Vrijdag 9/03/2012: Lekker lui,  op het internet, telefoon Martha, rot insecten.

Slapen was gistere nacht het enige wat ik nog wilde! Toen ik deze moregen dan ook op mijn horloge keek was het al half 11! Heel uitzonderlijk want de afgelopen maand ben ik hier altijd rond 8 à 9 uur wakker. Het slaapje had me wel echt deugd gedaan en ik was samen met de andere van plan om er eens een lekker luie dag van te maken.

Ik heb mijn blog wat bijgewerkt, fototjes van Accra erop gezet en ben om 15 uur naar het internetcafé getrokken. Skypen met Simon was super leuk! Eindelijk nog eens een bekend wit gezicht! :D Ik had ook hele wat leuke mailtjes gekregen en dat doet me altijd enorm deugd! Ik kan niet altijd op iedereen antwoorden maar ik lees ze zeker en vast en geniet er met volle teugen van!

Terug thuis kreeg ik telefoon van Martha (de vrouw die onze paspoorten zou regelen). ‘The batle is finaly finished! They are ready.’ Ale vooruit maar wij waren wel al terug naar huis… Gelukkig kan Anke ze dan zondag gaan ophalen. Na 500 keren uitleggen dat iemand anders ze voor ons kwam ophalen snapte ze het eindelijk en vond ze het allemaal goed. Wel nog één klein detail zei ze op het einde. Het sjoemelgeld dat we haar in Accra al hadden moeten geven was niet genoeg en ze had er zelf 100 Ghana Cedi aan moeten toevoegen. Het geld was dus écht niet voor haar want zij zou ons voor haar dienst niets aanreken vanwege Mister James. Yeah right. Maar ja eens beginnen sjoemelen raak je er niet zo makkelijk uit en het enige wat echt telt is dat we onze paspoorten terug in handen hebben  en dus krijgt Anke morgen een envelopke mee voor Martha. Ze melde ook nog dat ze speciaal voor ons er nog een extra maandje aan had toegevoegd en we dus konden blijven tot juni! Dat mens had onze vliegtuigtickets dus ze wist goed genoeg dat we in mei naar huis vlogen!Wat zijn we dan met een extra maand visum?! Hier weet je toch écht niet wat je hoort soms hoor. Zucht…

’S avonds stond er spaghetti met kip en het gebruikelijke tomatenpurreetje op het menu! Jammie daar keek ik al een hele week naar uit! Jammer genoeg besloten de afrikaanse insectjes wat roet in ons eten te gooien! Vanaf het moment dat het donker werd vlogen er wel 100 kleine (en grote) vliegende wormen binnen! Ze kropen door de gaasjes van onze ramen en op 10 seconden was onze spaghetti niet meer te eten! Potverde****! De beestjes hebben nog de hele avond ons huis onveilig gemaakt totdat uiteindelijk de gekko’s er zich mee kwamen moeien… Lang leve de gekko’s!

Zaterdag 10/03/2012: Schoolwerk, skypen met mama, beetje heimwee.

Normaal gingen we vandaag nog eens op uitstap maar vanwege de ontbrekende paspoorten hebben we het toch maar een weekje uitgesteld. Tegen gehouden worden aan een controlepost en gaan paspoort bij hebben lijkt me toch niet meteen ene lachertje.

Dan stond er maar schoolwerk op het programma. Iets minder leuk maar het was nog eens dringend nodig en na een paar uurtjes flink doorwerken stond ik er weer goed voor.
Dan mocht ik mezelf wel belonen met een uurtje internet. Als Pascale dan nog zou willen open doen zou dat wel handig zijn! Dan maar been paar slijmerige berischtjes op zijn voice mail achterlaten en jawel: even later een smsje dat ik mocht komen skypen! Yes ik weet al hoe ik hier met die Ghaneze moet omgaan ze! ;)

Ik heb met mama en ook even met Romario een leuk gesprekje kunnen houden. Ik was heel content maar achterfa krijg ik er altijd een beetje heimwee van. Ik begin, buiten de mensen die ik graag zi,  nu ook de kleine dingen sterk te missen. Zoals bijvoorbeeld onze tuin, de vissen, de krokussen die ik geplant had maar nu niet in bloei kan zien staan…

Heeft er trouwens iemand enig idee wat dit is?

