Vrijdag 13/04/2012: Rotte confituur, rotte ketchup en verstopte wc!  Huis poetsen, kleren wassen, eten laat op zich wachten, Met Spartacus 3 in de zetel.

Toen ik deze ochtend opstond om 9 uur ging ik samen met Lana en Xenia aan de ontbijttafel zitten.  Een boterhammetje met confituur zou me wel smaken. Dat viel een beetje tegen. De confituur bleek van de ene op de andere dag plots slecht geworden te zijn! Heel vreemd want deze heb ik nog maar twee weken en staat altijd in de ijskast. Ik vermoed dat de regelmatige stroomuitval er wel iets mee te maken zou kunnen hebben. Later die dag ontdekte ik ook nog dat de ketchup ook al zuur was! Toen ik daarna naar het toilet ging en bij het doortrekken (=emmer er in kappen)  alles bleef rond drijven wist ik het zeker. Het is vrijdag de 13^de vandaag!

Na de minder gezellige ontdekkingen van deze ochtend ben ik dan maar aan het poetsen geslagen! Het huis gekeerd, de vuilbakjes vervangen, de ongelooflijk ranzige poembak geschrobd,… De wc heb ik maar even gelaten voor wat hij was want telkens als er iemand nog maar in de buurt kwam van dat kleine hokje vielen we bijna flauw!

Daarna was er zelfs nog een beetje energie over voor een waske! Alle vuile kleren en de lakens van mij bed moesten er aangeloven! We zitten de laatste dagen wel weer met een kleine watercrisis waardoor ik maar heel erg weinig water kon gebruiken maar alles is toch min of meer proper… Nadien had ik wel erg pijnlijke en rode handen van het wasmiddel en al dat uitwringen. Dan de rest van de dag maar lekker lui houden.

De hele dag hebben we een beetje rustig in huis gebleven.  S’avonds waren we allen erg hongerig! Jammer genoeg liet het eten wel heel lang op zich wachten! Pas om half 8 kwam de keuken het brengen! Gelukkig waren het Yam frietjes met kip. Dan hoor je ons al lang niet meer klagen en zijn we allemaal content!

Normaal gezien hadden we vanavond ook gezegd dat we iets gingen drinken met de chinezen maar aangezien wij allemaal met een volgepropt buikje in de zetel waren geploft had niemand daar nog zin in. Afbellen dan maar en een goei filmke opzetten! Deze week vonden we in de plaatselijke “videotheek” (beeld u in: 3 schabben, buiten op straat met enkele gekopieerde dvd’s) het vervolg seizoen van Spartacus. Op de dvd zou het hele derde seizoen staan maar jammer genoeg waren het slechts 2 afleveringen. Ach ja voor 1 euro kan je niet gaan klagen he…

Zaterdag 14/04/2012: Gebakken bokes!, Tesselientje en Eyram, iets gaan drinken met de chinezen en Francis

Toen we deze ochtend op de markt eieren en melk gevonden hadden was er het geweldige idee om gebake bokes/verloren brood/ Ezels oren/ of hoe je het ook wilt noemen te maken! Eenmaal thuis werden de kooltjes snel aangestoken en begonnen we eraan. Tesselientje was er zoals gewoonlijk ook weer bij. Het kind is hier niet meer weg te krijgen maar dat vinden wij allen geen enkel probleem! Het is een klein, ondeugend maar o zo lief schatje!

Toen de gebakke bokes klaar waren kreeg tesselientje er natuurlijk ook eentje. Het smaakte ons allemaal enorm en Tesselien zat van kop tot teen onder de suiker! Hup het kind in bad dan maar! We hebben ze van boven tot onder volledig ingezeept tot ze bijna blonk! Tesselien die vond het geweldig en straalde van oor tot oor. Zo proper was ze nog nooit geweest denk ik! Toen ze weer droog was kwam er ook nog een beetje Zwitsal aan te pas en wat reuk! Tesselien was weer gloednieuw!

Eyram was ondertussen ook gearriveerd. Sinds zijn stalkerig gedrag wat geminderd is en we hem zo  lief met Tesselien hebben zien spelen is hij terug welkom. Om 18 uur arriveerde ons eten en werd er dan ook graag een bordje bijgezet voor zowel voor Tesselien als voor Eyram.

Daarna werd iedereen buiten gesjot want dan moesten wij ons klaar maken voor een drink met Francis en de chinezen. De chinzen hun aantal bleek van 5 naar nog maar twee gedaald te zijn omdat de andere op zakenreis waren maar dat maakte niet uit. Het werd een erg gezellige avond op “The rooftop” en we hopen binnenkort misschien eens samen een tripje te kunnen maken.

Zondag 15/04/2012: Lunchen bij Anthony, naar het dorp voor inkopen, film kijken.

Net zoals vorige week werden we om 12 uur weer bij Anthony verwacht voor de lunch. Nu we van vorige keer wisten waar hij woonde, konden we meteen naar zijn huis wandelen. Toen we daar om 12 uur stipt aankwamen was er natuurlijk nog geen Anthony te zien… Enkel de moeder was thuis en zij ontving ons dan ook heel vriendelijk. We werden in de kamer van Anthony gezet en zei dat Anthony er zo wel zou aankomen. Eigenlijk hadden we dit kunnen voorspellen want een uur later was er natuurlijk nog geen Anthony te bekennen! De moeder kwam ons gelukkig af en toe vergezellen. Het is een erg lieve dame met een wel erg groot hart. Blijkbaar had zij gisteren de ingeving gekregen om iets goed te doen voor de anderen en had vervolgens 15 willekeurige kinderen van het dorp uitgenodigd om bij haar te komen eten. Zomaar als goede daad en omdat het zondag was. De kinderen genoten van de witte rijst, de kip en een cola en de moeder genoot van de tevreden gezichtjes van de kinderen. Een erg mooi gebaar…

 Om kwart na 1 kwam Anthony er gelukkig dan toch aan en konden ook wij aan een feestmaaltijd beginnen! Spaghetti, kip, rijst, en fried Yam stond op het menu! Het smaakte weer even heerlijk als vorige week! Ze mogen mij hier wel meer uitnodigen! J

Na de lunch gingen we nog even naar het drop om de laatste aankopen te doen en dan snelden we snel naar huis. Het eten was net iets te veel geweest en iedereen kon wel een klein dutje gebruiken. Dat was wel even buiten Tesselien gerekend want die liep al gauw weer als een kleine zotteke door ons huis te hollen, te dansen en te zingen!

