21-03 tot 7-04

Woensdag 21/03/2012: Worship , goed internet, thee van mama Peace

Worship blijft toch telkens weer een hele ervaring vind ik. Alle kinderen in 1 lokaal, samen bidden, naar een verhaal luisteren met af en toe overtuigd Amen geroep, en het enorme gezang en gedrum! Telkens wanneer de 4 jongens op hun drums slaan galmt er een geluid door het stenen lokaaltje om U tegen te zeggen! Amai m’n oor. De leerlingen lijken daar absoluut geen last van te hebben en zingen en dansen lustig verder!

Na de worship kan alles weer verhuisd worden naar de klassen en dragen de kleutertjes de stoelen terug naar hun klasje.

Na worship gaf ik les over het Alfabet. Liesbeth was thuis weer iets vergeten dus bleef ik alleen over met de kinderen. Uiteindelijk werd het wel een heel geslaagde les over het alfabet en de kindjes waren allemaal reuze enthousiast. Het zijn hier echte schatjes!

Na school had ik geluk en kon ik met Simon skypen en m’n blog bijvullen. Het internet was vandaag echt goed en alles ging vrij vlot! Ook eens een leuke ervaring zo na een maand!

Tegen de avond kwam Peace ons een thermos thee brengen. Peace is een hele lieve leerkrach op TNT en woont recht achter ons. Sinds ik ziek was op maandag en hoorde dat we zo genoten hadden van de thee is ze nu vastberaden om ons iedere ochtend en avond een thermos te komen brengen! Het is echt een schattig Ghanees mamatje die goed voor ons zorgt!

Om 19 uur besloot de elektriciteit het weer eens op te geven en zaten we in het donker. Het filmpje dat we gepland hadden kon dan plots ook niet meer dus zat er niets anders op om maar vroeg in bed te kruipen.  Aangezien er nu plots ook geen ventilators werkten was het stikheet in de kamer. Iedereen lag te bakken in zijn eigen bed en daar boven op was ik na het avond eten ook erg misselijk geworden. Iets van de rijst met tomatensaus was me duidelijk niet goed bevallen…

Donderdag 22/03/2012: misselijk, sportdag, terug in bed

Na een slechte, hete nacht met veel misselijkheid was ik deze morgen nog absoluut niet beter. Mezelf dan toch maar uit bed gesleept want vandaag was het sportdag voor alle primary scholen uit de omgeving. Al enkele dagen waren de jongens en meisjes van TNT zich aan het specialiseren in voetbal en netbal. Vandaag zou de dag zijn van de competitie tegen de andere scholen en dat konden we natuurlijk niet missen.

De wedstrijden vonden plaats hier op het sportveld van Kpantech, praktisch want dat is vlak naast ons huis. Na nog geen wedstrijd te hebben kunnen uitkijken wist ik al dat dit niet zou lukken. Een spurtje naar huis werd uiteindelijk noodzakelijk en het boterhammeke confituur van deze morgen kwam er al weer uit. Er zat niets anders op dan gewoon terug in bed te kruipen. Gelukkig werkte de elektriciteit deze keer wel en kon ik toch enkele uren slapen.

Om 1 uur werd ik wakker en waren Xenia en Lana al terug. James onze kleine vriend van Aziave was er ook en hij was in z’n nopjes. Hij mocht een boterhammetje voor mij afsnijden en daar was hij super trots over! Ook hadden Lana en Xenia hem ‘een vogel is een parkietje’ leren zeggen waarna hij niets anders mee zei. Heel erg grappig maar ik was nog steeds niet beter dus ging ik maar terug even liggen. Lana en Xenia waren naar het dorp om wat inkopen te doen en ik heb uiteindelijk nog wat gewerkt voor school.

’S Avonds stond er “fried yam with stew” op het menu. Iets wat er normaal goed in gaat maar vanavond toch ook geen topper was. Het misselijke gevoel bleef maar hangen en ik was steendood. Om half 8 ben ik in bed gekropen met een Dafalgan.

Vrijdag 23/03/2012: Afscheid TNT, nieuwe materialen, skypen met mama en papa

Na een lange nacht werd ik deze ochtend tot mijn grote verbazing wakker zonder maagpijn! Gelukkig want vandaag was onze laatste dag op TNT en ik zou het heel jammer vinden als ik dat had moeten missen!

Eenmaal aangekomen om 8 uur kwamen de leerkrachten al vertellen hoe jammer ze het vonden dat we moesten vertrekken en dat ze ons natuurlijk gingen missen,… Wij dachten er net hetzelfde over want de tijd op deze school was bijzonder aangenaam!

Samen met de kinderen en Madam Liesbeth keek ik naar de foto’s van TNT op mijn laptop. Zowel de kinderen als Liesbeth waren in extase en konden er maar geen genoeg van krijgen. Toen mijn laptop uiteindelijk besloot dat het nu wel genoeg was geweest en de batterij uitviel waren ze allen teleurgesteld. Als het aan hun gelegen had, hadden we de foto’s nog minstens 20 keer bekeken denk ik!

Ik besloot ze dan maar op te vrolijken met enkele nieuwe materialen. De kindjes straalden toen ik de nieuwe schrijfpotloden boven haalden en waren erg verwonderd over de kleine wereldbol die tevens ook een slijper is. Ook 3 pakken dik stoepkrijt deden Madam Liesbeth stralen. Het stoepkrijt van België blijkt hier namelijk ideaal om op de borden te schrijven en is veel gemakkelijk voor de kinderen om vast te houden.

Aangezien de kinderen van KG 1 altijd op leien schrijven en geen schriftjes voorhanden hebben kocht ik ook enkele pakken schriften waar ze hier nog wel een hele tijd mee gaan verder kunnen. En met Obama zijn gezicht erop komt allemaal zeker in orde!

Ook enkele nieuwe touwen die als waslijnen kunnen dienen om prenten op te hangen werden aan het pakketje toegevoegd. Aangezien de huidige touwen veel te snel breken, kocht ik een plastic variant die het hopelijk wat langer volhoudt.

Ik heb aan de directie van deze school ook gevraagd om een lijstje op te stellen met dingen die ze echt nog kunnen gebruiken. De nuttige dingen die ik daar tussen vind zullen ook nog geschonken worden. Deze school krijgt veel meer dan de vorige maar is het dan ook écht waard.

Zaterdag 24/03/2012: telefoon om half 6, een kookvuurtje en een spiegelei!, telefoon van Bebonne en Bompa, Pizza, ene gaan drinken met de Francis.

Lekker uitslapen was het plan. Dat was buiten Francis gerekend. Die belde deze morgen al om half 6! “I just wanted to check how you were doing!”. Een gemompel en “we are sleeping Francis! Call later.” zeiden genoeg en gelukkig konden we toch weer snel in slaap vallen.

