7 april - 12 april

Zaterdag 7/04/2012: Om 7 uur telefoon, materiaal aankopen, Nederlander aan de bank, blog in orde maken, patatjes in de pan, Internet!

Het plan was lekker uitslapen maar om 7 uur kreeg ik al telefoon! Wie kan dat nu weer zijn?! Het was Pascal van het internetcafé die me wilde vertellen dat we vanavond nog eens op het internet konden! Ik deed een klein vreugdedansje in mij bed en was al lang niet meer chagrijnig dat ik wakker gebeld was! Eindelijk nog eens mijn blog posten! Ik was dan wel wakker maar ben toch nog twee uurtjes in bed blijven liggen. Echt slapen lukte niet meer maar ik was nadien toch goed uitgerust.

Na ons ontbijt zijn we naar het dorp geweest. Daar heb ik twee grote houten platen gekocht, verf, schuurpapier en vernis. De bedoeling is dat ik er allerlei materiaal mee ga maken voor in P1! Nadien ben ik ook even geld gaan afhalen in de bank. Voor me in de rij stond een blanke jonge gast (iets wat ik al heel lang niet meer gezien heb! J ). De jongen bleek uit Nederland te komen dus konden we Nederlands praten. Het gekke was alleen dat geen van ons beide daar echt goed in slaagde! We sloegen telkens ongewild weer over in het Engels en dat was echt een heel erg gekke gewaarwording! We hebben er wel goed mee gelachen.

Thuis heb ik mijn blog nog wat bijgewerkt. Na twee weken niets op het internet te hebben kunnen posten is het bij gevolg een serieuze boterham geworden! Toen de blog volledig klaar was heb ik mijn patatpuree van de dag voordien in de pan gebakken en vanaf dan was het wachten op een telefoontje van Pascal! Om kwart voor 7 zou hij bellen. 7uur, half 8, 8uur,…. Ja telefoon! Hij was er eindelijk! Het was heel leuk om mijn blog te kunnen posten en terwijl ook met mama en papa te kunnen skypen! Die waren net thuis van vakantie en hadden veel te vertellen! Om 22 uur zat het er weer op en ben ik hele tevreden in mijn bedje gekropen!

Zondag 8/04/2012: Super lang geslapen, Kaarten met Stephen, Paas lunch bij Anthony, op café met 5 chinezen

Deze morgen heb ik enorm lang uitgeslapen! Het was niet zo warm als anders in onze kamer waardoor ik extra lang kon blijven liggen. Om 11 uur kwam ik uit bed en waren Lana en Xenia zelfs al naar het dorp geweest. Ze waren Stephen tegen gekomen en die zat nu ook mee aan onze keukentafel. Die kwam blijkbaar wat socialisen en we hebben hem een paar kaartspelletjes geleerd. Om 13 uur moesten we hem buiten sjotten want dan werden we verwacht bij Anthony voor een paas luch.

Anthony is een vriend van Francis die we bijna elke dag tegen komen. Hij studeerde de afgelopen 5 jaar in de Uk en is nog maar sinds dit jaar terug in Kpando. Hij is dus bekend met onze westerse manier van denken en dat is wel eens fijn. Toen we gisteren naar het dorp wandelende en hem tegen kwamen nodigde hij ons uit om te komen lunchen bij hem thuis. Dus om 13 uur stonden wij te wachten. En te wachten… maar geen Anthony. Toen we hem opbelden bleek hij nog in de kerk te zitten maar hij zou er snel zijn. Wij besloten om de tijd dan maar even te doden op ons favoriete terrasje. Onze buiken knorden al behoorlijk en om 14 uur was Anthony er nog steeds niet! Ondertussen was het ook ongelooflijk hard beginnen regen en aangezien Ghanezen geen stap verzetten eens het begint te regenen zag het erniet naar uit dat hij snel ging komen opdagen. Om 14: 30 was hij er dan toch eindelijk en konden we naar zijn huis vertrekken. Anthony woonden in een kleine kamer vlak naast het huis van zijn moeder. De moeder was dus ook de kokin van dienst en we waren nog niet goed en wel geïnstalleerd of het eten stond al voor onze neus. Fried yam met salade en kip en rijst! Het was heerlijk en dus echt wel het wachten waard geweest! Het eten bleef maar komen en wij bleven alles maar op eten.