Door het vele eten van de middag, zegden we de keuken voor vanavond af. We zouden wel genoeg hebben aan een klein boterhammetje. Nadien zijn we in de zetel gaan zitten en genoten van een goeie film.

Maandag 16/04/2012: Markt, poging 2 post, 4 brieven!, kleedje, onweer en laat eten!

Vandaag nog eens marktdag en dus ideaal om weer wat rond te snuffelen tussen al die leuke en mooie stoffen en andere prullen! Aangezien onze dagen hier nu fel beginnen te korten moet er nog een klein voorraadje ingeslagen worden voor thuis en kochten we er dus weer enkele kleurrijke stofjes!

Daarna trokken we naar de post. Aangezien de mevrouw van de post op vrijdag ons geen brieven wilde geven gingen we vandaag onze kans dan maar opnieuw wagen! Gelukkig was de vrouw deze keer veel beter gezind en kwam ze terug met een heel stapeltje brieven! Jipie! Ik had er vier en ik was er heel erg blij mee! Het doet telkens deugd om zoveel leuke en lieve dingen te lezen!

Vandaag kon ik ook mijne tweede kleedje gaan afhalen bij Grace onze naaister. Ik ben weer tevreden over haar werk en voor 6 euro stof en laten naaien te samen kan je nu toch eigenlijk niet sukkelen he!

Toen het ’s avonds tegen een uur of 5 begon te onweren zagen we de bui al hangen. Het eten zou op zich laten wachten vanavond. Telkens als het regent hebben de kokkinnen blijkbaar niet zoveel zin om te koken en al helemaal niet om het eten te komen brengen. Het onweer werd ook steeds heviger en heviger. De lucht zag ondertussen al pikzwart en enorme flitsen doorkruiste de lucht. Toen om kwart na 6 het heel even minder erg regende besloten we een loopje naar de keuken te wagen. We waren nog geen 5 meter verder of de regen kletterde al weer rond onze oren en toen we aankwamen in de keuken waren we zijk nat! Daar waren ze gelukkig al begonnen aan ons eten. Fried Yam met chicken. Dat was dan toch gelukkig de moeite om door de regen te lopen! Het duurde wel even voor alles gereed was en toen alles klaar was rende we dan maar terug naar huis met het etensmandje in de hand! (We waren toch al nat dus de regen maakte niet zoveel meer uit!) De lucht zag toen helemaal rood, roze. Prachtig...

Dinsdag 17/04/2012: geen elektriciteit, drukke Tesselien en Alagi, water halen, terug electriciteit!

Toen we deze ochtend wakker werden had de elektriciteit ons weer maar eens in de steek gelaten. Ik wist dat ik enkele mailtjes in mijn inbox had zitten maar deze konden zonder elektriciteit natuurlijk niet gecheckt worden. We konden ook niet aan onze blog schrijven, geen muziek luisteren, geen filmpje zien, geen ventilator opzetten en we hadden een warme ijskast. Wat een mert en ik was dus om 9 uur s’morgens al behoorlijk om te rotten!

Even later kwamen Tesselien en Alagi wat vrolijkheid in de keet brengen. “Tesselien brabbelde haar gewoonlijke zinnetjes weer uit: “Madam, I am Eat! I am drink Water! I am Orange!” Ale vooruit dan maar ons Tesselientje kreeg een stukje appelsien en een glaasje water. Waarop ze vriendelijk antwoorde: “Thank you”. (zoals we haar dat hadden aangeleerd natuurlijk J )

Daarna werden de kinderen wel erg druk! Tesselien stond te zingen en te dansen, brulde het ene na het andere liedje door ons huis en Alagi pakte alles vast wat hij niet mocht vast pakken. Na een uurtje had iedereen het wel even gehad en werden de twee weer buiten gezet met pruillipjes van Tesselientje tot gevolg.

Wij moesten er na al deze drukte ook even uit. Lana en Xenia gingen naar het dorp en ik ging water halen in de keuken. Toen ik terug thuis kwam was het wonder geschied! Er was weer elektriciteit! Snel de laptop op en mijn mailtjes checken! Er zaten er weer enkele extra lieve in van Mama, Papa, Romario en Charlotte. Dankjewel het deed me echt deugd en heeft mijn dag volledig goed gemaakt! J

Woensdag 18/04/2012: koffers in- en uitladen, zonnetje en sproeten, nieuwe rokje, haar wassen en chinezen aan de deur!

Ik was deze morgen om 8 uur wakker. Ik heb toen maar al eens gekeken wat er allemaal terug mee moet naar België en wat kan achterblijven. Ik vreesde een beetje met een groot plaats gebrek in de koffers te zitten maar dat lijkt nog redelijk goed mee te vallen! Gelukkig want ik ben toch nog van plan hier en daar wat souvenirtjes mee te pakken!

 Daarna ben ik in het zonnetje gaan zitten. Het was heet en ik heb er dus een schoon kleureke van gekregen! Véél sproetjes ook! En dat is heel grappig want de mensen hier denken dat dat allemaal muggenbeten zijn! “Oh no so many musquito bites!” Dan moet ik altijd uitleggen dat dat geen muggenbeten zijn maar dat dat door de zon komt. Dan kijken ze me hier aan alsof ik helemaal zot ben geworden! :)

Na het zonnetje zijn we naar het dorp geweest. Ik mocht vandaag mijn nieuwe rokje gaan afhalen bij de naaister. Altijd erg spannende momenten maar het paste erg goed en ik vond het wel geslaagd zo’n Afrikaans printje.

Er zijn ondertussen nog al wel wat stofjes binnen gebracht dus nu nog vol spanning afwachten tot de volgende klaar zijn!

Wij gaan trouwens waarschijnlijk vroeger door uit Kpando! Normaal gezien zouden we 5 mei vertrekken naar Cape-Coast maar er zijn nu plannen om de eerste mei al door te gaan en de kuststrook van Ghana af te reizen. Er zijn heel wat leuke vissersdorpjes en mooie stranden te vinden en die zouden we graag gaan bezichtigen.

