Donderdag 26/04/2012: Weeshuis, inkopen doen,
koken op de Chacko, Evan en Sui op bezoek!
Na nog eens
100 keer te hebben gebeld naar de vrouw van het weeshuis kreeg ik haar dan toch
te pakken. Ik kon er eindelijk even mee babbelen toen ze plots zei dat ze eigenlijk
niet meer echt verantwoordelijk was voor het weeshuis en dat ze nu een andere
job had! Ja lap dat had ze ons echt niet vroeger kunnen melden?! De manager zou
blijkbaar ook op vakantie zijn dus gaan
werken in het weeshuis bleek daarom niet
mogelijk. Dat hadden we ondertussen eigenlijk al wel verwacht maar het was toch
een beetje spijtig.
Dan
nodigden we Evan en Sui (de jongen die geen Engels spreekt blijkt blijkbaar Sui
te heten en niet Siu zoals wij hem al twee weken noemen! Oepsieee…) maar uit voor
het avond eten. We haalden onszelf wel wat op de nek want we moesten hun
geweldige etentje nu proberen te evenaren natuurlijk! Met maar 1 kookpot en 1
pan op een klein Chacko kolenvuurtje was dat niet meteen vanzelfsprekend!
We kookten
de hele namiddag, dekten alles netjes en toen ze om 6 uur aankwamen stond er
klaar: gebakken worstjes met paprika, pasta met cury, pasta met ajuin en look,
roerei, tomaatjes met ajuin en rozemarijn en ook nog yamfrieten with stew van
de kitchen!
Het was een heel buffet en we waren allen heel fier op onze prestatie. Sui die at zich vol maar of Evan het zo lekker vond was een twijfelgeval. Ze deden in ieder geval toch alsof of het hen smaakten dus het was wel een leuke avond!
Vrijdag 27/04/2012: Opruimen, naar de post,
bezoek van Ellen, Joëlle en Melissa!, Rooftopspot.
Opruimen en
poetsen was vandaag de boodschap want we kregen bezoek! Ellen, Joëlle en
Melissa (3 meisjes van dezelfde school als ons en die hetzelfde vliegtuig namen
als ons) kwamen een weekendje bij ons logeren.
Er lag nog wel wat rommel van gisterenavond maar al bij al was het huis
toch snel relatief proper. Dan hadden we nog wat tijd over om te relaxen en
even in het zonnetje te gaan zitten.
In de
namiddag trokken we naar het dorp. Eerst gingen we langs de post. Ik was
vandaag extra zenuwachtig om naar de post te gaan want het was de laatste kans
om brieven te ontvangen. Aangezien alle post in Kpando maar 1 keer per week
arriveert en we volgende week weg zijn was dit onze laatste kans. Ik wist dat
er nog wel wat onderweg was en zou het echt jammer vinden omdat niet meer te
ontvangen! Toen we het postkantoor binnen gingen kwam de vrouw van de post er
al aan mét een stapeltje brieven voor Mara Sluis! Hoera! Wonder boven wonder
zaten alle brieven die ik nog moest ontvangen er allen bij en ik was dan ook
erg tevreden!
Ik ging ook
nog even geld afhalen en dan was het tijd om ons naar de trotro plaats te
begeven voor onze aankomende
vriendinnetjes!
De lange
rit in de kramakkelige, veel te warme trotro had hen uitgeput en een eerste
stop in de Akusika Spot was dus een goed plan. Bij een frisse cola werden de
ene straffe verhalen na de andere uitgewisseld en het was al meteen een drukke
bedoeling! Nadien kochten we nog de nodige dingen voor hun verblijf bij ons en
namen we een taxi naar huis.
Het was gek
om plots zoveel volk in ons huis te zien rond lopen maar plaats hebben we toch
genoeg dus het was wel heel erg gezellig. Na het avond eten stelden we de
meisjes voor aan Evan en Sui en gingen we iets drinken in de Rooftop Spot. 
S’ avonds
in de kamer, we besloten om allemaal in onze kamer te slapen, hebben we nog wat
nagepraat en vielen we allen in een diepe slaap.
Zaterdag 28/04/2012: Stinkie Korkie, markt,
manicure, spelletjes spelen!