Deze rode cirkel staat al ongeveer een hele week op mijn arm! Het doet geen pijn, het voelt niet dik aan, jeukt niet,…. Eigenlijk voel ik er dus niets van maar het zit er wel gewoon. Ik vrees dat ik het heb gekregen van de kindjes op Aziave want die hadden soms ook hele gekke plekken op hun hoofd…  Alle info dus welkom en vooral wat ik ermee moet aanvangen! =)

Zondag 11/03/2012: Sien en Anke naar Accra, wij naar de markt!

De laatste dag van Sien hier in Kpando brak al veel sneller aan dan ik gedacht had. Wat kan een weekje snel voorbij vliegen seg! Sien zal samen met Anke naar Accra gaan om daar haar vriend op te pikken op de luchthaven. Zij zullen met z’n twee dan verder gaan rond trekken en Anke komt terug met onze paspoorten. Althans dat is toch het plan! Ik ben nog steeds niet helemaal gerust in verband met onze paspoorten maar laat ons hopen!

Eenmaal Anke en Sien vetrokken waren gingen wij naar de markt! Een van de leukste dagen in de week want dan ziet het dorp er weer helemaal anders uit! De drukte die ik in het begin zo verschrikkelijk onaangenaam vond wordt nu vertrouwd en gezellig.

We wandelen wat rond, nemen een kijkje tussen de mooie stoffen, eten een smoutebolleke (deegbal in hete olie à Stel er u niet te veel bij voor) en gruwelen van de vis en het vlees (inclusief rat) dat er wat ligt te stinken in de zon met de nodige vliegen. Iemand nog vragen waarom wij hier geen eten kunnen kopen?

Ik koop vandaag ook zoals gewoonlijk wel 10 tomaatjes voor op mijn boterham en twee avocado’s voor in totaal 2 GhanaCedi (= 1 euro) . Dat gaat smaken!

Maandag 12/03/2012: TNT, post, Telefoon!

Weer een dagje TNT. De school begint meer en meer mijn hartje te veroveren. Het uitzicht, de gemotiveerdere leerkrachten, de manier waarop ze met de kinderen omgaan,… Echt fijn. Toch is het aan de andere kant jammer met hoe weinig middelen zij het hier moeten stellen. Onder een afdak les geven aan kleuters, zonder enige muren en midden in het zand is alles behalve vanzelfsprekend. Deze morgen liep er zelf een haan door mijn klas te kraaien gevolgd door een baby geit en niemand (buiten ikzelf dan) keek er van op! Wel grappig!

Na school ben ik nog wat kaartjes in de brievenbus gaan steken. (Check goed op de foto hoe duidelijk er OVER SEA bij staat! )

Toen ik binnen wat postzegels wilde gaan kopen vroeg de vrouw plots hoe ik hete en of ik in Koantech woonde. Even later kwam ze met wel 3 brieven voor mij aan! Jeeej! Een heleboel ‘Agbe Kakaka’ (heel erg bedankt) en ‘God bless you’ heb ik naar die vrouw hare kop geslingerd! En maar glunderen dat ze deed! Hopelijk dat ze de volgende keer mijn post niet meer voor een maand achter houdt potverdorie!

Eenmaal thuis kon ik natuurlijk niet meer wachten om alles te lezen en heb ik alle enveloppen ongeduldig in een brute beweging open gescheurd! En genoten van de leuke briefjes, mooie kaarten en toffe krantenartikels! AGBE KAKAKA!

’s Avonds kreeg ik ook nog telefoon van Bebonnen en Bompa. Wat deed dat goed hen nog eens te horen! Ik kreeg er spontaan heimwee naar konijn met pruimen en bosbeskes van! Ook al was de verbinding niet altijd even super en zat er wat vertraging op de lijn, we hebben toch goed kunnen bijpraten en toen ik ophing heb ik nog een half uur lopen glunderen!

Dinsdag 13/03/2012: watercrisis en te weinig kip! Kan het nog erger?

