buffet met stokjes!

Om 10 uur zouden Evan en Siu ons deze ochtend oppikken. Wij stonden dus al netjes op tijd klaar maar Eva belde dat ze wat later zouden zijn. woon Terwijl we op hen aan het wachten waren landde er plots een reuze grote vlinder op ons terras! Het was een pracht van een beest en ik kon hem gewoon oppakken en hem op mijn hand zetten! Ik was echt enorm gefascineerd door deze vlinder maar na een tijdje is hij gewoon weer gaan vliegen.

Om half 11 kwamen Evan en Siu aan met hun coole jeep! Wij zijn het ondertussen écht niet meer gewoon om in een auto te zitten die 1. Proper is, 2. Nog volledig in tact is en waarin er geen zetels mankeren, 3. Waarin je zit met een normaal aantal mensen en al helemaal niet meer dat er airconditioning in aanwezig is! De rit naar de Wli Waterfalls was dus voor ons drieën al een hele belevenis op zich! We kregen er zelfs ene beetje de slappe lach van!

De weg naar Wli is wel een ander paar mouwen. Een echte weg is er na ene tijdje niet meer en je wordt van de ene kant van de auto naar de andere kant geslingerd door alle putten in de weg! We zijn wel een keertje moeten stoppen want met mijn wagenziekte was het niet altijd makkelijk. Gelukkig bleven m’n banaantjes van deze morgen er nog nét  in en bereikten we na anderhalf uurtje de Waterfalls.

De trip naar de waterval en de waterval zelf waren nog steeds even prachtig. Het water is o zo verkoelend en het uitzicht super mooi! We hadden het allemaal heel erg naar onze zin en Evan en Siu deden er alles aan zodat we niets zouden mankeren. Frisdanken, koekjes, nootjes,… alles wat ze konden vinden werd voor ons boven gehaald. Heel erg lief!

Na enkele uurtjes trokken we weer naar huis. Voor het avond eten waren we ook al uitgenodigd bij Evan en Siu thuis. We werden eerst even bij ons thuis afgezet om ons om te kunnen kleden en het eten van de keuken af te zeggen en Evan en Siu gingen bij hun thuis nog enkele voorbereidingen treffen. Een uurtje later zouden ze ons terug komen oppikken.

Normaal gezien is het eten van de keuken altijd veel te laat maar nét vandaag waren ze er al super vroeg aan begonnen natuurlijk! We waren dus te laat om het eten af te zetten maar we losten het op door ons eten gewoon mee te nemen naar Evan en Siu zodat wij ook iets aan te bieden hadden!

Het huisje van Evan en Siu was nog een nieuw huis, het was klein, er stonden erg weinig meubeltjes in maar het was wel heel erg proper! Ze hadden volop in de weer geweest met alles te poetsen en waren nog bezig met koken. Wij werden op een van de bedden gezet (stoelen konden ze ons jammer genoeg niet aanbeiden) en we mochten hen vooral niet helpen. Toen alles klaar was werd er een grote mat binnen gelegd met daarop ene kleine tafel. Al gauw kwamen er veel verschillende bordjes die er allemaal even lekker uitzagen. We kregen ook ieders een potje witte rijst en konden toetasten!

Het eten met de stokjes was niet altijd even makkelijk maar ik slaagde er toch best goed in. Ik was het dan ook nog wel een beetje gewoon van als we in de chinees bij ons gaan eten! Het gekke was wel dat we met die stokjes om de beurt van alles uit de bordjes mochten pakken en dat het dus eerder een zittend buffet was! Dat zitten is trouwens ook nog niet zo vanzelf sprekend! Als snel beginnen je knieën erg pijn te doen en ons strakke Afrikaanse kleedjes zaten op deze manier ook niet echt comfortabel!

De jongens hadden echt enorm hu best gedaan want het was heerlijk! Die twee kunnen een pak beter koken als wij allemaal samen denk ik! Als beloning hadden we stiekem twee stoffe armbandjes van Ghana gekocht aan de watervallen. Die konden we dus nu als geschenkje afgeven. Evan en Siu wisten eerst niet wat te zeggen maar we zagen wel dat ze het enorm apprecieerden! En nadien kwamen ze ons vertellen dat ze het nooit meer zouden uitdoen!

De afwas die was voor ons. Dat moest blijkbaar in de douche gebeuren! Lana en ik zaten gehurkt de potjes af te wassen in de kleine ruimte met onze véél te strakke jurken! Het was afzien en ik dacht op ene gegeven moment echt dat mijn kleed zou scheuren! We hebben ons er wel kapot om gelachen en het was beslist een van de grappigste afwasjes die ik al ooit gehad heb!