Na een
stevig ontbijt met zes trokken we naar de markt. We maakten wel nog een
tussenstop in Kpansec want de meisjes wilden natuurlijk onze krokodil wel eens
bekijken. De krokie was niet echt gelukkig denk ik want het mangoseizoen was
voor hem niet zo ideaal aangezien zijn bak vlak onder een mangoboom staat.
Midden in een put gistende en rotte mango’s lag het arme dier dan maar wat rond
te dobberen. Het stonk er echt ongelooflijk! Zo lang zijn we dus niet blijven
kijken want het was enorm zielig en mijn neus kon het na een tijdje echt niet
meer aan!
Toen iedereen
weer wat verkoeld was op het terras gingen we langs een klein houten hokje dat
een schoonheidsalon moest voorstellen! Voor 1.5 euro konden we er allen valse
nagels laten zetten! Voor de grap deden we dat dan ook en het was wel een leuke
ervaring zo op een krukje in het stof je nagels laten lakken. J
Toen we van
de markt en de manicure thuis kwamen was het al laat en konden we meteen
aanschuiven voor ons avond eten. We hadden aan de keuken onze favoriete yam
frietjes gevraagd en we genoten er allen van. Met onze buikjes vol kropen we de
zetel in en speelden de hele avond lang spelletjes! We hebben wel goed gelachen
moet ik zeggen!
Zondag 29/04/2012: Een toren gebakken bokes,
seven people in a tiny Car, Wli Waterfall, Chinees dinner.
Het werd gisteren avond een beetje laat en ik zat deze
ochtend dan ook maar met kleine oogjes aan de ontbijttafel. Gelukkig hadden we
gisteren inkopen gedaan om als ontbijt verloren brood te kunnen eten! Het was
een heel pak werk op onze kleine chacko maar het was echt de moeite! We hadden
uiteindelijk véél te veel maar dat maakte niet uit want de overschot zouden we
wel als lunchpakketje op eten!
Op de planning voor vandaag stond namelijk een bezoekje aan
de Wli Waterfalls! Het zou Lana’s, xenia’s en mijn 4de keer al zijn
maar dat maakte niet zoveel uit wan de watervallen blijven fantastisch! Met
Steven spraken we af dat hij onze taxidriver van dienst weer ging zijn en zo
kwam het dat we om 11 uur met 6 grieten in 1 kleine taxi werden gepropt! Het
was een klein gepuzzel van op de schoot en tussen de benen zitten maar
uiteindelijk slaagden we erin en konden we vertrekken!
Anderhalf uur later maakten we een eerste stop bij “de
slangen zoo”. Wij hadden daar ons avontuur al beleefd maar de andere meisjes
wilden de slangen toch ook wel eens op hun
kop leggen. Er waren de afgelopen weken ook kleine slangetjes geboren
dus het was een serieuze slangenbedoeling maar iedereen vond het weer reuze spannend!
De slangen angst is by the way nog steeds volledig verdwenen! Thank You
Snakeman!
Terug in de Taxi proppen en nog ene uurtje rijden naar de
Wli dan maar. Eenmaal aangekomen was iedereen erg blij uit dat autootje te
kunnen en begonnen we aan de tocht door het bos. Het bos was zoals gewoonlijk
lekker fris en iedereen was al meteen in zijn nopjes! Toen de andere meisjes
voor het eerst de waterval zagen stonden ze even met hun mond open. Zelfs ik na
de vierde keer was toch nog even verwonderd over de enorme waterval met alle
vleermuizen er rond en de verschillende regenbogen die je er ziet. Kleren uit,
bikini aan en hup het water in! 
Ik vond het vandaag nog leuker dan anders. Het water voelde
warmer aan als de vorige keren, er was weinig volk en met alle meisjes bij
elkaar was het heel gezellig!
Na een verfrissende dag bij de watervallen vertokken we weer
richting huis. Het was al wat later en we moesten ons wat haasten want we waren
met z’n allen uitgenodigd bij Evan en Sui voor dinner. Eenmaal thuis ons snel
omkleden en klaarmaken en toen kwam Sui ons ophalen. Het eten stond al klaar en
we konden gewoon aanschuiven. Het was weer even veel en even lekker als de
vorige keer en het ging er allemaal héél goed in! Gelukkig had ik deze keer een
iets losser kleed aangedaan zodat Lana mijn rits niet moest open doen tegen het
einde van de avond!
Maandag 30/04/2012: Vertrek Ellen Melissa en
Joëlle, Goodbye Party, onverwachte laatkomers, Reuze onweer.