Na ons ontbijt rond 10 uur zijn we met z’n drietjes nog naar het dorp geweest. Ik moest nog een belwaarde kaartje kopen en ik wilde ook graag een kleurrijk stofje bij de naaister binnendoen voor een kleedje maar die was er vandaag niet dus maandag nog eens proberen.

Dit is trouwens Kpando.

Terug thuis is Gloria, juf TNT P1, langs gekomen met een kookvuurtje! Jawel iets om zelf eten op te maken! We hadden het haar deze week gevraagd en nu stond ze er dus. Het vuurtje bestaat uit een ijzer bakje waarin je kolen doet en veel onder moet wapperen maar het wérkt.

Als test hebben we een spiegeleitje gebakken en dat was al zeer de moeite! J

Na het lekker ei ben ik mijn was gaan doen. Dat moet natuurlijk ook nog steeds gebeuren. Gelukkig ben ik deze week blijkbaar vrij proper geweest en viel het aantal kledingstukken best mee. Ik was er dan ok snel vaaf. Gelukkig want toen ik net gedaan had belde Bompa me op! Wat een verassing! Blijkbaar hadden ze het deze ochtend al aangekondigd in een smsje maar dat had ik niet aangekregen. (De smsjes doen deze week een klein beetje vreemd en komen soms niet/heel laat aan…) Het was weer een leuk gesprek en tof om Bebonne en Bompa nog eens te horen.

Vandaag was eigenlijk echt een feestdag want om 18uur stond er ook nog eens pizza op het programma. De pizza was weer echt de moeite en daarna trokken we naar onze bar: “Aku Sika”.  Daar hadden we met Francis, een vriend van Kpando afgesproken. We hadden een leuke babbel maar toen zijn  vriend Anthony ons kwam vergezellen stuurde het weer uit op het zelfde en kregen Lana en Xenia iets te veel aandacht van hen. Het kwam niet de spuigaten uit maar ze werden wel wat plakkerig. We zullen maar denken dat het door het bier kwam. Om 22 uur was het wel genoeg geweest en gingen we naar huis. Met z’n drie lachten we en praatten we nog een uurtje of twee en vielen dan in slaap.

Om 2 uur schrok ik plots wakker! Ik hoorde een vreemd geluid van vlak naast mij komen! Het leek wel op het geratel van een slang! Gelukkig bleek het gewoon Lana die door de hitte en de droogte niet meer door haar neus kon ademen. We hebben er eens goed mee gelachen en waren dan natuurlijk weer klaar wakker!

Zondag25/03/2012: IN DE HELFT!, 2 uur verschil met België, spiegelei met toast, terug beetje ziekjes.
Vandaag ben ik in de helft van mijn verblijf hier! De tijd is voorbij gevlogen en ik sta er van te kijken dat het zo snel kan gaan... Vanaf vandaag staat België ook 2 uur voor op Ghana aangezien jullie vandaag op het zomer uur zijn overschakelt en wij niet… Dus als het bij jullie half 8 s’ morgens is, liggen wij nog minstens twee uur in bed! =)

Als ontbijt op zondag mag het wel eens iets speciaal zijn en dus probeerden we nog eens een  spiegelei en toast uit op ons nieuwe vuurtje! Het is niet zo makkelijk om de kolen aan te krijgen maar er vloeide toch een geslaagd ontbijtje uit voort!

J

jammer genoeg sloeg het misselijke gevoel en de vermoeidheid in de namiddag weer toe. Even op de zetel gaan liggen was dus de noodzaak. Toen Xenia en Lana net naar het dorp wilde vertrekken en ik aan mijn blog ging schrijven kwam den Harry net binnen. Den Harry is een leerkracht van Kpantech en voelt absoluut niet aan wanneer hij ongelegen komt en negeerde alle hint als: ik ben net voor school aan het werken, ik voel me wat ziekjes dus ik blijf thuis en Lana en Xenia gaan naar het dorp,...

Hij kwam gewoon heel gezellig naast mij in de zetel zitten en besloot om te kijken hoe goed ik op mijn laptop kon tippen. Dat kon hij blijkbaar heel lang volhouden met een erg onaangename stilte als gevolg! Uiteindelijk heb ik mijn laptop dan maar toe gedaan en gezegd dat ik ging slapen. Het zag ernaar uit dat hij ging zeggen dat hij hier wel ging wachten tot ik wakker was maar gelukkig vertrok hij dan toch! Oef… Snel de gordijnen toe, de deur op slot en verder op de laptop werken!

Maandag 26/03/2012: RC Boys, “just take the mathematics book”, een kapotte raam en oplader gestolen, 50 kadetten op jacht, op zoek naar een nieuwe oplader, koken op z’n Ghanees.

Een nieuwe week en een nieuwe school. Vandaag gaan we voor het eerst naar RC Boys. Zoals de naam ook al verklapt is deze school een jongens school. Enkel in de kleuterklassen zitten nog meisjes. Ik zal echter in deze school in het eerste leerjaar lesgeven dus een hele klas vol stoere jongens voor Madam Mara!

De school is ligt midden in Kpando en is dus een dik half uur wandelen vanaf ons huis. Toen we mooi op tijd arriveerden om 8 uur waren we blijkbaar één van de eerste. Nog geen directrice of leerkrachten te bespeuren. Na enkele minuten kwamen ze gelukkig toch aanzetten en konden we kennismaken. De directrice is een stevige dame met gigantische neus maar een heel erg vriendelijk mens! De Kg leerkrachten zijn ook stuk voor stuk schatjes, dat wisten we al van Stephanie en Anke. Maar waar is de juf van P1? “Oh she is coming later because she has a small baby, but she will come soon. I will show you the class!”. Terwijl Lana en Xenia het kleutergebouw werden ingeleid, troonden ze mij mee naar het eerste leerjaar.

Een donkere, nogal lege klas met een stuk of 17 jongens met leeftijden die variëren van 6 tot 15 jaar! “You can start already teaching until the madam is here.” Owla powla?! Daar gaat mijn week observeren! “Oh but I do not know what to teach!”zei ik nog. “No problem, just take the mathematics book.” En weg was de vrouw die me rondleidde. Daar stond ik dan met een stoffig, oud wiskunde boek in de hand en een klas vol starende jongens!

Het was even paniek in mijn hoofd want dit had ik niet bepaald verwacht op mijn eerste dag! Even diep adem halen, boek openslaan en gewoon beginnen dan maar. De jongens waren vrij rustig en werkten ijverig mee. Toch zie ik nu al dat het een bende varkentjes zijn en ik gaan er nog mijn peren mee zien denk ik!

Na een uurtje kwam de echte juf van de klas opdagen, op haar rug het drie maanden oude baby’tje bengelend!