Na ons avondmaal, spaghetti met een mini stukje kip, heb ik mezelf nog eens kunnen wassen! Naast de elektriciteit baart het water ons ook nog af en toe zorgen en is er soms niet genoeg. Gelukkig vandaag weer wel en was er dus wat over om mijn haren te wassen! Helemaal proper en goed ruikend kwam ik onze badkamer weer buiten en plofte tevreden in de zetel klaar om een filmpje samen met Lana en Xenia te zien. Ik zat nog geen 2 minuten of er stopte plots een auto voor de deur die meermaal begon te toeteren. Wie kan dat nu weer zijn?! Het waren de chinezen. Die wilde blijkbaar graag nog iets gaan drinken maar daar stonden wij niet voor te springen vanavond. We hielden het dan ook bij een gezellige film in de pyjama!

Donderdag: Iedereen vroeg uit bed, elektriciteit weg, dinner by candlelight, verveling alom.

Niemand kon vannacht de slaap goed vatten… Of het aan de hitte, de ventilator die te veel lawaai maakt, de hanen die hier volledig zot geworden zijn en soms om 2 uur ‘s nacht beginnen te kraaien of aan de padden die tegenwoordig ook serieus van zicht laten horen  ligt weten we niet maar iedereen lag wakker. Lana was de eerste die het dan ook opgaf en al om 5 uur uit bed was, Xenia volgde om 6 uur en ik om 7.

Het werd een beetje een lange dag waarbij iedereen wat lui was. We gingen samen naar het dorp, deden een middag dutje en voor we het wisten was het alweer avond.

Op het menu voor vanavond stond: kip met fried rice. Normaal gezien wel te smaken maar vandaag hadden ze iets vreemd met mijn kip aangevangen… Ik denk dat ze er een negertje van wilde maken ofzo…

Toen we dan maar de niet-verbande stukjes kip zochten (een onmogelijke taak) viel ook nog eens de elektriciteit uit! Het werd een dinner by candlelight maar in tegenstelling tot thuis vond ik dat hier niet zo geslaagd. Je kon niet zien wat je in je mond stak en hier in Ghana is dat nooit echt veilig.

Doordat er weer geen stroom was, viel onze film avond ook weer in het water en stond er op het programma: enorme verveling! Ik heb me dan maar wat bezig gehouden met prutsen aan de kaarsen en met vuur spelen met als gevolg een stukje verbrande tafel! oepsie….

Om 11 uur gingen we naar bed en gelukkig sprong toen de elektriciteit weer op!

Vrijdag 20/04/2012: Electriciteit wéér weg, markt, bezoek van Alfa, uit eten bij Roses, Iets drinken, Chinezen aan de deur.

Toen ik deze ochtend opstond om 8 uur, has ik nog gene twee stappen uit bed gezet of de elektriciteit viel weer uit. Tis ni waar he! Lana, Xenia en ik besloten dan maar om er dan maar vroeg op uit te trekken naar de markt. Het was erg druk op de markt maar er hing ook een heel erg vrolijk sfeer. Er was een vrouw die door een megafoon allerlei kinderliedjes zong (die wij natuurlijk uit volle borst allemaal mee zongen!), alle mensen waren extra vriendelijk en er was weer van alles te zien! De aantal keren markt beginnen nu fel te korten en dit is waarschijnlijk al onze voorlaatste keer. De ideale moment om de laatste stofjes binnen te halen natuurlijk! J Nadien zijn we deze stofjes dan ook ineens gaan binnendoen bij Grace onze naaister. Dit zijn echt de laatste kleedjes want nu is het wel genoeg geweest! :D

Toen we weer thuis waren, besloten we dat we wel een toast me een spiegeleitje verdiend hadden. Tesselientje rook al weer eten en stond nog geen 5 minuten later aan de deur. Ze werd gevolgd door Eyram en 2 andere jongens die we nog niet kenden. Het bleken Alfa en Isac. De jongens hadden Eyram horen vertellen over de Belgische meisjes en wilden ook graag kennismaken. Alfa bleek door de jaren heel al heel wat Belgische mensen te hebben leren kennen en kon zelfs enkele woordjes Nederlands! Een heel erg grappig zicht! Hij vroeg ook of we van Antwerpen of Brussel kwamen en kon zelfs Leuven en Gent opnoemen! Het waren twee toffe gasten en we hebben er leuk mee kunnen praten. Toen ik hen vroeg wie al hun Blegische vrienden dan wel waren en Alfa vroeg of hij toevallig geen Anneke kende sprong hij bijna een gat in de lucht! “Oh yes Anneke, Saar and David! They are my friends!” Het gesprek kreeg voor mij dus een heel gekke wending. Hij vertelde van alle verhalen over mijn eigen nichtje en ik moest hem vertellen hoe het nu met hen ging enz! Heel bizzar allemaal maar wel erg leuk. We hebben nog een hele namiddag samen gepraat en gelachen en we hebben er duidelijk weer twee nieuwe vrienden bij!

Tesselien was er ook weer in geslaagd om zich weer ongelooflijk vuil te maken! “Wash my face, wash wash wash” zei ze de hele tijd! Ze had blijkbaar van haar vorige douche momentje genoten en wilde weer in  bad! Dat mocht wel. Ze werd weer van boven tot onder geschrobd en ze gilde het uit van plezier en wij maar lachen! Zeg nu zelf, ze is toch echt om op te eten he!

Toen ze weer helemaal proper was vonden we het zo stom om haar vuile kleren weer aan te trekken. Daarom kreeg ze ene t-shirt van mij aan. Het was veel te groot maar met ene knoopje inde mouwen was dat zo weer opgelost. Ondertussen hing haar eigen truitje al fris gewassen aan de wasdraad te drogen.

’s avonds gingen wij nog eens uit eten in Deep yet fastfood bij Roses. We maakten er een echt avondje uit van en trokken allen onze nieuwe kleedjes aan.