Volledig volgepropt vertrokken we weer naar huis. Daar zijn we met z’n allen in de zetel geploft en hebben we niet veel meer gedaan.

’S Avonds hadden we opnieuw met Anthony en Francis afgesproken om iets te gaan drinken. Toen we net op het punt stonden om te vertrekken, kreeg Xenia telefoon van een groep Chinezen die we deze week in Kpando hadden tegengekomen. Zij wilden ons blijkbaar graag vergezellen vanavond en dus gingen we met een extra grote en kleurrijke groep naar “The rooftop”. Op straat was er vanavond extra veel bedrijvigheid. De hele jeugd van Kpando was op straat gekomen om Pasen te vieren!

Ik heb erg gelachen met de groep Chinezen. De helft van hen beweerde Frans te spreken maar dat klonk in mijn oren nog steeds chinees en twee van hen konden zelfs geen Engels waardoor er constant van alles vertaald moest worden! De groep is hier in Kpando al bijna twee jaar. Ze hebben hier blijkbaar een gouden handeltje opgestart in hout transporteren naar China. Het is blijkbaar zo’n goede zaak dat ze de hele avond rijkelijk met drinken en eten hebben getrakteerd en ons zelfs een ticket naar China wilden aanbieden! Over dat ticket naar China zal ik nog wel eens nadenken. Laten we maar al eens eerst terug naar België komen. ;)

Maandag 9/04/2012: Boterhammetje avocado, zagen en schuren, op restaurant, modem repareren, wakker om 4 uur.

Avocado’s zijn dezer dagen mijn nieuwe favoriete voedsel. Aangezien ik al de rest al zo beu ben als iets, eet ik de avocado’s dan ook in overvloed. Goedkoop, lekker en gezond! Meer moet dat niet zijn! Na een stevig avocado ontbijt heb ik mezelf aan de houtenplanken gezet. Zagen en schuren tot mijn vingers er van pijn deden was de boodschap.

Tegen de namiddag kwamen onze kleine vriendjes van de buurt weer langs. De kinderen wonen hier om de hoek en zijn hier al bijna kind aan huis. Vooral de ongelooflijk schattige en ondeugende Tesselien die samen met ons liedjes zingt en soms verwent wordt met lekkere koekjes of overschotjes eten.

Vandaag hadden ze ook hun kleine zusje ‘Melody’ meegenomen. Die kans kon ik niet laten schieten en hup het kind werd op mijn rug gebonden! Ik wordt er al goed in! =D

Na bijna een hele middag hardwerken zijn we ’s avonds op restaurant geweest. In de “Deep yet Fastood” eten we normaal gezien onze pizza maar vanavond ging ik voor fried rice and chicken gaan. Ik had na een week van geen vlees echt behoefte aan een stukje kip! Op het bord lag ook een lekker stukje sla met enkele groentjes en het heeft me goed gesmaakt.

Eenmaal thuis heb ik me aan de verdoemde internet modem gezet. Dat ding had het weer begeven en nu kon ik mijn mailtjes weer niet checken. Ik denk dat ik minstens 2 uur heb gezeten aan het repareren en herinstalleren en uiteindelijk is het me nog gelukt ook! Vraag me niet hoe ik het gedaan heb maar ineens lukt het weer en dat is het belangrijkste!

Om 11 uur kroop ik in bed maar om 4 uur was ik al weer wakker. Een hevige buikpijn voorspelde niet veel goeds… En jawel. Ik was nog maar net uit bed of ik hing al boven de wc. Het slaatjes was blijkbaar weer niet goedgewassen en mijn maag gooide er alles weer uit.

Toen de wekker om 7 uur afging was ik dan ook steendood.