Na een kleine kennismaking, de vrouw heet Mary en is erg goedlachs, heb ik haar gevraagd of zij nu de les weer wilde overnemen aangezien ik nooit eerder in P1 stond en dus graag van haar voorbeeld wilde leren. Ze nam de les met veel sjwoeng over, de kleine rustig slapend op haar rug. Na een tijdje gingen we samen de klas rond om te verbeteren en werd het heel gezellig. Toen was het alweer tijd om te gaan. Morgen ben ik hier weer maar ik hoop dan ook dat Madam Mary er ook vanaf het begin is…

Toen we thuis waren genoten we van een lekker boterhammetje mayonaise komkommer en friste ik me even op. Daarna wilde ik graag op mijn laptop werken voor school. Toen ik mijn laptop nam merkte ik dat de oplader ervan weg was en dat het stopcontact waarin het in geplugd zat was compleet verwrongen. Oh nee… In het raam naast het stopcontact was er een groot gat gesneden in het vliegengaas. Iemand was blijkbaar op ons terras gaan staan, het vliegengaas opengesneden, zijn/haar hand door de tralies gestoken en mijn oplader door het raam getrokken.

Ik was er compleet niet goed van. Wat moest ik nu beginnen? Geen oplader, geen schoolwerk en geen blog, geen contact met thuis! Dikke tranen en paniek in huize Kpando dus.

Dit moest natuurlijk gemeld worden dus ging ik opzoek naar Mister Samuel. Hij is normaal gezien verantwoordelijk voor het huis dus hij zou wel raad weten. Helaas geen Mister Samuel te vinden. Dan maar stappen naar de eerste beste leerkracht en vragen waar ik hem kon vinden. Al gauw kwam ik de man van Peace tegen die hier de sportleerkracht is en de kadetten treint. Ik legde hem de situatie uit waarop hij meteen alle kadetten riep en naar ons huis stuurde. Een beetje verbaasd liep ik achter de jongens aan. Deze moesten zich van de leeracht verspreiden in de bossen en al gauw was heel ons huis omsingeld door wel 50 kadetten! Net voordat ze wilden binnen stormen vroeg ik wat ze van plan waren. “If they are still in the house we will catch them en make them regret this really bad!”. Blijkbaar hadden ze me verkeerd verstaan en dachten ze dat de dieven nog in het huis waren. Opnieuw uitleggen dat dit niet het geval was en dat ze er al lang vandoor waren. Toen moesten de kadetten de hele omgeving uitkammen en iedereen die ze op hun pad tegen kwamen werd gefouilleerd. Eigenlijk heel schattig en grappig maar jammeer genoeg leverde het geen resultaat.

Na dit hele gedoe had ik echt behoefte aan een vriendelijke stem van thuis die me wat kon troosten. Jammer genoeg nam niermand zijn telefoon op! Uiteindelijk belde mama me terug. Ik was erg blij ze te horen en er rolden nog meer traantjes. Gelukkig kunnen goeie mama’s hun dochters altijd kalmeren zelf op zo’n verre afstand en was ik na het gesprek al veel beter. Er zat niets anders op dan het incident zo snel mogelijk te vergeten en opzoek te gaan naar een nieuwe oplader.

Dat deden we dan ook in het dorp en met succes. Dertig Ghana Cedi armer maar met een nieuwe oplader kwam ik terug thuis.  Ik ben vooral opgelucht dat ik nu weer kan verder werken want daar vreesde ik nog het meeste voor. Al bij al had het veel erger kunnen zijn en is dit nog eens een goede waarschuwing geweest. Altijd voorzichtig zijn…

Om de dag toch een beetje leuk af te sluiten besloten we vanavond een keertje zelf te koken! Het plan: Macaroni met een simpel sausje van tomaat, komkommer en een smeerkaasje. Ook maakten we er een soort aardappelsalade met mayonaise en een hardgekookt eitje bij! Dat hadden we na een dag als vandaag wel verdiend! Het was een hele inspanning en het duurde ook erg lang vooraleer alles eindelijk klaar was maar we hebben er veel plezier aan beleefd en het smaakte super!

Dinsdag 27/03/2012: Dag 2 in P1, Baby Solomon, Market, vuilnisvrouw Mara.

Geeuw geeuw  toen de wekker deze morgen weer ging om kwart voor 7. Snel klaar maken , boterham eten en hup nar school wandelen. We waren nog geen 5 min onderweg toen Steven met zijn Taxi voor bij kwam. “Where are you going? I’ll drop you for free.” Dat scheelt een heel eind wandelen natuurlijk! Lang leven Steven onze Taxidriver! ’t Is toch een schatje he! J
Een kwartier te vroeg op school kwamen we aan. Nog geen leerkrachten te bekennen natuurlijk. Enkel leerlingen die de klaslokalen en de speelplaats veegden. Alles wordt ook hier iedere ochtend stof, zand en afval vrij gemaakt.

Al snel verschenen er toch enkele leerkrachten en kon het volkslied gezongen worden. Vervolgens moesten er enkele jongens vooraan komen staan. Deze waren blijkbaar ongehoorzaam geweest en werden gestraft voor de ogen van de andere kinderen. Het was weer even geleden dat ik nog een stok gezien had maar m’n maag krimpt er nog steeds van als ik de zwiepende slagen hoor neerkomen. De kleutertjes waren er ook niet goed van, zagen we aan hun gezichtjes. Gelukkig, dat is dan toch nog een teken dat dit niet al te vaak gebeurd.

Mary is een toffe enthousiaste leerkracht. Dat bleek ook deze ochtend tijdens haar lesjes Engels en Science. Soms verdwijnt ze wel eens voor een kwartiertje uit de klas maar als ze terug is, staat ze er wel voor 100%. J

Haar baby Solomon hangt vrijwel altijd op haar rug te slapen, zo gaat dat bij alle leerkrachten met een baby’tje. Toen kleine Solomon wakker werd mocht hij bij mij komen. Het kind wist niet wat hem overkwam toen hij in de armen van ‘een witte’ gedropt werd maar paste zich snel aan. Al gauw lag hij rustig in mijn armen en observeerde de hele klas. (Als ik één van de weken de kans zie ga ik hem stiekem in mijn sjakos steken want dit boeleke is echt té schattig om achter te laten!)


 Na school gingen we naar de markt. Normaal gezien gaan we altijd eerst over huis maar aangezien RC Boys er praktisch naast ligt gingen we meteen na schooltijd. In onze lange kleedjes was het stik heet en ik zweette me al snel kapot! Snel alles halen wat we nodig hadden en terug naar huis. We zouden straks nog wel eens terug komen in shortjes maar eerst even iets eten!

Thuis stond er nog wat overschot van gisterenavond op ons te wachten en dat ging er goed in! Toen we nog wat ge rust hadden konden we er weer tegen en trokken we weer naar de markt. Overal een babbeltje slaan, nieuwe kraampjes ontdekken, hier en daar wat kopen en afbieden,… De markt is altijd een plaats waar van alles te beleven valt!  