 Lana en Xenia deelden een pizza en en ik nam een portie fried yam met paprika sausje. Het smaakte ons allemaal erg en nadien trokken we naar de Aku Sika Spot wara we afgesproken hadden met onze chinese vrienden. Die waren erg laat en na een half uurtje nog steeds niet gearriveerd. We probeerden hen te bellen maar er was iets mis met de verbinden waardoor we ze maar niet aan de lijn kregen. We besloten dan maar terug naar huis te gaan om Lana haar vlechtjes eruit te halen. Deze begonnen al wat los te komen en na drie weken werd het toch wel tijd om ze te verwijderen.  Dat was makkelijker gezegd dan gedaan! Amai m’n armen! Met drie tegelijk zaten we er aan bezig en het heeft ons uiteindelijk iets meer dan twee uur tijd gekost!

Ondertussen waren Evan en Siu (ik kan ze toch niet de hele tijd “de chinezen” blijven noemen eigenlijk he) ook al bij ons thuis langs geweest. Ze wilden graag nog iets gaan drinken maar dat zag Lana niet echt zitten. Zo’n halve kop vlechten en een halve kop ontploft haar is toch niet echt iets om mee naar buiten te komen. We besloten dan maar om morgen met z’n vijven naar de Wli Waterfalls te trekken. Evan en Siu hebben een auto en dat is natuurlijk erg praktisch voor een tripje! We kijken er al naar uit!

Zaterdag 21/04/2012: In een deftige auto, bumpy ride, Wli Waterfalls, terug naar huis, chinees buffet met stokjes!

Om 10 uur zouden Evan en Siu ons deze ochtend oppikken. Wij stonden dus al netjes op tijd klaar maar Eva belde dat ze wat later zouden zijn. woon Terwijl we op hen aan het wachten waren landde er plots een reuze grote vlinder op ons terras! Het was een pracht van een beest en ik kon hem gewoon oppakken en hem op mijn hand zetten! Ik was echt enorm gefascineerd door deze vlinder maar na een tijdje is hij gewoon weer gaan vliegen.

Om half 11 kwamen Evan en Siu aan met hun coole jeep! Wij zijn het ondertussen écht niet meer gewoon om in een auto te zitten die 1. Proper is, 2. Nog volledig in tact is en waarin er geen zetels mankeren, 3. Waarin je zit met een normaal aantal mensen en al helemaal niet meer dat er airconditioning in aanwezig is! De rit naar de Wli Waterfalls was dus voor ons drieën al een hele belevenis op zich! We kregen er zelfs ene beetje de slappe lach van!

De weg naar Wli is wel een ander paar mouwen. Een echte weg is er na ene tijdje niet meer en je wordt van de ene kant van de auto naar de andere kant geslingerd door alle putten in de weg! We zijn wel een keertje moeten stoppen want met mijn wagenziekte was het niet altijd makkelijk. Gelukkig bleven m’n banaantjes van deze morgen er nog nét  in en bereikten we na anderhalf uurtje de Waterfalls.

De trip naar de waterval en de waterval zelf waren nog steeds even prachtig. Het water is o zo verkoelend en het uitzicht super mooi! We hadden het allemaal heel erg naar onze zin en Evan en Siu deden er alles aan zodat we niets zouden mankeren. Frisdanken, koekjes, nootjes,… alles wat ze konden vinden werd voor ons boven gehaald. Heel erg lief!

Na enkele uurtjes trokken we weer naar huis. Voor het avond eten waren we ook al uitgenodigd bij Evan en Siu thuis. We werden eerst even bij ons thuis afgezet om ons om te kunnen kleden en het eten van de keuken af te zeggen en Evan en Siu gingen bij hun thuis nog enkele voorbereidingen treffen. Een uurtje later zouden ze ons terug komen oppikken.

Normaal gezien is het eten van de keuken altijd veel te laat maar nét vandaag waren ze er al super vroeg aan begonnen natuurlijk! We waren dus te laat om het eten af te zetten maar we losten het op door ons eten gewoon mee te nemen naar Evan en Siu zodat wij ook iets aan te bieden hadden!

Het huisje van Evan en Siu was nog een nieuw huis, het was klein, er stonden erg weinig meubeltjes in maar het was wel heel erg proper! Ze hadden volop in de weer geweest met alles te poetsen en waren nog bezig met koken. Wij werden op een van de bedden gezet (stoelen konden ze ons jammer genoeg niet aanbeiden) en we mochten hen vooral niet helpen. Toen alles klaar was werd er een grote mat binnen gelegd met daarop ene kleine tafel. Al gauw kwamen er veel verschillende bordjes die er allemaal even lekker uitzagen. We kregen ook ieders een potje witte rijst en konden toetasten!

Het eten met de stokjes was niet altijd even makkelijk maar ik slaagde er toch best goed in. Ik was het dan ook nog wel een beetje gewoon van als we in de chinees bij ons gaan eten! Het gekke was wel dat we met die stokjes om de beurt van alles uit de bordjes mochten pakken en dat het dus eerder een zittend buffet was! Dat zitten is trouwens ook nog niet zo vanzelf sprekend! Als snel beginnen je knieën erg pijn te doen en ons strakke Afrikaanse kleedjes zaten op deze manier ook niet echt comfortabel!

De jongens hadden echt enorm hu best gedaan want het was heerlijk! Die twee kunnen een pak beter koken als wij allemaal samen denk ik! Als beloning hadden we stiekem twee stoffe armbandjes van Ghana gekocht aan de watervallen. Die konden we dus nu als geschenkje afgeven. Evan en Siu wisten eerst niet wat te zeggen maar we zagen wel dat ze het enorm apprecieerden! En nadien kwamen ze ons vertellen dat ze het nooit meer zouden uitdoen!

De afwas die was voor ons. Dat moest blijkbaar in de douche gebeuren! Lana en ik zaten gehurkt de potjes af te wassen in de kleine ruimte met onze véél te strakke jurken! Het was afzien en ik dacht op ene gegeven moment echt dat mijn kleed zou scheuren! We hebben ons er wel kapot om gelachen en het was beslist een van de grappigste afwasjes die ik al ooit gehad heb!

Om 9 uur waren we terug thuis maar toen hebben Xenia, Lana en ik het nog laat gemaakt want het internet werkte plots goed mee en daar moest van geprofiteerd worden!