Om 9 uur waren we terug thuis maar toen hebben Xenia, Lana en ik het nog laat gemaakt want het internet werkte plots goed mee en daar moest van geprofiteerd worden!

Zondag 22/04/2012: Uitslapen, al vroeg bezoek,  Krokkie vs Chinezen, aanbidders van Kpantech.

Aangezien we pas laat in ons bed lagen gistere avond was het deze morgen ook al 10 uur vooraleer we opstonden. We zaten zoals gewoonlijk nog in onze pyjama aan de ontbijttafel toen we plots getoeter van een auto naast ons huis hoorde. Evan en Siu stonden voor de deur! Het was even paniek want in onze pyjama konden we natuurlijk niet opendoen! Met drie holden we naar onze kamer om zo snel mogelijk ons om te kleden!  

Gisterenavonds hadden wen Evan en Siu vertelt over onze krokodil hier in Kpantech. Nu wilden zij deze natuurlijk graag zien en dus wandelden we naar onze Korkie. Door het regenseizoen zit er nu veel meer water in de stenenbak van de krokodil. Daardoor zit de krokodil soms onder water en kan je ze niet zien. Dat was nu ook het geval en daarom ging Siu even de stoere uithangen en met een stok door het water roeren. Toen de krokodil plots vanuit het niets uit het water sprong en de stok attaqueerde schrokken de twee chinezen zich een hoedje! Wij wisten natuurlijk al lang dat dit zou gebeuren en lachenten ons een breuk!

Na het krokodillen avontuur van deze ochtend trokken Lana, Xenia en ik naar het dorp voor brood. Al het eten was op en dus moesten er dringend weer boodschappen gedaan worden. Toen we al het nodige hadden waren we erg hongerig en trokken naar huis voor een zachtgekookt eitje met toast! Dat smaakte weeral echt heerlijk! Kort na het eten kregen we ook bezoek van enkele nieuwe vrienden. Een stuk of 6 studenten van Kpantech komen sinds gistere avond telkens vragen of ze op de foto mogen met ons. We zeiden hen al telkens dat dat niet het goede moment was en vandaag waren onze uitvluchten zo’n beetje op en dus mochten ze op de foto met ons. Ik voel me hier soms echt een popster! We kunnen de school of het dorp niet doorwandelen zonder dat de mensen naar ons roepen of foto’s beginnen te trekken van ons!

De jongens waren héél erg blij met hun fotoshoot en konden er maar niet genoeg van krijgen! Allerlei poses werden bovengehaald om met ons op de foto te kunnen met zelfs kopjes op onze schouders tot gevolg. Na een stuk of 20 foto’s was het wel echte genoeg geweest en hebben we de jongens weer buiten gesjot!

Voor de rest sloten we onze dag nog af met een lekkere watermeloen terwijl we naar een goede film keken!

Maandag 23/04/2012: Telefoon om 7,zonnen met Xenia, toch niet op internet, Rooftopspot, een verassing van Evan.

Om 7 uur werd ik wakker van het gerinkel van mijn gsm. Ik keek op het schermpje en blijkbaar had ik al 4 gemiste oproepen. Het was Mister Kumla van het Education Center om ons te vertellen dat we morgenvroeg om 9 uur moesten langskomen voor onze evaluatie papieren. Moest dat nu weer percé zo vroeg gemeld worden!? Nog even omdraaien en proberen verder te slapen maar spijtig genoeg was het voor ons alle drie alweer om zeep en zijn we dan maar opgestaan.

Ne het ontbijt zijn Xenia en ik nog even op ons terrasje in de zon gaan zitten. Er stond een lekker briesje en het was wel aangenaam in de zon. Tegen de middag trokken we zoals gewoonlijk naar het dorp om wat inkopen te doen en iets te drinken op ons favoriete terrasje.

Pascal had ons beloofd dat we vandaag nog eens op het internet mochten maar toen hij om 17 uur al belde vreesden we er al voor. De internetverbinding in het computerlab was weer naar de genol en dus was het weer geen internet voor ons vanavond.

Dan gingen we maar iets drinken met Evan en Siu want die zaten al een paar avonden te vragen of we nu eindelijk nog eens mee wilden! We trokken samen naar de rooftop spot en het was weer erg gezellig! Tegen het einde van de avond had Evan zelfs een verassing voor ons. We moesten alle drie onze ogen sluiten en onze hand uitsteken. Toen ik mijn ogen weer opende zag ik een zilveren muntstuk in mijn hand liggen. Alle drie hadden we een munt uit China gekregen. Zo zouden we hem zeker niet vergeten! O zo schattig. Ik ga hen zeker en vast missen als ik hier moet vertrekken!