Na een lekker frisse cola in de bar trokken we moe maar voldaan weer naar huis. Daar heb ik nog wel een kleine inspanning geleverd door de vuilnishoop op te kuisen. Wat doe je in Ghana als je afval berg te groot wordt en er geen vuilkar bestaat? In brand steken! (sorry milieu…)

Na het eten hebben Lana, Xenia en ik ons eens extra bezig gehouden met de draadloze modems om op het internet te raken. Na de vorige 10 pogingen hadden we het wel opgegeven maar met wat nieuwe informatie en hier en daar wat helpende studenten lukte het ons dan toch! Dat wil zeggen dat ik vanaf nu iedere dag 1 keer mijn mails kan checken!

Voor skype en blog zal ik nog moeten rekenen op Pascale, de internetcafé uitbater, (die trouwens de komende 40 dagen alleen af en toe tussen 19 en 21 uur op school aanwezig is!) maar normaal redden we het wel!

Woensdag 28/03/2012: Saaie worship, kleedjes

Zoals het op iedere school woensdag Worship dag is, is dat ook het geval op RC Boys. Hier viel de Worship me wel een beetje tegen. De jongens werden fel in toom gehouden, moesten al zittend zingen en als het lied niet naar de zin van de leerkracht was, werd alles stop gezet en moest het opnieuw. Een geforceerd boeltje dus… Daarna werd hen nog een lied in Ewe aangeleerd dat ze wel 100 keer moesten  herhalen. Nog wat geld in het potteke gooien en gelukkig zat de worship er weeral op!

In p1 hadden ze vandaag ICT les! De kinderen moesten de onderdelen van een computermuis leren. Jammer genoeg geen computer ter beschikking en dus ook geen muis. Er werd een computermuis op het bord getekend en op deze manier werden alle knopjes besproken. De kinderen moesten daarna ook, op hun bank, inoefenen hoe je moest ‘dubbel klikken’ terwijl de leerkracht rond kwam om te kijken of ze het wel goed deden. Een erg grappig gezicht al die vingertjes klikkend op een houten schoolbank…
Na school wandelden we terug naar huis. Het was stik heet op de weg en na 10 minuten stappen zweette ik me al kapot! Gelukkig kwamen we onderweg Steven weer tegen. Hij had weinig te doen en zou ons wel even afzetten!  Steven onze reddende engel! Thuis kreeg hij nog een fris fruitsapke en toen ging hij weer verder werken.
Wij hebben toen nog even iets gegeten en zijn dan terug naar het dorp gegaan. Vandaag zouden namelijk onze kleedjes klaar zijn die we door de kleermaakster hebben laten maken. We ware alle drie erg benieuwd en konden haast niet meer wachten om ze te passen. Het resultaat mag er best zijn bij alle drie de kleedjes! Ze zitten nogal strak, zijn warm maar écht Afrikaans! Morgen doe ik de mijne zeker aan voor school!

Normaal gezien zou het internetcafé vanavond weer even opgaan maar aangezien de service blijkbaar plat lag, en de Pascal ook niet veel goesting had, was het er gene. Dan toch maar eens proberen te skypen met de draagbare modem. Het was een stroef gesprek maar ik heb uiteindelijk toch nog heel even kunnen babbelen en lachen met mama! Daarna viel het internet de hele tijd uit en konden we er maar beter mee stoppen.

Vrijdag 29/03/2012: Foto’s in de klas, Mara in haar Ghanees kleed, mathematics, baby op mij rug, nieuwe stoffen binnen doen

Ik had deze ochtend al meteen veel succes met mijn nieuwe kleedje. Iedereen zag meteen dat het hier gemaakt was en vond dat ik er echt Afrikaans uit zag! J Ook op school kreeg ik er het ene complimentje na het andere mee.

Na de gewoonlijke praatjes met de directrice zaten alle kinderen al in de klassen maar bijna geen leerkrachten waren aanwezig. Ook Madam Mary liet wat op zich wachten. Ik besloot dan maar de jongens van P1 wat beter te leren kennen en wat foto’s te nemen. Dat vinden de kinderen hier altijd super! De meest gekke poses worden dan boven gehaald en ze gillen het uit als ze zich zelf zien op het fototoestel!

 Noah, een VIJFTIEN jarige jongen uit mijn klas, (jawel u leest het goed: 15 jaar, al bijna 16 en nog in het eerste leerjaar!) mocht fotograaf spelen. Hij was zo trots als een gieter en deed het eigenlijk nog vrij goed. Daarna begon hij zich wel een beetje puberachtig te gedragen en hij vroeg wel héél veel aandacht van me! “Miss Mara can you please check my exercises and sit really close to me? You look really pretty today.”

Gelukkig kwam rond die tijd Madam Mary aan en nam zij de klas weer over. J Ze gaf een leuke les wiskunde en de kinderen waren de hele tijd fel in de weer op hun leien te schrijven. Ik mocht rond gaan om te checken en als de kinderen klaar waren moest ik verbeteren. Noah was altijd de eerste die klaar stond om te laten verbeteren en liep dan super fier door de klas als ik zei “well done!”.
Tijdens de speeltijd had ik een heel gesprek met Mary. Het is een erg ruimdenkende, jonge vrouw waar  ik wel leuk mee kan babbelen. We hadden het ook over kinderen waarop ik zei dat ik de manier waarop zei hun baby’s op de rug dragen zo leuk vind. “You have to learn it!” Hup slapende baby wakker maken en op mijn rug leggen! Ik vond het heel leuk om het babytje te dragen. Het zit makkelijk en is erg praktisch! Ik ben van plan om de knooptechniek van de doeken nog wat beter onder de knie te krijgen en dan draag ik mijn kinderen later ook op mijn rug!

Na school ben ik samen met Lana en Xenia nog nieuwe stoffen gaan afgeven bij Grace, de naaister. Ook onze jurkjes die Unis de aller eerste keer gemaakt had gaan naar Grace om er iets degelijks van te maken want die waren niet bepaald een succes!

Zaterdag 31/03/2012: Veel te vroeg wakker, met 7 in de taxi, begrafenis nr1,  begrafenis nr2, markt, Saterday night on the rooftop!

Om 6 uur ging de wekker vandaag. Om 7 uur moesten we bij Francis zijn. Hij zou ons vandaag meenemen naar een begrafenis in Alavanyo, zijn hometown. Begrafenissen zijn hier altijd een hele belevenis met veel zingen, dansen en feestvieren en dus kwamen we toch maar uit bed ook al pikte het behoorlijk.
In Kpando stonden we om 7 uur netjes te wachten op Francis. Die was tot mijn verbazing zelf ook op tijd en dus namen we de taxi richting ‘Alavanyo’. De taxi was een vrij nieuwe wagen en we hadden voldoende plaats. Niet iets dat vanzelfsprekend is hier! Het comfort duurde wel geteld 5 min. Onderweg pikte we namelijk nog twee mannen op. Dat was wel minder, zo een nogal fel zwetende onbekende man half op mijn schoot! Gelukkig is Alavanyo maar een 30 minuten rijden en waren we allen erg opgelucht toen we aankwamen.