Zondag 22/04/2012: Uitslapen, al vroeg bezoek,  Krokkie vs Chinezen, aanbidders van Kpantech.

Aangezien we pas laat in ons bed lagen gistere avond was het deze morgen ook al 10 uur vooraleer we opstonden. We zaten zoals gewoonlijk nog in onze pyjama aan de ontbijttafel toen we plots getoeter van een auto naast ons huis hoorde. Evan en Siu stonden voor de deur! Het was even paniek want in onze pyjama konden we natuurlijk niet opendoen! Met drie holden we naar onze kamer om zo snel mogelijk ons om te kleden!  

Gisterenavonds hadden wen Evan en Siu vertelt over onze krokodil hier in Kpantech. Nu wilden zij deze natuurlijk graag zien en dus wandelden we naar onze Korkie. Door het regenseizoen zit er nu veel meer water in de stenenbak van de krokodil. Daardoor zit de krokodil soms onder water en kan je ze niet zien. Dat was nu ook het geval en daarom ging Siu even de stoere uithangen en met een stok door het water roeren. Toen de krokodil plots vanuit het niets uit het water sprong en de stok attaqueerde schrokken de twee chinezen zich een hoedje! Wij wisten natuurlijk al lang dat dit zou gebeuren en lachenten ons een breuk!

Na het krokodillen avontuur van deze ochtend trokken Lana, Xenia en ik naar het dorp voor brood. Al het eten was op en dus moesten er dringend weer boodschappen gedaan worden. Toen we al het nodige hadden waren we erg hongerig en trokken naar huis voor een zachtgekookt eitje met toast! Dat smaakte weeral echt heerlijk! Kort na het eten kregen we ook bezoek van enkele nieuwe vrienden. Een stuk of 6 studenten van Kpantech komen sinds gistere avond telkens vragen of ze op de foto mogen met ons. We zeiden hen al telkens dat dat niet het goede moment was en vandaag waren onze uitvluchten zo’n beetje op en dus mochten ze op de foto met ons. Ik voel me hier soms echt een popster! We kunnen de school of het dorp niet doorwandelen zonder dat de mensen naar ons roepen of foto’s beginnen te trekken van ons!

De jongens waren héél erg blij met hun fotoshoot en konden er maar niet genoeg van krijgen! Allerlei poses werden bovengehaald om met ons op de foto te kunnen met zelfs kopjes op onze schouders tot gevolg. Na een stuk of 20 foto’s was het wel echte genoeg geweest en hebben we de jongens weer buiten gesjot!

Voor de rest sloten we onze dag nog af met een lekkere watermeloen terwijl we naar een goede film keken!

Maandag 23/04/2012: Telefoon om 7,zonnen met Xenia, toch niet op internet, Rooftopspot, een verassing van Evan.

Om 7 uur werd ik wakker van het gerinkel van mijn gsm. Ik keek op het schermpje en blijkbaar had ik al 4 gemiste oproepen. Het was Mister Kumla van het Education Center om ons te vertellen dat we morgenvroeg om 9 uur moesten langskomen voor onze evaluatie papieren. Moest dat nu weer percé zo vroeg gemeld worden!? Nog even omdraaien en proberen verder te slapen maar spijtig genoeg was het voor ons alle drie alweer om zeep en zijn we dan maar opgestaan.

Ne het ontbijt zijn Xenia en ik nog even op ons terrasje in de zon gaan zitten. Er stond een lekker briesje en het was wel aangenaam in de zon. Tegen de middag trokken we zoals gewoonlijk naar het dorp om wat inkopen te doen en iets te drinken op ons favoriete terrasje.

Pascal had ons beloofd dat we vandaag nog eens op het internet mochten maar toen hij om 17 uur al belde vreesden we er al voor. De internetverbinding in het computerlab was weer naar de genol en dus was het weer geen internet voor ons vanavond.

Dan gingen we maar iets drinken met Evan en Siu want die zaten al een paar avonden te vragen of we nu eindelijk nog eens mee wilden! We trokken samen naar de rooftop spot en het was weer erg gezellig! Tegen het einde van de avond had Evan zelfs een verassing voor ons. We moesten alle drie onze ogen sluiten en onze hand uitsteken. Toen ik mijn ogen weer opende zag ik een zilveren muntstuk in mijn hand liggen. Alle drie hadden we een munt uit China gekregen. Zo zouden we hem zeker niet vergeten! O zo schattig. Ik ga hen zeker en vast missen als ik hier moet vertrekken!

Dinsdag 24/04/2012: Education Center, Weeshuis, Markt, kleedjes afhalen.

Om 9 uur deze morgen werden we op het Education Center verwacht. Aangezien dat wel een eindje wandelen is, besloten we voor deze keer maar een taxi te nemen. (Dat koste ons ongeveer een halve euro voor ons alle drie te samen dus dat valt hier ook wel mee.)

In het Education Center wachtte Mister Kumla ons al op. Hij is een erg vriendelijke man die altijd erg behulpzaam is. Het was ook hij die onze laatste algemene evaluatie verslagen ging invullen. Madam Dora moest enkel deze nog handtekenen. Om een beetje een extra goede indruk te maken hadden we vandaag natuurlijk allemaal onze Ghanaian dresses aangetrokken. Een schot in de roos voor zowel Kumla als Dora en het werd duidelijk geapprecieerd.

Vanuit het Education Center namen we meteen een taxi naar het weeshuis. Ons weeshuisplan loopt al een weekje niet echt zoals gepland. Eigenlijk wilden wij daar alle drie vorige week al begonnen zijn maar we raakten maar niet in contact met de eigenares. Die bleek aan het reizen te zijn waardoor ze haar gsm nooit beantwoorde. Daarom besloten we dan maar gewoon eens zelf naar het weeshuis toe te gaan. Het was eerst nog een beetje een zoektocht, want niemand van ons wist dat weeshuis zijn, maar uiteindelijk vonden we het dan toch. We kregen een kleine rondleiding maar Jessy, de eigenares, was er nog steeds niet dus we konden nog niet aan de slag. Hopelijk morgen meer succes maar ik heb er niet zo’n goed oog in. Als je al zo hard je best moet doen om er nog maar te kunnen gaan helpen… Het is natuurlijk nu ook vakantie vandaar dat alles wat moeizamer gaat vermoed ik.