Dinsdag 10/04/2012: Nog steeds misselijk, naar school, Engelse les, meatpie en ijsje, skypen met Simon, geen eten, naart dorp, skypen met mama

Nog steeds erg misselijk heb ik me uit bed gesleept deze ochtend. Op school was er nog geen Mary te bekennen en dus begon ik er weer alleen aan. Ik gaf een  herhalingsles Engels te gevn maar ik was niet echt in de stemming. De jongens zagen dat ik me niet zo lekker voelde en ze waren gelukkig erg braaf. Toen Mary binnen kwam en zag dat ik me nogal slecht voelde werd ik meteen op een stoel gezet en mocht ik er niet meer afkomen. “Have you eaten something this morning?” Nee dat had ik niet want alleen nog maar denken aan eten deed mijn maag omdraaien. “Oh you should eat! I’ll get you meatpie!” Oh nee tis toch ni waar. Ik pruttelde serieus tegen maar nee zeggen tegen Mary is niet zo makkelijk en de meatpie werd er bijna ingestoempt! Wonder boven wonder bleef de meatpie en het ijsje in mijn maag en voelde ik me daarna nog beter ook…  Thuis ben ik wel wat gaan rusten. Door de weinige slaap van deze nacht voelde ik me wel nog een beetje slapjes. In de namiddag heb ik wel nog lang geskyped met Simon op de modem en dat deed wel echt deugd! Kvoelde me op slag een pak beter!

Normaal gezien zou vandaag de keuken terug zijn van vakantie en zou er weer gekookt worden voor ons! Daar keek ik wel naar uit. De pasta was lekker maar een hele week was een beetje te veel vant goede! Toen we arriveerden in de keuken zagen we de bui al hangen. De kokkinnen waren dan wel terug maar blijkbaar nog niet in stemming om te koken. “Tomorrow.”

Daar hadden we niet meteen op gerekend en dus moesten we nog snel wat inkopen doen in het dorp. Pasta met avocado leek me niet slecht dus kocht ik al het nodige. Ik moest me wel haasten want om 6 uur had ik afgesproken met mama op Skype en dus haastte ik me naar huis terwijl Lana en Xenia nog iets gingen drinken. Het was leuk om weer zo goed met mama te kunnen skypen en het had me echt deugd gedaan. De tijd ging snel en ondertussen waren Lana en Xenia al thuis gekomen, hadden gekookt en zelfs al gegeten! Er zat dus voor mij niks anders op om alleen terug buiten te gaan koken en mijn bordje alleen op te eten.

Woensdag 11/04/2012:  Ict met echte computer, Fried Yam en Plantain, zagen en schuren,

Na de ICT les gezien te hebben waarbij de kinderen op een ‘denkbeeldige computermuis’ moesten klikken had ik de juf en de jongens beloofd mijn eigen laptop een keertje mee naar school te nemen. Vandaag was eindelijk die dag en toen de kinderen doorhadden dat er een laptop in de rugzak zat, gingen ze heel maar door het lint! Ik kon er ook wel goed mee dreigen want geen brave jongens was ook geen laptop tegen het einde van de ICT les! J De kinderen werkten allemaal natuurlijk reuze mee en toen ze op het einde hun naam op het toetsenbord mochten komen typen glunderden ze van trots! Het was heel aandoenlijk om te zien. Zelfs Madam Mary vond het duidelijk erg plezierig en was al even enthousiast toen ze in ‘paint’ een hartje mocht tekenen! 

Tijdens de eerste pauze trakteerde ik vandaag Mary op een enorm grote portie Yam en plantain. Ik moest wel snel zijn want ze had het bijna weer zelf betaald! Samen genoten we van het eten en hebben we ook erg goed kunnen babbelen.