Eerst gingen we lang bij Franscis’ ouderlijke huis. Het was een mooi, wat vervallen huis met twee verdiepingen (iets dat je hier niet zo vaak tegen komt, alles is bijna gelijkvloers.) We maakten kort kennis met de moeder van Francis en nog enkele mensen die ook in het huis woonden. Daarna trokken we naar een café in het dorp. Overal op straat waren mensen dingen aan het voorbereiden voor de begrafenissen. Er zouden er twee gehouden worden vandaag. Francis woonde nu in Kpando maar alle mensen van deze hele kleine gemeenschap kenden hem duidelijk nog goed. We werden overal aangesproken, begroet, omhelsd, welkom geheten,…
In het kleien cafeetje kregen we een cola voorgeschoteld. Het was nog net geen 9 uur maar kom. Rond half 10 gingen we naar begrafenis nummer 1. Deze werd gehouden in het huis van de overledene. Er waren tenten gezet waaronder een 50-tal mensen zich volledig uitleefden! Er was een priester die zich volledig gaf in het zingen, 3 ongelooflijk bezwete drummers, en de rest van de mensen dansten en zongen uit volle borst. De kist stond in het midden van het gebeuren. Het was hier een gezellige bedoeling en ik kreeg er een beetje de slappe lach van.

Daarna gingen we naar begrafenis nummer 2. Deze werd gehouden in de kerk en was van een vrouw van 75. Deze dienst was duidelijk een pak meer ingetoomd dan de andere begrafenis. Wel 3 uur zaten we in een misdienst die in Ewe gehouden werd en véél te lang duurde!

Tegen 13 uur zat het er gelukkig op en werd de kist de kerk uitgedragen om vervolgens in een soort pick-up gestoken te worden. De naaste familie en wat soldaten gingen rond en zelfs bovenop de kist zitten! De rest van de menigte volgde luid roepend en zingend de pick-up tot aan de begraafplaats. Daar werd er nog enkele keren met een geweer inde lucht geschoten (wij schrokken ons rot maar blijkbaar is dat de gewoonte als een oud persoon sterft) en toen zat het erop.

We trokken toen terug naar Francis zijn huis want Xenia moest naar het toilet (een hokje met een stinkend gat in de grond en veel vliegen). In de achtertuin van het huis stonden enorme palmbomen met kokosnoten. Francis zag ons kijken en vroeg of we zij hadden in een kokosnoot. Dat hadden we wel want om eerlijk te zijn waren we al bijna 2 uur aan het verhongeren maar dat durfden we niet te zeggen uit schrik dat er Foefoe of Bangku voor onze neus gezet zou worden!  Francis schoot meteen zijn hemd en zijn broek uit (hij had er nog wel een short onder aan), nam zijn gigantisch rambo mes en klom de palmboom in! Levensgevaarlijk hoog was het en ik had schrik in zijn plaats maar voor Francis was het een makkie en hij gooide wel 10 kokosnoten naar beneden. Toen hij terug beneden was prepareerde hij ze voor ons en de kokosmelk smaakte nog nooit zo goed! Verser kan je het niet hebben. Na 3 kokosnoten zat mijn buikje wel vol en konden we verder.

 Francis wilde ons graag nog een kleine grot laten zien in de buurt van het huis. De grot stelde uiteindelijk niet veel voor maar de omgeving was wel heel erg mooi. Alavanyo is werkelijk een heel gezellig, klein en mooi dorp.

Rond half 3 namen we de trotro terug richting Kpando. Deze keer namen we een andere weg dan in het heen gaan en het werd een bumpy-ride! Ongelooflijk dat ze zo iets zelf nog maar een ‘weg’ durven noemen! Het zorgde wel voor veel ‘kop-blafon-stoten’, ‘aah en oeee’ gekreun en hilarische momenten!

Om 3 uur waren we weer thuis. Ook al waren we erg moe, na een lekker boterhammeke tomaat-kokommer-mayonais trokken we toch nog richting markt. Op de markt hing er een gemoedelijk sfeertje, het was dan ook al tegen de avond. Ik genoot van het rondwandelen en rondkijken en kocht een armbandje en weer een nieuw stofke (2 yard voor 1 euro 25). Nadien dronken we nog ons colatje op het terras van de AkuSika en gingen naar huis. Daar stond het eten al op ons te wachten. ‘Jelof rice with chicken en tomaten saus’. Het was best lekker!

Om 8 uur vertrokken we nog richting town om iets te gaan drinken. Op de weg kwamen we Mustaf tegen, een student van Kpantech die we al goed kennen. Die mocht natuurlijk ook mee iets gaan drinken en samen gingen we eerst naar Francis. Die wist nog wel een leuke nieuwe bar. ‘The rooftop’ hete het. Dat kon niet slecht zijn natuurlijk en dat was het ook niet. Bovenop een winkeltje waar we onze dagelijkse producten kopen was er blijkbaar een bar waarvan we nog niets wisten. Het was er heel erg gezellig en je had een mooi uitzicht over Kpando. Het werd een leuke avond en we hebben er allemaal erg van genoten. Ik heb zelfs de eerste keer wat barebcue vlees van de straat geprobeerd! Het zag er niet uit maar het was best wel lekker en niemand is er ziek van geworden!

Zondag 1/04/2012: lazy Sunday, Mustaf met armbandjes, telefoneren met Bebonne en Bompa!

Uitslapen was het plan voor zondag! Om 8 uur was ik klaar wakker. Ik was kwaad op mezelf en ik heb mezelf verplicht om nog tot 10 uur in bed te blijven liggen! J
Daarna was het een beetje pyjama moment. Niemand had zien om zich om te kleden, we schreven wat in onze dagboeken, werkten onze blog bij, lagen wat naar muziek te luisteren, aten een boterhammetje, … Om 12 uur was het dan toch maar eens tijd om onszelf deftig aan te kleden want zo dadelijk zouden alle kerken sluiten en dan konden we wel eens volk verwachten.

Mustaf was de eerste die langs kwam. Hij had zelfs een armbandje voor ons alle drie bij! Wat lief… Vorige week heb ik hier op de markt een ‘teachers book’ gekocht. Het is de bedoeling dat alle mensen die ik hier leer kennen er iets persoonlijk in schrijven zodat ik ze nooit vergeet. Mustaf was bij deze dan ook de eerste die in het boek mocht schrijven!

Om half 1 kregen we terug een hongertje en besloten we dat het tijd was voor onze ‘zondagse tikken eikes’! Vandaag stonden er zacht gekookte met een vers toastje op het menu! Ze waren heeeeeeerlijk! Mustaf zat erbij, keek er naar en dacht: “ wat zijn die witte grieten nu weer voor iets vettigs aant eten!”