Na het weeshuis trokken we terug Kpando in. Het was vandaag onze voorlaatste marktdag en die konden we natuurlijk weer niet missen. Ook zouden er vandaag enkele kleedjes afgehaald mogen worden bij Grace dus we waren weer niet te houden! De kleedjes vielen zeker in de smaak, slechts 1 was een beetje te klein en moest weer binnen voor herstelling.

Het was voor ons vandaag ene extra drukke dag, in extra heet weer, in extra smalle Ghanese jurken, dus tegen de avond ploften we in de zetel en we zijn er dan ook niet meer uitgekomen!

Woensdag 25/04/2012: Een bewolkte dag, bezoek van Liesbeth Rc Boys, Yam farm van Peace bekijken, een filmpje zien, inkopen doen en op internet!

Al van deze ochtend was het een enorm bewolkte dag en er stond een fris windje. Dat mocht wel eens na de hitte golf van deze week. We genoten dan ook van het briesje en hadden een luie dag. Rond 10 uur kregen we bezoek van Liesbeth van RC Boys. Zij had onze kleedjes bij die we gekregen hadden van de school! Deze keer paste mijn kleedje perfect en ik ben er heel blij mee! Het zijn daar toch echte schatjes! We hebben alle drie hetzelfde kleedje enkel dat van Xenia was nog wat te klein en komt dus later deze week.

Tegen de middag kwam Peace langs in haar werk kleren. Ze had op haar stukje “farm” yam gepland en dat wilde ze ons graag tonen. De farm ligt hier wat verder in Kpantech, een erg rustige plaats met kleine veldjes naast elkaar.

Toen we terug kwamen begonnen het zachtjes te regenen en dus besloten Lana, Xenia en ik om een filmpje te kijken. Tegen dat de film gedaan was, was het ook gestopt met regenen en konden we naar het dorp voor inkopen. We hebben namelijk Evan en Siu morgen uitgenodigd om bij ons te komen eten en we willen natuurlijk niet onderdoen. Heel wat verse groentjes, pasta en frisdrank werden ingeslagen! Hopelijk wordt het een succes want op ons klein kolen vuurtje is dat niet altijd gemakkelijk!

Toen we terug kwamen van het dorp met goed gevulde zakken zagen we plots Pascal zijn motor bij het internetlokaal staan! Snel eens op de deur kloppen en jawel hoor: het internet was weer gemaakt! Ik mag er straks op! Lang leve Pascal! J

Thuis stond Tesselientje ons al op te wachten. Wij zijn allemaal gek op dat kind en zij op ons. Dat wordt nog een moeilijk afscheid vrees ik…

7 april - 12 april

Zaterdag 7/04/2012: Om 7 uur telefoon, materiaal aankopen, Nederlander aan de bank, blog in orde maken, patatjes in de pan, Internet!

Het plan was lekker uitslapen maar om 7 uur kreeg ik al telefoon! Wie kan dat nu weer zijn?! Het was Pascal van het internetcafé die me wilde vertellen dat we vanavond nog eens op het internet konden! Ik deed een klein vreugdedansje in mij bed en was al lang niet meer chagrijnig dat ik wakker gebeld was! Eindelijk nog eens mijn blog posten! Ik was dan wel wakker maar ben toch nog twee uurtjes in bed blijven liggen. Echt slapen lukte niet meer maar ik was nadien toch goed uitgerust.

Na ons ontbijt zijn we naar het dorp geweest. Daar heb ik twee grote houten platen gekocht, verf, schuurpapier en vernis. De bedoeling is dat ik er allerlei materiaal mee ga maken voor in P1! Nadien ben ik ook even geld gaan afhalen in de bank. Voor me in de rij stond een blanke jonge gast (iets wat ik al heel lang niet meer gezien heb! J ). De jongen bleek uit Nederland te komen dus konden we Nederlands praten. Het gekke was alleen dat geen van ons beide daar echt goed in slaagde! We sloegen telkens ongewild weer over in het Engels en dat was echt een heel erg gekke gewaarwording! We hebben er wel goed mee gelachen.

Thuis heb ik mijn blog nog wat bijgewerkt. Na twee weken niets op het internet te hebben kunnen posten is het bij gevolg een serieuze boterham geworden! Toen de blog volledig klaar was heb ik mijn patatpuree van de dag voordien in de pan gebakken en vanaf dan was het wachten op een telefoontje van Pascal! Om kwart voor 7 zou hij bellen. 7uur, half 8, 8uur,…. Ja telefoon! Hij was er eindelijk! Het was heel leuk om mijn blog te kunnen posten en terwijl ook met mama en papa te kunnen skypen! Die waren net thuis van vakantie en hadden veel te vertellen! Om 22 uur zat het er weer op en ben ik hele tevreden in mijn bedje gekropen!

Zondag 8/04/2012: Super lang geslapen, Kaarten met Stephen, Paas lunch bij Anthony, op café met 5 chinezen

Deze morgen heb ik enorm lang uitgeslapen! Het was niet zo warm als anders in onze kamer waardoor ik extra lang kon blijven liggen. Om 11 uur kwam ik uit bed en waren Lana en Xenia zelfs al naar het dorp geweest. Ze waren Stephen tegen gekomen en die zat nu ook mee aan onze keukentafel. Die kwam blijkbaar wat socialisen en we hebben hem een paar kaartspelletjes geleerd. Om 13 uur moesten we hem buiten sjotten want dan werden we verwacht bij Anthony voor een paas luch.