Na het
ontbijt zat “our Girls weekend” erop en gingen we richting trotro station om de
meisjes af te zetten. Het was een super tof bezoek en donderdag zullen we hen
al terug zien in Accra om verder samen te reizen naar Cape Coast!
Toen de
meisjes vertokken waren gingen wij inkopen doen! We hadden gisteren heel wat
smsjes rondgestuurd voorn onze “goodbye Party” en moesten nu nog alles
voorbereiden! We kochten ananas voor een heel leger, watermeloen, pindanootjes,
frisdrank, water en maakten een enorme lading zoete popcorn! Het huis werd snel ook nog wat gekeerd,
bloemen op de tafel, ballonnen in de lucht, wij nog snel een chick kleedje aan en
om 13 uur waren we er klaar voor! Net op tijd want de eerste gasten kwamen al
aan. Anthony, Francis, Mary en kinderen, Liesbeth, Grace en haar zus,
Gloria, Peace, Pascal, Emanuel en vriend, … Het werd ene drukke bedoeling op
ons mini terras maar het was super gezellig!Ik denk ook dat onze Ghanese
vrienden het enorm apprecieerden en we genoten met z’n allen van het feestje.
Tegen half 4 vertrok het meeste volk weer naar huis en toen haalde Gloria en Liesbeth cadeautjes boven! Super lief! Van Liesbeth kregen we ene hele mooie stof en van Gloria een set Kente (traditionele parels met stof overtrokken) juwelen setje!
Wat een schatjes en de cadeaus waren prachtig! Daar moesten
we natuurlijk mee op de foto en al gauw werd er een fotoshoot georganiseerd met
al diegene die een extra plaatsje in ons hart hebben veroverd!
Tegen half 5 was iedereen door en ploften wij in de zetel.
Ons huis zag eruit of er een bom ontploft was maar dat zouden we straks wel op
ruimen. Toen er een auto naast ons huis stopte dachten we dat het de chinezen
waren maar toen ik toch maar even door het raam keek zag ik Queen Dora zitten!
Chit! Lana en Xenia schoten de kamer in om hun kleedjes weer deftig aan te
trekken, ik verstopte snel nog wat afval onder de zetel en toen stond daar dus
plots Queen Dora op ons terras samen met Mister Kumla. “Did we missed the party?” vroeg Dora. “Yes
everybody just left” zeiden wij nog. “But now I am here so start the party
again!” . Overrompeld als we waren schepten we snel nog wat popcorn
boven en boden we ze onze laatste frisse cola aan. Het was eigenlijk wel echt
gezellig en we waren alleen een beetje vereerd dat ze naar ons afscheidsfeestje
waren gekomen. Zelfs Dora had een pakje
voor ons bij!! Een Kente sjaaltje en we waren er erg blij mee! In de verte
begon er een serieus onweer te dreigen dus namen we snel nog een foto en toen
vertrokken ze weer.
Ze waren nog maar net weg of het onweer barste volledig los!
Al onze ramen vlogen open, de deuren knalden overal tegen en het water vloog
langs alle kanten de kamers binnen! Xenia probeerden buiten nog wanhopig de
raam dicht te krijgen maar dat werd een klets natte poging.
De elektriciteit liet ons op dat moment natuurlijk ook nog
in de steek dus het was hier weer een chaos tot en met maar wel grappig! Toen
de storm een beetje ging liggen konden we dan toch ons eten op eten in het
donker en na een tijdje sprong de elektriciteit zelfs weer aan! Wat een dag…
Na de
drukke dag van gisteren waren we alle drie wel toe aan een dagje platte rust!
Lang ontbijten, want in de zon zitten, wat op de computer werken,… Alles was
vandaag lekker op z’n Afrikaans en ging er heel relaxed aan toe!
In de
namiddag moest er wel nog eens even naar de koffers gekeken worden. Morgen
zouden we niet veel tijd hebben om in te pakken dus het grootste deel moest
toch wel vandaag gebeuren. Wat kan een mens veel rommel verzamelen op 3 maanden
tijd seg! Veel te veel kleedjes, souverniers, herinneringen,.. die allemaal in
mijn koffers moesten! Gelukkig had ik al vooraf beslist dat er veel kleren van
België in Ghana mochten achterblijven. Na 3 maanden hetzelfde te dragen was ik
alles toch zo beu als iets en de mensen konden er hier ongetwijfeld meer mee
dan ik in België. Ook lakens, handdoeken, overschotten shampoo, … werden in een
grote zak gestoken om af te geven.