Ik kan het echt heel goed vinden met Mary en ik denk zij ook wel met mij. Ze vertelde me haar hele leven en zelfs erg persoonlijke zaken over haar gezinsleven op dit moment. We kunnen goed met elkaar opschieten en ik kijk erg op tegen morgen, mijn laatste dag bij haar in de klas…

Eenmaal thuis moest ik flink doorwerken, het houtwerk lag al enkel dagen stil waardoor ik nu snel snel snel alles vandaag moest klaar hebben! Schuren, verven, vernissen en nog meer schuren zonder stoppen! Gelukkig moesten we vanavond niet zelf koken en kwam de keuken met rijst en kip aan. Na het eten snel weer doorwerken en om half 12 was ik eindelijk klaar! Steendood en met verschrikkelijk pijne en vieze handen, die overigens niet meer proper raken, kroop ik in mijn bedje.

Het resultaat van al dat hard werken: een stuk of 0 verniste houten schijfjes met nummers van 1 tot 20 waarmee de kinderen sommen en aftrekkingen kunnen maken, een houten memorie met cijfers en geschreven cijfers en een groot bord met daarop het alfabet.

Donderdag 12/04/2012: Nieuw materiaal tonen, dolle bende in P1, teken jezelf en Miss Mara, samen op de foto, potloden en ballonnen voor de kinderen, fotograaf.

Al het materiaal mee naar school krijgen was nog geen makkie. Die plaats was veel te groot en sneed me in mijn vingers. Eenmaal aangekomen op school stormde de jongens al op ons af om zoals gewoonlijk al onze zakken over te nemen en naar de klas te brengen. Toch wel handig zo’n helpende kinderen want tegen dat we de speelplaats bereikt hadden stonden er ook al drie stoelen op ons te wachten. Wat een luxe…

Toen ik het nieuwe materiaal aan mijn kinders van P1 toonde stond de hele klas op zijn kop! Ze tierden het uit en liepen als gekken door de klas. Iedereen wilde ook tegelijk alles vasthouden en toen heb ik wel even moeten ingrijpen om de orde te herstellen. Mary was ook heel blij met het nieuwe materiaal. Er werden al snel plannen gemaakt waar de plaat moest komen en hoe we die dan gingen ophangen. De cijferplaatjes en de memorie vielen ook duidelijk in de smaak. De kinderen zijn het spel memorie nu wel gewoon (al kunnen ze het niet laten om vals te spelen vanaf ik mijn rug omdraai) en de cijferplaatjes waren erg voor zichzelf sprekend. Aangezien de school vandaag vroeg zou sluiten was er niet veel tijd maar wanneer de school op 2 mei weer open gaat kom ik zeker nog eens allerlei spelletjes met het nieuwe materiaal spelen.

 Als afscheid wilde ik de kinderen graag ook iets laten maken voor in mijn herinneringen boek. De opdracht was teken jezelf met Miss Mara naast je. De kinderen beleefden er veel plezier aan (dankzij het pak papier en de nieuwe wasco’s die ik hen gaf konden ze nu ook eens écht tekenen) en het leverde enorm hilarische tekeningen op!

Wanneer ik hun tekening kreeg, kregen de jongens van mij hun nieuwe schrijfpotloden. Alle potloden waren g personaliseerd met hun naam en juf Mary kreeg ook nog een heel pak reserve potloden voor wanneer de andere op waren. Madam Mary kreeg nog enkele nieuwe, rode verbeter bikken en baby Solomon een rammelaar!

Toen de kinderen ook nog als afscheidscadeautje ieders een ballon kregen, kon het geluk in de klas niet op. Ik heb echt een hele fijne tijd gehad met deze kindjes J

De leerkrachten van RC Boys gingen ons blijkbaar ook erg missen. Ze hadden speciaal voor ons super mooie kleedjes laten maken! Jammer genoeg waren ze alle drie net iets te klein en moeten ze hersteld worden.  Ook was er een fotograaf ingehuurd die meteen nadat de foto’s getrokken waren ze ook ontwikkelde. Ik heb meteen de foto’s gekocht want ze waren echt heel mooi. Wat een afscheid…

Ons project op de scholen zit er dus op en dus hebben we nu veel tijd over. Daarom hebben we besloten om in het weeshuis van Kpando te gaan helpen. Het is een weeshuis met aidskindjes en daar kunnen ze alle hulp wel gebruiken!