Anthony is een vriend van Francis die we bijna elke dag tegen komen. Hij studeerde de afgelopen 5 jaar in de Uk en is nog maar sinds dit jaar terug in Kpando. Hij is dus bekend met onze westerse manier van denken en dat is wel eens fijn. Toen we gisteren naar het dorp wandelende en hem tegen kwamen nodigde hij ons uit om te komen lunchen bij hem thuis. Dus om 13 uur stonden wij te wachten. En te wachten… maar geen Anthony. Toen we hem opbelden bleek hij nog in de kerk te zitten maar hij zou er snel zijn. Wij besloten om de tijd dan maar even te doden op ons favoriete terrasje. Onze buiken knorden al behoorlijk en om 14 uur was Anthony er nog steeds niet! Ondertussen was het ook ongelooflijk hard beginnen regen en aangezien Ghanezen geen stap verzetten eens het begint te regenen zag het erniet naar uit dat hij snel ging komen opdagen. Om 14: 30 was hij er dan toch eindelijk en konden we naar zijn huis vertrekken. Anthony woonden in een kleine kamer vlak naast het huis van zijn moeder. De moeder was dus ook de kokin van dienst en we waren nog niet goed en wel geïnstalleerd of het eten stond al voor onze neus. Fried yam met salade en kip en rijst! Het was heerlijk en dus echt wel het wachten waard geweest! Het eten bleef maar komen en wij bleven alles maar op eten.

Volledig volgepropt vertrokken we weer naar huis. Daar zijn we met z’n allen in de zetel geploft en hebben we niet veel meer gedaan.

’S Avonds hadden we opnieuw met Anthony en Francis afgesproken om iets te gaan drinken. Toen we net op het punt stonden om te vertrekken, kreeg Xenia telefoon van een groep Chinezen die we deze week in Kpando hadden tegengekomen. Zij wilden ons blijkbaar graag vergezellen vanavond en dus gingen we met een extra grote en kleurrijke groep naar “The rooftop”. Op straat was er vanavond extra veel bedrijvigheid. De hele jeugd van Kpando was op straat gekomen om Pasen te vieren!

Ik heb erg gelachen met de groep Chinezen. De helft van hen beweerde Frans te spreken maar dat klonk in mijn oren nog steeds chinees en twee van hen konden zelfs geen Engels waardoor er constant van alles vertaald moest worden! De groep is hier in Kpando al bijna twee jaar. Ze hebben hier blijkbaar een gouden handeltje opgestart in hout transporteren naar China. Het is blijkbaar zo’n goede zaak dat ze de hele avond rijkelijk met drinken en eten hebben getrakteerd en ons zelfs een ticket naar China wilden aanbieden! Over dat ticket naar China zal ik nog wel eens nadenken. Laten we maar al eens eerst terug naar België komen. ;)

Maandag 9/04/2012: Boterhammetje avocado, zagen en schuren, op restaurant, modem repareren, wakker om 4 uur.

Avocado’s zijn dezer dagen mijn nieuwe favoriete voedsel. Aangezien ik al de rest al zo beu ben als iets, eet ik de avocado’s dan ook in overvloed. Goedkoop, lekker en gezond! Meer moet dat niet zijn! Na een stevig avocado ontbijt heb ik mezelf aan de houtenplanken gezet. Zagen en schuren tot mijn vingers er van pijn deden was de boodschap.

Tegen de namiddag kwamen onze kleine vriendjes van de buurt weer langs. De kinderen wonen hier om de hoek en zijn hier al bijna kind aan huis. Vooral de ongelooflijk schattige en ondeugende Tesselien die samen met ons liedjes zingt en soms verwent wordt met lekkere koekjes of overschotjes eten.

Vandaag hadden ze ook hun kleine zusje ‘Melody’ meegenomen. Die kans kon ik niet laten schieten en hup het kind werd op mijn rug gebonden! Ik wordt er al goed in! =D

Na bijna een hele middag hardwerken zijn we ’s avonds op restaurant geweest. In de “Deep yet Fastood” eten we normaal gezien onze pizza maar vanavond ging ik voor fried rice and chicken gaan. Ik had na een week van geen vlees echt behoefte aan een stukje kip! Op het bord lag ook een lekker stukje sla met enkele groentjes en het heeft me goed gesmaakt.

Eenmaal thuis heb ik me aan de verdoemde internet modem gezet. Dat ding had het weer begeven en nu kon ik mijn mailtjes weer niet checken. Ik denk dat ik minstens 2 uur heb gezeten aan het repareren en herinstalleren en uiteindelijk is het me nog gelukt ook! Vraag me niet hoe ik het gedaan heb maar ineens lukt het weer en dat is het belangrijkste!

Om 11 uur kroop ik in bed maar om 4 uur was ik al weer wakker. Een hevige buikpijn voorspelde niet veel goeds… En jawel. Ik was nog maar net uit bed of ik hing al boven de wc. Het slaatjes was blijkbaar weer niet goedgewassen en mijn maag gooide er alles weer uit.

Toen de wekker om 7 uur afging was ik dan ook steendood.

Dinsdag 10/04/2012: Nog steeds misselijk, naar school, Engelse les, meatpie en ijsje, skypen met Simon, geen eten, naart dorp, skypen met mama

Nog steeds erg misselijk heb ik me uit bed gesleept deze ochtend. Op school was er nog geen Mary te bekennen en dus begon ik er weer alleen aan. Ik gaf een  herhalingsles Engels te gevn maar ik was niet echt in de stemming. De jongens zagen dat ik me niet zo lekker voelde en ze waren gelukkig erg braaf. Toen Mary binnen kwam en zag dat ik me nogal slecht voelde werd ik meteen op een stoel gezet en mocht ik er niet meer afkomen. “Have you eaten something this morning?” Nee dat had ik niet want alleen nog maar denken aan eten deed mijn maag omdraaien. “Oh you should eat! I’ll get you meatpie!” Oh nee tis toch ni waar. Ik pruttelde serieus tegen maar nee zeggen tegen Mary is niet zo makkelijk en de meatpie werd er bijna ingestoempt! Wonder boven wonder bleef de meatpie en het ijsje in mijn maag en voelde ik me daarna nog beter ook…  Thuis ben ik wel wat gaan rusten. Door de weinige slaap van deze nacht voelde ik me wel nog een beetje slapjes. In de namiddag heb ik wel nog lang geskyped met Simon op de modem en dat deed wel echt deugd! Kvoelde me op slag een pak beter!

Normaal gezien zou vandaag de keuken terug zijn van vakantie en zou er weer gekookt worden voor ons! Daar keek ik wel naar uit. De pasta was lekker maar een hele week was een beetje te veel vant goede! Toen we arriveerden in de keuken zagen we de bui al hangen. De kokkinnen waren dan wel terug maar blijkbaar nog niet in stemming om te koken. “Tomorrow.”