Vandaag was een rustige dag zoals ene ander. Het enige wat ons zo stilaan enorm begint te irriteren is: het is watercrisis! Vorige week vermelde ik al een keer dat we het moeten stellen met weinig water maar sinds gistere avond is al het water gewoon op. Dat wil zeggen niet meer doorspoelen voor pipi maar ook niet meer voor kaka (beeld u de geur in bij 40°C), niet meer kunnen afwassen, jezelf niet meer kunnen wassen, vuile kleren,…  Iedereen wordt er chagrijnig van. Normala gezien komt ze zo om de twee dagen voor een uurtje water door de kraan. Dan wordt iedereen in huis snel snel ingezet om zoveel mogelijk emmers te vullen en in de ton te kappen want als het gedaan is weet je niet wanneer er weer water komt. Maar aangezien sinds zaterdag de waterpomp van de school het begeven heeft komt er dus ook geen  water uit ons kraantje gedruppeld…. Hopelijk is het snel weer in orde maar ik vrees er een beetje voor. Snel in orde staat hier niet in de woordenboeken!

Toen ’s avonds bij het eten er maar vier kleine stukjes kip zaten (en we zijn met 5!) was het hek helemaal van de dam en ging de sfeer onder 0.

Woensdag 14/03/2012: klop klop klop om 6:30, Worship at TNT, kleertjes wassen en bananenijsje!

6:30. Ik schrok wakker. Iemand was op onze slaapkamer raam aan het kloppen! Eerst dacht ik dat het wat flauwe jongens waren maar aangezien het kloppen niet stopten ging ik dan toch maar eens een kijkje nemen. Drie mesijes van de middelbare school zagen er al minstens even shagrijnig uit “we are here to bring you water.” Oeps. Deze meisjes kwamen ons uit de nood helpen! Snel snel “ oh I am sorry and Agbe Kakaka” eruit brabbelen en ze de weg wijzen naar onze waterton. Het zielig doen bij the Principal had blijkbaar toch geholpen en hij had de studenten de opdracht gegeven om ons emmertjes water te brengen totdat de ton weer vol zat. Goed nieuws, al zat ik er wel echt een beetje met een slaapkopje bij! Tegen kwart voor 8 zat de waterton weer vol en konden we naar school vertrekken. Ik ben erg blij dat er weer water is maar we zullen erg zuinig moeten zijn. Met z’n 5 leven op een waterton is niet alles. Hopelijk regent vanavond dan kunnen we dat water ten minste gebruiken om het toilet door te spoelen…

Woensdag is natuurlijk Worshipday en ook TNT doet daar in volle enthousiasme aan mee. Veel te veel gebonk op de trommels voor mijn ochtend-oren maar al bij al toch wel amusant om te zien!

Terug thuis heb ik mijn was gedaan. Nu er weer even water was hadden we afgesproken dat ieders 1 emmer water kon gebruiken om zijn was te doen. Niet echt veel maar het is dan ook crisis. Vooraleer ik er aan begon eerst even een gekko uit het bad redden en dan aan de slag! Na 3 minuten stond ik al in het zweet maar het was de moeiten! Alles rook weer lekker. Na een uurtje stevig wassen, alles aan de wadraad hangen, na 10 minuten terug komen en zien dat de wasdraden geknapt zijn. Alles terug int stof! Aaaaarghh…

Om mezelf wat op te vrolijken heb ik mijn eerste bananen ijsje proberen maken! Recept: u neemt twee bananen die u vervolgens platstoempt in een glas. Vermaal alles wat u vind van chocolade (in mijn geval een cote d’ore en kinderchocolaatje!) en het vermeng het met de bananenpap. Zet het voor een uurtje of 2 in de vriezer met een lepel er in en voila! Jeroen Meus kan er iets van leren. =)

Donderdag 15/03/2012: Les cijfers, zakdoek leggen, boodschap van God en van watercrisis naar overvloed!

Deze ochtend gaf ik aan mijn negen lieve schatjes van TNT een lesje wiskunde. De cijfers van 1 tot 10 kwamen aan bod op allerlei manieren en daarna mochten ze in groepjes nog op hun leien werken. Als beloning trokken we daarna naar buiten om in de schaduw van de mangobomen zakdoekleggen te spelen. De kindjes genoten echt van het spel maar snapten er eigenlijk geen lap van.  Wanneer de zakdoek achter hun rug werd gelegd gilden ze het uit en liepen dan maar wat in het rond om daarna op de totaal verkeerde plaats terug te gaan zitten!