De tweede bezoeker van de dag was Francis. Die kwam gewoon even hallo zeggen en was toen weer even snel weg. Na het bezoekje van Francis zijn Lana en Xenia boodschappen in town gaan doen en heb ik me nog eens aan de was gezet. Twas weer een kleintje dus ik was er rap vanaf. Heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om mezelf dan ook ineens maar te wassen want ik zat toch al onder het sop! Resultaat: een propere Mara in propere kleren! Hoera!

Om 16 uur was het telefoon tijd. Bebonne en Bompa zouden bellen! Ik zat al van kwart voor geduldig te wachten met mijn telefoon voor me en ja hoor om 16 uur stipt ging mijn gsm rinkelen! Het was leuk om ze weer even te horen maar jammer genoeg viel na 2 minuten de verbinding al weg. Dan maar geduldig wachten in de hoop dat ze zouden terug bellen. Gelukkig deden ze dat ook en kon ik mijn verhaal weer verder zitten. Het zat ons jammer genoeg niet echt mee deze keer want de verbinding viel nog twee keer weg. Ik besloot dan maar om ze zelf even snel te bellen om ons gesprek af te ronden en zo konden we beiden nog zeggen wat we wilden vertellen en hadden we er allemaal toch nog en goed gevoel bij!

Na ons avond eten kwam er nog bezoek. Gloria en Peace kwamen ons tonen hoe je ‘plantain chips’ moet maken! (een soort bananen chips die we hier in huis wel graag mogen). Toen ook nog Steven en Anthony erbij kwamen werd het een gezellige bedoeling op ons terras. De plantain chips waren trouwens ook overheerlijk en we gaan het deze week zeker ook nog eens zelf proberen!

Toen alle chips opwaren vertrokken Gloria en Peace en kwamen Steven en Anthony (een 14 jarige, enorm slimme, jongen uit Kpando) nog binnen voor een theetje.

 Maandag 2/04/2012: Regen, The Earth, bende zwijnen, fried plantain and yam, vlechtjes voor Lana.

De laatste twee weken heeft het niet meer geregend. De mensen van Kpando maken zich zorgen want alle geplante groenten drogen uit in de kurkdroge aarde. Dit zou niet mogen tijdens het regenseizoen en iedereen is bang voor een nieuwe periode zonder regen. Dit gebeurde blijkbaar al eens in 1982. Het was een jaar waarin er geen druppel water viel. De mensen hadden niets meer te eten en er was een hoog aantal sterfgevallen. Toen deze ochtend om 7 uur de eerste regendruppels naar beneden ploften waren heel wat mensen dan ook erg opgelucht!

Voor ons had de regen een heerlijk verkoelend effect. Er stond een klein briesje en het was lekker fris, allé dat is relevant want met lekker fris bedoel ik ongeveer 28 graden. Door de regen en ‘de koude’ waren zowat alle leerkrachten deze ochtend afwezig en de kinderen droegen vestjes en truien. Tegen half 9 besloten er toch enkele leerkrachten naar buiten komen en arriveerde ook madam Mary.

Ik was ondertussen al begonnen met ‘Natural Science’ : The Earth! Ik had mijn kleine wereldbol bij en probeerde met man en macht van alles uit te leggen. De kinderen verstonden in het begin niet wat ik hen wilde duidelijk maken. Ze staarde me aan en als ik hen iets vroeg gokten ze gewoon naar ‘yes’ of ‘no’. Madam Mary was de ideale tolk en tegen het einde van de les had ik toch mijn doelen min of meer bereikt. Toen Madam Mary echter even de klas uitging stond heel P1 plots op zijn kop! De jongens begonnen te vechten, gooiden met krijtjes, dansten de Azonto! Wat een bende zwijnen bij elkaar! Uiteindelijk kreeg ik ze weer rustig maar dat heeft me toch wel zweet en zelfs bijna bloed en tranen gekost! Op dat moment kon ik er toch wel één of twee even de nek om draaien maar toen ik bijna naar huis ging keken ze heel zielig en zeiden “please miss Mara, don’t go…” Dan kan je niet anders dan nog even langer te blijven natuurlijk! J Terwijl de kinderen aan hun examens begonnen (het is examen periode in alle scholen) speelde ik met baby Solomon en verbeterde de vorige examens.

Madam Mary haalde ondertussen voor mij ‘Fried Yam and Plantain”. Nadat ze hoorde dat ik enkel brood in de ochtend eet was ze compleet in shock en vond ze dat ik wat meer energierijk voedsel moest krijgen! Een hele bak werd me voor de neus gezet maar dat vond ik absoluut niet erg! De fried platain is namelijk super lekker! Morgen koop ik me er nog een paar!
Thuis hoefde ik echt niet meer te eten. Ik zat vol voor de komende uren! Een appelsientje ging er nog net in en nadien heb ik me even op de zetel gelegd met de knop van mijn broek open! Daarna ben ik aan het werk gegaan voor mijn lessen morgen. ‘English’ staat op het programma met een behoorlijk aantal spelletjes en hoekenwerk voor mijn jongens! Ik heb er al zin in!

Lana liet deze namiddag ook echte Afrikaanse vlechtjes zetten. Het ziet er erg leuk uit maar is vooral ook erg pijnlijk. De eerste drie dagen voelt het blijkbaar alsof er constant iemand aan je haar loopt te trekken! Voor mij dus voorlopig nog geen vlechtjes hoor!
Vanavond werd er ook afscheid genomen van Zanga, onze goeie, ouder, trouwe nachtwaker. Hij wordt nu overgeplaatst en zal vervangen worden door iemand anders. Het was niet altijd ne gemakkelijk, deed de ene bizarre uitleg na de andere maar we zullen hem toch zeker missen!

Dinsdag 3/04/2012: English en hoekenwerk met een baby op de rug, “meatpie with milk, koken op de ‘tsjoko’, nachtwaker Mozes.

Om 8 uur deze ochtend waren er zoals gewoonlijk in RC Boys nog maar weinig leerkrachten aanwezig. Ook madam Mary was nog onder weg dus begon ik aan mijn les. Ik werd wel vaak gestoord, de enige twee leerkrachten die al aanwezig waren hadden blijkbaar besloten een babbeltje in het midden van mijn klas te maken! Ondertussen hadden ze ook nog veel commentaar op de jongens en noemde hen constant “lazy stupid boys”. Ik kreeg er de webbe van en ik denk dat ze dat na een tijdje wel doorhadden want toen vertrokken ze weer. Als er iemand hier “Lazy” is zijn het die twee leerkrachten wel en niet mijn jongens die kei hard hun best deden potverdorie! J

Toen ik net aan mijn hoekenwerk ging beginnen kwam Mary en baby Solomon aan. Die waren erg geïnteresseerd in wat ik allemaal aan het doen was. De jongens waren in 3 groepen verdeeld. Één groep hield zich bezig met oefeningen maken, één groep tekende kledingstukken over en schreven de juiste namen erbij en de andere groep speelde een memorie met prenten en woorden.