Dinsdag 24/04/2012: Education Center, Weeshuis, Markt, kleedjes afhalen.

Om 9 uur deze morgen werden we op het Education Center verwacht. Aangezien dat wel een eindje wandelen is, besloten we voor deze keer maar een taxi te nemen. (Dat koste ons ongeveer een halve euro voor ons alle drie te samen dus dat valt hier ook wel mee.)

In het Education Center wachtte Mister Kumla ons al op. Hij is een erg vriendelijke man die altijd erg behulpzaam is. Het was ook hij die onze laatste algemene evaluatie verslagen ging invullen. Madam Dora moest enkel deze nog handtekenen. Om een beetje een extra goede indruk te maken hadden we vandaag natuurlijk allemaal onze Ghanaian dresses aangetrokken. Een schot in de roos voor zowel Kumla als Dora en het werd duidelijk geapprecieerd.

Vanuit het Education Center namen we meteen een taxi naar het weeshuis. Ons weeshuisplan loopt al een weekje niet echt zoals gepland. Eigenlijk wilden wij daar alle drie vorige week al begonnen zijn maar we raakten maar niet in contact met de eigenares. Die bleek aan het reizen te zijn waardoor ze haar gsm nooit beantwoorde. Daarom besloten we dan maar gewoon eens zelf naar het weeshuis toe te gaan. Het was eerst nog een beetje een zoektocht, want niemand van ons wist dat weeshuis zijn, maar uiteindelijk vonden we het dan toch. We kregen een kleine rondleiding maar Jessy, de eigenares, was er nog steeds niet dus we konden nog niet aan de slag. Hopelijk morgen meer succes maar ik heb er niet zo’n goed oog in. Als je al zo hard je best moet doen om er nog maar te kunnen gaan helpen… Het is natuurlijk nu ook vakantie vandaar dat alles wat moeizamer gaat vermoed ik.

Na het weeshuis trokken we terug Kpando in. Het was vandaag onze voorlaatste marktdag en die konden we natuurlijk weer niet missen. Ook zouden er vandaag enkele kleedjes afgehaald mogen worden bij Grace dus we waren weer niet te houden! De kleedjes vielen zeker in de smaak, slechts 1 was een beetje te klein en moest weer binnen voor herstelling.

Het was voor ons vandaag ene extra drukke dag, in extra heet weer, in extra smalle Ghanese jurken, dus tegen de avond ploften we in de zetel en we zijn er dan ook niet meer uitgekomen!

Woensdag 25/04/2012: Een bewolkte dag, bezoek van Liesbeth Rc Boys, Yam farm van Peace bekijken, een filmpje zien, inkopen doen en op internet!

Al van deze ochtend was het een enorm bewolkte dag en er stond een fris windje. Dat mocht wel eens na de hitte golf van deze week. We genoten dan ook van het briesje en hadden een luie dag. Rond 10 uur kregen we bezoek van Liesbeth van RC Boys. Zij had onze kleedjes bij die we gekregen hadden van de school! Deze keer paste mijn kleedje perfect en ik ben er heel blij mee! Het zijn daar toch echte schatjes! We hebben alle drie hetzelfde kleedje enkel dat van Xenia was nog wat te klein en komt dus later deze week.

Tegen de middag kwam Peace langs in haar werk kleren. Ze had op haar stukje “farm” yam gepland en dat wilde ze ons graag tonen. De farm ligt hier wat verder in Kpantech, een erg rustige plaats met kleine veldjes naast elkaar.

Toen we terug kwamen begonnen het zachtjes te regenen en dus besloten Lana, Xenia en ik om een filmpje te kijken. Tegen dat de film gedaan was, was het ook gestopt met regenen en konden we naar het dorp voor inkopen. We hebben namelijk Evan en Siu morgen uitgenodigd om bij ons te komen eten en we willen natuurlijk niet onderdoen. Heel wat verse groentjes, pasta en frisdrank werden ingeslagen! Hopelijk wordt het een succes want op ons klein kolen vuurtje is dat niet altijd gemakkelijk!

Toen we terug kwamen van het dorp met goed gevulde zakken zagen we plots Pascal zijn motor bij het internetlokaal staan! Snel eens op de deur kloppen en jawel hoor: het internet was weer gemaakt! Ik mag er straks op! Lang leve Pascal! J

Thuis stond Tesselientje ons al op te wachten. Wij zijn allemaal gek op dat kind en zij op ons. Dat wordt nog een moeilijk afscheid vrees ik…