Na school zijn we ineens naar de markt geweest. Daar was het deze keer bijzonder druk en heet! Snel snel halen wat we nodig hadden en naar huis! Ondanks de zonnecrème ziet het velletje toch weer wat rood.

Eenmaal thuis zaten er al 6 kleine bengeltjes van Aziave voor onze deur. ‘Wesley pre-school’ (ongeveer 3 jaar) is ons grootste favourietje. Niemand weet zijn echte naam maar aangezien hij meestal een enorm vuile, véél te grote T-shirt aan heeft met daarop ‘Wesley Pre-school’ is hij onze Wesley!

Toen ze weg waren, zijn we buiten van, onze trouwens veel te dure, watermeloen gaan genieten! Duur of niet hij was super sappig en het smaakte naar veel meer! Jammer genoeg werden we al vrij snel gestoord. Twee jonge gasten kwamen met een belangrijke boodschap van God. Aangezien God altijd heel wat te vertellen heeft, duurde het veel te lang maar durfde ik hen niet onderbreken. De boodschappen worden hier trouwens ook al langer hoe vreemder! Deze keer was het iets of mijn wedergeboorte al had plaats had gevonden enz. Ik kraamde van alles uit zoals “Only God knows” maar dat pakte precies toch niet echt want ze bleven maar door preken!  Ik kon Lana en Xenia tegen het einde van het gesprek niet meer aankijken want ik hoorde dat zij al moeite hadden hun lach in te houden en ik zelf zat ook al met een bijna slappe lach. Toen ze tot slot ook nog samen met ons een gebedje wilden doen in het midden van onze tuin proestte ik het nog net niet uit en toen ze vertrokken lagen we met z’n drie plat van het lachen!

Rond 19 uur plots een geluid dat we al enkele dagen niet meer gehoord hadden. “Drup drup drup…” en een enthousiast geroep: “Er komt water uit de kraan!”. En nog geel klein beetje! Een hele straal water loopt plots ons bad in! Snel emmers zoeken en bijvullen dan maar! Het water bleef maar stromen en aangezien de ton weer volledig gevuld was, moesten we wel douchen! Zalig… Na 6 dagen kan ik mijn haren weer wassen en ik ben niet van plan om zuinig te zijn met de shampoo! Het water is lekker fris en ik heb me nog nooit zo proper gevoeld! Na me helemaal met zwitsal in te smeren ben ik weer zo goed als nieuw!

Vrijdag 16/03/2012: Een leeg afdak, The Body, Memorie

Toen we deze ochtend wat vroeger dan normaal op TNT aankwamen zagen we het KG ‘gebouw’ ook eens vooraleer het klaar gemaakt werd. Een lege, grote schuur… Meer kan je er eigenlijk niet van zeggen.

Als snel kwamen er een heleboel kindjes aandragen met de tafels en stoeltjes en werd de schuur veranderd in een heus klasje. Zoveel moeite, iedere dag opnieuw maar de kindjes doen het met de glimlach. Deze kinderen kunnen tenminste naar school en dat zet me wel aan het denken….

Ik begin de dag met een les over The Body. Dat deed ik ook al een keer op mijn vorige school maar ik vind het echt belangrijk dat de kinderen de delen van hun lichaam kunnen benoemen! Daarna mocht de ene helft van de klas zichzelf gaan tekenen en de andere helft kon met mij een memorie spelen. De oudste kindjes genoten enorm van de memorie en vonden het bijna té spannend om een kaartje om te draaien! Ik moest ze verplichten hun handen op hun rug te houden omdat ze constant zaten te piepen! Voor de kleinsten was het nog een klein beetje te moeilijk maar tegen het einde begrepen ze het wel (denk ik).

Deze middag ga ik nog skypen met Simon en morgen maken we een laatste uitstap met Anke en Stephanie. Zij vertrekken namelijk maandag naar Cape Coast want hun avontuur zit er hier al op. Het zal gek zijn om hier dan met z’n drietjes over te blijven want we waren echt een toffe bende met z’n 5…

Ik wil jullie ook graag nog even bedanken voor het trouwe volgend op mijn blog! Het is leuk om te horen dat zoveel mensen het lezen! Blijf vooral ook reacties schrijven want dat vind ik super!

Smsen of mailen kan ook nog altijd op:

-mara.sluis@student.artesis.be                                                                                                                           -0478541799

Dikke kusjes,

Mara Adjo