De kinderen waren allen erg geconcentreerd bezig en het was muistil in de klas! Wat een metamorfose tegenover gisteren! Ook toen ze moesten doorschuiven verstonden de kinderen goed wat van hen verwacht werd. Toen ik het daarna ook met het liedje “when I stand up” probeerde schaterden de jongens het uit van het lachen maar ze déden het wel! Wat een geslaagde dag…

Baby Solomon die kon tijdens het hoekenwerk niet zo goed slapen en Mary had wat last met hem. Daarom vroeg ik haar of ik kon helpen met het kind op mijn rug te dragen. Dat was een goed plan en dus liep ik zo les te geven met Solomon op mijn rug. Al na 5 minuten lag hij te knorren! Het dragen kan ik dus al goed, alleen dat kind op mijn rug krijgen is soms nog moeilijk maar ik blijf oefenen!

Om me te bedanken bood Madam Mary me een “meatpie with milk” aan. Toen ik dat woord “meatpie” nog maar hoorde vreesde ik al voor mijn leven! Laatste keer dat ik dat gegeten had, hing ik en zat ik de volgende dag boven de pot! Ik probeerde nog van alles als ” last time I ate it I was really sick” maar ik raakte er blijkbaar niet meer onderuit.  “The milk” bleek blijkbaar een gewone pakje vanillecrème te zijn en de meatpie bleek was tot mijn grote verbazing nog lekker ook! Die smaakte toch echt wel anders als de laatste keer. Volgens Mary moest je het vanille-ijsje tegelijk opeten met de meatpie maar dat vond ik niet zo’n geweldige combinatie. Vlees-Crémeglace is niet meteen iets voor mij. Na een leuke, lange dag op school was het weer tijd om te vertrekken.

In de namiddag ontpopten we onszelf tot echte Ghanese vrouwen en hingen we met een palmblad onze tsjoko aan te wapperen! We worden er steeds beter in en op no-time hebben we een heet, gloeiend vuurtje. Op het menu stond weer lekker pasta met ajuin, look, tomaatjes en zelfs een beetje rozemarijn! Het smaakte weer heerlijk! En er stond nog een desertie op het programma ook!

Doordat het einde van het semester er zit aan te komen is het vanaf morgen voor meer dan een maand vakantie. Heel wat studenten die hier op internaat zitten vertrekken dan naar huis waaronder ook onze vriend Mustaf. Ze zullen pas terug keren tegen 7 mei als wij al weer vertokken zijn en dus organiseerden Lana, Xenia en ik een klein afscheidsavondje voor Mustaf. We kochten hem een nieuw voetbal truitje en Lana en Xenia gaven ook een mooie foto af. Het was ontroerend te zien hoe blij hij met de geschenkjes was. Dit had hij duidelijk niet verwacht. Daarbovenop maakten we ook nog eens een gigantische pot popcorn met een heel pak suiker dus de avond was ene echt succes.

 Nadat Mustaf door ging maakten we ook kennis met onze nieuwe nachtwaker Mozes. Het ziet er een erg lieve man uit. Hij had wel gigantische regenlaarzen aan en waarom dat juist was vraag ik me nog steeds af…

Woensdag 4/04/2012: Worship, niet geven aan god = goe wat lappen, mini mathematics, Exams, instant Noodles.

Met buikpijn stond ik deze morgen dik tegen mijn zin op. Veel te veel popcorn en al helemaal véél te veel suiker hadden het buikje geen deugd gedaan. We hadden ons allemaal wat laten gaan gisterenavond met nu krampen als gevolg.

De ochtend ging erg traag en we kwamen dan ook te laat aan op school. Niet zo erg want het was Worship vandaag en dus moesten we in de ochtend nog geen les geven. De worship was al even saai als de vorig keer en ik viel bijna in slaap. Normaal gezien eindigt de worship rond kwart na 9 maar deze keer was dat niet het geval. De kleutertjes, en dus ook Lana en Xenia, waren er al vanaf maar die van primary moesten nog blijven. Ze leerde nog wat over vrijgevigheid en moesten daarna hun wekelijkse centje in het bakje gooien. Gewoonlijk geeft niet ieder kind iets en wordt daar ook niet zoveel aandacht aan besteed maar vandaag was dat duidelijk anders. De kinderen die geen geld overhadden voor onze lievenheer mochten apart gaan staan en u kan al raden wat er volgde. Drie kei harde stokslagen op de kuiten en drie op de handen. Het was dan nog een lange aanschuif rij voor de slagen ook want bijna niemand had geld bij voor jezeke!

Doordat er zoveel kindertjes moesten afgerammeld worden deze ochtend was er veel tijd verloren gegaan. Ik kon nog net een mini lesje wiskunde geven maar voor het hoekenwerk was er jammer genoeg geen tijd meer over. De kinderen moesten namelijk aan hun examens beginnen. Ik heb dan maar weer wat examens verbeterd, met Mary gebabbeld en baby Solomon geknuffeld. J

Na school zijn we langs de markt geweest en dan thuis heb ik mezelf is aan de appelsienen gezet. Ik zat door al die suiker met een kleine opstopping en mijnen buik paste bijna niet meer in mijn kleed, zo opgeblazen was ik! De appelsienen zouden hun werk wel doen hoopte ik maar ik moest er precies toch wel even op wachten.

Dan maar eens halo gaan zeggen bij TNT. De leerkrachten hadden beloofd dat we vandaag onze evaluatie papieren konden komen halen dus gingen we er langs. Het was leuk om de kindjes en het schooltje terug te zien en al helemaal leuk om onze evaluatiepapieren eindelijk terug te krijgen. De leerkrachten waren een beetje terughoudend maar ik vermoed dat dat is door de drukke paasdagen die voor de deur staan. Iedereen heeft nogal veel te doen en te weinig tijd.

 Ook de keuken van Kpantech heeft het blijkbaar nogal druk, maar niet met ons!  Toen we even langskwamen, om wat kookpotten af te zette, meldde ze ons even tussendoor dat er  vanavond niet gekookt ging worden voor ons!  Alle kokkinnen waren op vakantie tot volgende week dinsdag! Alé goed om weten als je een uur later normaal gezien je kip met rijst verwacht! Gelukkig hadden we daarstraks op de markt toevallig wat instant noodles gekocht. Zo konden we vanavond toch nog verder. We zullen nog eens moeten nadenken wat we dan morgen zullen maken…

(Note: de appelsienen hebben hun werk gedaan en het buikske is terug ok! Lang leve de appelsienen van Ghana!)

Donderdag 5/04/2012: Mathematics + hoekenwerk, Avocado in spot vergeten, bezoek, Pasta met erwtjes Picolo!