Daar hadden we niet meteen op gerekend en dus moesten we nog snel wat inkopen doen in het dorp. Pasta met avocado leek me niet slecht dus kocht ik al het nodige. Ik moest me wel haasten want om 6 uur had ik afgesproken met mama op Skype en dus haastte ik me naar huis terwijl Lana en Xenia nog iets gingen drinken. Het was leuk om weer zo goed met mama te kunnen skypen en het had me echt deugd gedaan. De tijd ging snel en ondertussen waren Lana en Xenia al thuis gekomen, hadden gekookt en zelfs al gegeten! Er zat dus voor mij niks anders op om alleen terug buiten te gaan koken en mijn bordje alleen op te eten.

Woensdag 11/04/2012:  Ict met echte computer, Fried Yam en Plantain, zagen en schuren,

Na de ICT les gezien te hebben waarbij de kinderen op een ‘denkbeeldige computermuis’ moesten klikken had ik de juf en de jongens beloofd mijn eigen laptop een keertje mee naar school te nemen. Vandaag was eindelijk die dag en toen de kinderen doorhadden dat er een laptop in de rugzak zat, gingen ze heel maar door het lint! Ik kon er ook wel goed mee dreigen want geen brave jongens was ook geen laptop tegen het einde van de ICT les! J De kinderen werkten allemaal natuurlijk reuze mee en toen ze op het einde hun naam op het toetsenbord mochten komen typen glunderden ze van trots! Het was heel aandoenlijk om te zien. Zelfs Madam Mary vond het duidelijk erg plezierig en was al even enthousiast toen ze in ‘paint’ een hartje mocht tekenen! 

Tijdens de eerste pauze trakteerde ik vandaag Mary op een enorm grote portie Yam en plantain. Ik moest wel snel zijn want ze had het bijna weer zelf betaald! Samen genoten we van het eten en hebben we ook erg goed kunnen babbelen.

Ik kan het echt heel goed vinden met Mary en ik denk zij ook wel met mij. Ze vertelde me haar hele leven en zelfs erg persoonlijke zaken over haar gezinsleven op dit moment. We kunnen goed met elkaar opschieten en ik kijk erg op tegen morgen, mijn laatste dag bij haar in de klas…

Eenmaal thuis moest ik flink doorwerken, het houtwerk lag al enkel dagen stil waardoor ik nu snel snel snel alles vandaag moest klaar hebben! Schuren, verven, vernissen en nog meer schuren zonder stoppen! Gelukkig moesten we vanavond niet zelf koken en kwam de keuken met rijst en kip aan. Na het eten snel weer doorwerken en om half 12 was ik eindelijk klaar! Steendood en met verschrikkelijk pijne en vieze handen, die overigens niet meer proper raken, kroop ik in mijn bedje.

Het resultaat van al dat hard werken: een stuk of 0 verniste houten schijfjes met nummers van 1 tot 20 waarmee de kinderen sommen en aftrekkingen kunnen maken, een houten memorie met cijfers en geschreven cijfers en een groot bord met daarop het alfabet.

Donderdag 12/04/2012: Nieuw materiaal tonen, dolle bende in P1, teken jezelf en Miss Mara, samen op de foto, potloden en ballonnen voor de kinderen, fotograaf.

Al het materiaal mee naar school krijgen was nog geen makkie. Die plaats was veel te groot en sneed me in mijn vingers. Eenmaal aangekomen op school stormde de jongens al op ons af om zoals gewoonlijk al onze zakken over te nemen en naar de klas te brengen. Toch wel handig zo’n helpende kinderen want tegen dat we de speelplaats bereikt hadden stonden er ook al drie stoelen op ons te wachten. Wat een luxe…

Toen ik het nieuwe materiaal aan mijn kinders van P1 toonde stond de hele klas op zijn kop! Ze tierden het uit en liepen als gekken door de klas. Iedereen wilde ook tegelijk alles vasthouden en toen heb ik wel even moeten ingrijpen om de orde te herstellen. Mary was ook heel blij met het nieuwe materiaal. Er werden al snel plannen gemaakt waar de plaat moest komen en hoe we die dan gingen ophangen. De cijferplaatjes en de memorie vielen ook duidelijk in de smaak. De kinderen zijn het spel memorie nu wel gewoon (al kunnen ze het niet laten om vals te spelen vanaf ik mijn rug omdraai) en de cijferplaatjes waren erg voor zichzelf sprekend. Aangezien de school vandaag vroeg zou sluiten was er niet veel tijd maar wanneer de school op 2 mei weer open gaat kom ik zeker nog eens allerlei spelletjes met het nieuwe materiaal spelen.

 Als afscheid wilde ik de kinderen graag ook iets laten maken voor in mijn herinneringen boek. De opdracht was teken jezelf met Miss Mara naast je. De kinderen beleefden er veel plezier aan (dankzij het pak papier en de nieuwe wasco’s die ik hen gaf konden ze nu ook eens écht tekenen) en het leverde enorm hilarische tekeningen op!

Wanneer ik hun tekening kreeg, kregen de jongens van mij hun nieuwe schrijfpotloden. Alle potloden waren g personaliseerd met hun naam en juf Mary kreeg ook nog een heel pak reserve potloden voor wanneer de andere op waren. Madam Mary kreeg nog enkele nieuwe, rode verbeter bikken en baby Solomon een rammelaar!

Toen de kinderen ook nog als afscheidscadeautje ieders een ballon kregen, kon het geluk in de klas niet op. Ik heb echt een hele fijne tijd gehad met deze kindjes J

De leerkrachten van RC Boys gingen ons blijkbaar ook erg missen. Ze hadden speciaal voor ons super mooie kleedjes laten maken! Jammer genoeg waren ze alle drie net iets te klein en moeten ze hersteld worden.  Ook was er een fotograaf ingehuurd die meteen nadat de foto’s getrokken waren ze ook ontwikkelde. Ik heb meteen de foto’s gekocht want ze waren echt heel mooi. Wat een afscheid…

Ons project op de scholen zit er dus op en dus hebben we nu veel tijd over. Daarom hebben we besloten om in het weeshuis van Kpando te gaan helpen. Het is een weeshuis met aidskindjes en daar kunnen ze alle hulp wel gebruiken!