Aan de
keuken hadden we voor vanavond weer fried yam besteld. Het zijn onze laatste
avondmalen in Kpantech en daar moet van geprofiteerd worden natuurlijk! J
Woensdag 2/05/2012: Afscheid: Education center,
Aziave, TNT, Rc Boys, Peace and Gloria, geen elektriciteit.
De laatste
dag in Kpando was er een van afscheid nemen. Op de planning stonden alle
scholen dus het beloofde een drukke dag te worden!
Halte 1: De
foto winkel van Oswald. Omdat we natuurlijk niet wilden dat ze ons snel zouden
vergeten zouden we enkele foto’s laten afdrukken en als cadeautje afgeven!
Oswald had ons een vriendenprijsje beloofd maar daar wist zijn nicht die in de
winkel stond blijkbaar niets van. Ik begon me al serieus te ergeren maar we
bleven rustig en belden Oswald op. Na wat onderhandeld te hebben lukte het ons
gelukkig dan toch om de foto’s goedkoop mee te krijgen en konden we verder. We
hielden een taxi tegen en reden op weg naar halte 2.
Halte2: Het
education center. Met een hele zak servies dat we van Mister Kumla geleend
hadden en een foto voor Madam Dora kwamen we om 8u30 aan in het education
center. Jammer genoeg waren zowel Madam Dora als Mister Kumla niet aanwezig. In
onze planning was geen tijd om op hen te wachten dus werden er briefjes op hun bureaus
achter gelaten en wandelden we naar halte 3.
Halte 3:
Wandelen naar Aziave was enorm heet. De arfikaanse kleedjes lieten maar weinig
frisse lucht door maar gelukkig arriveerden we snel. Het was heel erg vreemd om
op deze school aan te komen. Het was ondertussen al weer 2 maanden geleden dat
ik hier nog geweest was. Niets was veranderd, enkel het gras was gegroeid. De
kinderen van de lagere school waren dan ook volop bezig met het af te doen. De
kindjes van KG waren er tot mijn grote teleurstelling niet. Het was vandaag
opruimdag na de vakantie en daar konden de kleutertjes niet bij helpen. Madam
Doris en Madam Evelyn waren er wel maar erg hartelijk waren ze niet. Ik zal
deze twee bijzondere dames dan ook niet echt missen.
Halte 4:
Vanuit Aziave namen we een Taxi naar ons thuis. Daar pikten we onze zakken met
‘achter te laten kleren, schoenen, lakens’ op en trokken naar halte 5: TNT.
Toen we er aankwamen was het net 11 uur en troffen we enkel nog Liesbeth en
Edith. De school was vandaag vroeger gesloten en de leerkrachten waren dus al
naar huis. We gaven de zakken met kleren af, waar ze heel erg blij mee waren,
en wandelden samen met de twee vrouwen richting RC Boys.
Halte 6:
Toen we nog maar onze kop om de hoek van de school staken hoorden we al luid
gejuich. De leerkrachten hadden op ons bezoek staan wachten en waren opgelucht
dat we er dan toch waren geraakt! Op deze school was het voor mij echt
thuiskomen. Met een stoeltje onder de bomen, foto’s bekijken met Mary, fried
yam eten met Liesbeth, groepsfoto’s maken, spelen met Solomon,… Afscheid nemen
van deze school viel ons allen véél zwaarder dan ergens anders. De leerkrachten
zijn hier zo hartelijk dat ik hoop ze zeker nog terug te zien.
Om 14 uur
vertrokken we weer en passeerden langs halte 7: de markt. Het is gek om de
dingen die voor ons nu zo vanzelf sprekend geworden waren, plots allemaal voor
de laatste keer te doen. De laatste kleedjes op pikken bij Grace1 en ook bij
Grace 2, de laatste kleurrijke stofjes meenemen, de laatste groene
appelsienen,….
De laatste
haltes waren Gloria en Peace. Eerst wandelden we naar Gloria die erg blij was ons
te zien. En ook Peace had het moeilijk met het afscheid. Beide vrouwen hadden
de afgelopen maanden onze afrikaanse moeders gespeeld en goed voor ons gezorgd.