Aangezien ik gisteren maar een klein beetje wiskunde kon geven, herhaalde ik vandaag dezelfde les. ‘Subtraction’! Na een half uurtje les geven, verdeelde ik de kinderen weer in drie groepen. De ene groep moest oefeningen van het bord maken in hun schriftjes, de andere kregen een wiskundig spelletje dat ik zelf gemaakt had en de laatste groep moest oefenen op de leien met het schrijven van de cijfers. De kinderen zijn al erg goed gewend aan dit systeem en wanneer ik nog maar de klas binnen kom vragen ze al of ze asjeblieft hun banken in de groepjes mogen zetten! Echt heel schattig!

Wie ook nog altijd even schattig is, is mijn kleine vriend baby Solomon. Hij kent zijn “auntie Mara’ al en begint al te lachen als ik binnen kom! Daar heb je dat wit, raar spook weer denkt hij dan! J

De dag duurde vandaag jammer genoeg niet echt lang op RC. Boys. Vanwege Pasen sloot om kwart na 10 de hele school! Er zal nu geen les meer gegeven worden tot en met volgende week maandag. Op dinsdag komen we allen terug naar school en op donderdag kwart na 10 stoppen we er weer mee! (Heel eigenaardig vakantie systeem dat ze hier hanteren) Dan is het vakantie tot 7 mei. Onze laatste dagen op deze school zijn dus aangebroken en dat zeg ik met veel pijn in het hart…

Na school kocht ik een lekker grote avocado (halve euro) voor op mijn boterham met een beetje zout voor deze middag. Maar eerst gingen we nog een colatje drinken in de Spot! Toen ik terug thuis kwam en aan mijn avocado wilde beginnen merkte ik dat hij nog in de spot lag! Dedju… Dan maar terug wandelen. Wéér 25 minuten in de brandende zon van 40 graden wandelen en aangesproken worden door echt iedereen maar gelukkig hadden ze mijn avocado toch opzij gehouden voor mij. Dan nog is 25 minuten terug en smullen maar! Dat had ik wel verdiend!

Even later kregen we bezoek van Peace, Gloria en Evelyn. Drie leerkrachten, en goede vrienden van TNT. Zij kwamen lieve afscheidstekstjes in onze boeken schrijven. Dat boek is echt een goed idee (dank aan Stephanie Geerts!) en het gaat een leuk aandenken worden.

Om 17 uur was het tijd om ons vuurtje maar eens klaar te maken. In het begin was het altijd een heel geklungel met de kolen en het aanmaak stro, maar ondertussen zijn we al echte pro’s geworden! Op 5 minuten was het weeral gefikst! Op het menu: pasta (ja weeral pasta want echt veel variatie hebben we hier niet meteen), tomaatjes en (u raad het nooit!) erwtjes van De Picolo in Stabroek! Ik zag dit blik op de markt staan en dat moest ik natuurlijk hebben! Het was thuis nog een hele strijd om dat verdomde blik open te krijgen maar met een rambo mes is het mij dan toch gelukt! (Kwas wel bijna ne vinger kwijt maar twas toch de moeite!)

Het was weer een lekker avondmaal maar ik hoop dat het morgen toch even iets anders is dan pasta. En een stuk vlees of kip zou anders ook wel eens deugd doen!

Vrijdag 6/04/2012: Naar de kerk en dan toch weer niet, Saaiheid in huize Kpando, ambetant gedoe op straat, patatjes, terug naart dorp en vlees op een stokje!

Deze ochtend ging de wekker weer om half 7. Een bezoekje aan de kerk stond op de planning want vandaag is Jezeke dood en dat kan je hier in Kpando niet zomaar laten voorbij gaan. Snel snel wat zwarte kleding aantrekken (we zijn natuurlijk allen in de rouw) en hup vertrekken dan maar.

Toen we aankwamen aan de kerk, bleek de viering niet daar te zijn. Het zou een soort van optocht zijn van de ene kerk naar de andere. We zochten naar de groep rondtrekkenden maar vonden ze niet. Ook voelde Lana en Xenia zich niet lekker, ze zijn allebei behoorlijk verkouden en het snot loopt er bijna langs hun oren uit, dus besloten we dan maar terug te keren. Zucht. Voor niks op gestaan!

Eenmaal thuis sloeg de verveling erg toe. Geen school, geen bezoek (want die zaten allemaal in een of andere kerk),… Er was echt niks niks niks te doen en het was heel saai. Gloria zou vandaag met ons fried Yam en stew maken maar die liet niets van zich horen dus het vooruitzicht op wéér pasta hielp ook niet meteen voor de goeie sfeer. Tegen de middag zaten we zowat alle drie in een serieuze dip. Ik besloot er even tussen uit te gaan. Even buiten komen en IETS doen was dan toch beter dan binnen zitten! Het plan was om iets lekkers te zoeken om te eten voor vanavond. Wanneer wij met z’n drie door het dorp lopen worden we veel aangesproken maar wanneer je er alleen opuit trekt is het soms echt niet te doen. Je kan geen stap zetten of de mensen houden je tegen, willen met je praten/trouwen/geld hebben/….. ! Ik werd er bijna gek van!

Op de markt was het al niet veel beter. Ik had eindelijk een zakje aardappelen gevonden maar de vrouw wilde ze veel te duur aan me verkopen. Ik hield voet bij stuk en kreeg uiteindelijk de aardappelen voor de juiste prijs. Ik kreeg er ook gratis een hoop worden in het ewe naar mijn kop geslingerd bij die niet zo heel lief bedoeld waren vrees ik. Toen ze uiteindelijk mijn wisselgeld niet eens wilde terug geven werd ik echt boos. Ze heeft het gegeven maar wel dik tegen haar zin. Ik had het wel even gehad nu met mijn stad Kpando waar ik anders zo dol op ben! Gelukkig kwam ik op de terug weg ook heel wat lieve mensen tegen. De ene” You are Welcome” na de andere en ik kreeg ook nog een lift aangeboden naar huis. Op zo’n momenten apprecieer ik dat dubbel en dik en ga ik toch weer houden van Kpando en alle mensen die hier wonen…

Toen ik thuis kwam met een zak patatjes wilden Lana en Xenia natuurlijk ook geen pasta meer. Ze hadden niet verwacht dat ik er zou vinden en hadden nu natuurlijk spijt dat ze niet mee waren gegaan. Daarom trokken we nog maar eens naar het dorp! We hadden toch niets anders te doen. Het was al tegen zessen en dus bijna donker maar dat maakte niet uit. Kpando is ’s avonds des te gezelliger en ik voel me dan echt op mijn gemak. (Ook omdat de mensen dan ten minste niet al van 500 meter afstand zien dat er witten op komst zijn!) Onderweg namen we nog een pikant vleesje op een stokje want dat “nooit eten kopen op straat” hebben we toch al lang overboord gegooid en het smaakte super! Na patatjes gekocht te hebben gingen we weer naar huis en kookten tot in de late avond. Moe maar tevreden kropen we in bed.