Ze leerden ons koken op de chacko, kwamen regelmatig vragen naar onze
gezondheid, veegden stiekem ons terras als ze vonden dat het te smerig was en
gaven ons alle steun die we nodig hadden. Toen Peace dan ook zei dat ze erg
trots op ons was kregen we het allen toch wel even moeilijk. We stelden het
afscheid nog even uit en zouden Gloria vanavond op café treffen en Peace kwam
morgenvroeg nog langs beloofde ze.
Eenmaal
thuis waren we alle drie dood op. De hele dag van de ene school naar de andere
hollen was toch wel écht vermoeiend. Maar rusten konden we niet want ook nog
wat bevriende jongens van Kpantech wilden afscheid nemen en samen op de foto.
Om 18 uur was gelukkig het eten er (laatste keer fried Yam with stew) en ik heb
alles in 1 keer naar binnen geschrokt! Aan tafel zeiden we nog tegen elkaar dat
alles zo goed verlopen was vandaag, alles zo zonder problemen. Nog geen 5
minuten later viel de rest van de avond in duigen want de elektriciteit besloot
weer om er de brui aan te geven.
Geen elektriciteit
betekende voor onze planning: geen laatste blog posten bij pascal en ook geen afscheidsrink
in de AKu Sika want er zou geen licht, … zijn. Het was een beetje een domper op
een erg fijne dag en ik was er een tijdje echt boos om maar veel kan je er toch
niet aan doen dus kropen we alle drie vroeg in bed want morgen zou het vroeg
dag zijn.
Donderdag 3/05/2012: laatste spullen in pakken,
Stephen, Evan and Sui, afscheid directeur en keuken, Stephen is een held,
Zanga, bye bye Kpando…
Om 6 uur
ging de wekker. De laatste spulletjes werden in de koffers gestoempt, de bedden
werden nog afgetrokken en de overige lakens meegegeven met Liesbeth. Het huis
werd nog gepoetst en dan waren we bijna klaar om te vertrekken. Stephen die zou
ons met zijn taxi naar de trotro plaats brengen en kwam even inspecteren
hoeveel koffers we bij hadden. “way to much” en dus zouden we in twee keer
moeten rijden. Om 9 uur ging hij terug komen want we moesten eerst nog afscheid
gaan nemen bij de directeur van Kpantech en in de keuken.
De
directeur van Kpantech was zoals altijd even hartelijk. “I didn’t huged you
before!” en dus werden we tegen het enorme postuur van de directeur getrokken
en bijna fijn geknepen! Ook meneer directeur kreeg een leuke foto van ons drie
en we bedankten hem uitvoerig voor het verblijf in zijn mooi school. Daarna
trokken we naar de keuken. Daar waren alle kokkinnen al druk in de weer met
foefoe te maken (JAK!). De kokkinnen en dan vooral Unis zijn een bende speciale
gevallen bijeen maar ik ben toch blij dat we er nog ene laatste keer goededag
tegen zijn gaan zeggen.
Evan en Sui stonden al voor de deur toen we thuis kwamen want ook zei kwamen een laatste
keer afscheid nemen. Er werden nog wat Chinese afscheidsbriefjes in onze boeken
geschreven en toen kwam Stephen ons op halen.
Toen we
Stephen zagen naderen was hij niet in zijn taxi. Hij was voor ons naar de trotro
plaats gegaan, had daar een trotro naar Accra geregeld en de chauffeur dan ook
nog overhaalt om ons gratis thuis te komen oppikken! Wat een schatje die
Stephen! Hij had ook al de prijs onderhandeld voor al onze koffers en dus
hoefde wij enkel maar in te stappen en ons over niks zorgen te maken!
We wilden net doorrijden toen we Zanga zagen, onze vroegere nachtwaker. Ook hij was speciaal langs gekomen om ons uit te waaien en dat deed ons
allemaal vele plezier. In de trotro zwaaiden we naar heel Kpando, we riepen al
onze vrienden op straat, konden Francis zelfs nog een handje geven oor het raam
en namen afscheid van ons dorp…
Het
afscheid van Kpando vond ik best moeilijk. Ik ben van het dorp gaan houden en
het nu plots moeten achterlaten voelde erg vreemd. Gelukkig staat er ons nog een
leuke week vakantie in Cape Coast te wachten samen met de meisjes van lager
onderwijs en dara kijk ik ook wel naar uit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten