13/02-15/02

Maandag 13/02/2012: Waiting, Miss Dora and Prince Kwaku

Vroeg uit ons bedje want vandaag worden we bij Miss Dora verwacht! We raakten er alle drie niet erg goed uit maar uiteindelijk lukte het ons toch en begonnen we ons wandelingetje van een half uur naar Miss Dora. Toen we ,uitgeteld en oververhit in The Educatio Cerntre aankwamen vertelden ze ons dood leuk dat Miss Dora had not yet arrived… Daar gaan we weer! Zucht.

Dan maar wachten in haar bureautje want ze zou er zo zijn als we de secretaresse konden geloven. Één uur later nog geen  Dora... De hitte, de twee radio’s die door elkaar op stonden, de televisie die iets raars uitzond over hoe een vrouwenlichaam vervormde als je de anticonceptie pil nam en de klok met Jezus (die om het uur een raar liedje zong) werd ons allemaal een beetje te veel. Daar bovenop begon de secretaresse nog wat mee te zingen ook! Wat voor een zottekot is me dat hier?!

Bijna 3 uur later: Queen Dora is arrived! Slecht gezind komt ze binnen gewandeld, mompelt iets tegen ons dat lijkt op “your are welkom” en verdwijnt, met haar twee handtassendragers achter haar lopend, in her office. Op dit moment kan ik Dora echt doodschieten en ik ben niet de enige maar we blijven natuurlijk allen onderdanig lachen en thank you zeggen. Gelukkig komt ze na 10 min terug buiten en laat ons binnen komen. Ze roept haar rechter hand Gladys erbij. Terwijl Dora allerlei papieren begint te ondertekenen en telefoneert mogen wij met Gladys ons project bespreken. Gladys is een erg vriendelijke Big Mama met kort, paars haar en een fijn brilletje! Zij begrijpt ons project over hoekenwerk en probeert het vervolgens zo enthousiast als ze kan uit te leggen aan Miss Dora. Dora lijkt al iets beter gezind en apprecieert duidelijk onze onderdanigheid. Ik zie af en toe ook keurende blikken naar onze kledij, maar hierop waren we voorbereid dus speciaal voor Miss Dora werden deze ochtend de langste rokken uit de kast gehaald.

Dora keurt ons project goed. Ze ziet er wel iets in zegt ze. Het enige wat ze absoluut niet kan begrijpen is dat we van plan zijn om ons hele leven kleuterjuffen te blijven. “for ever and ever?!” vraagt ze telkens. “Yes it’s our passion” antwoorden we dan, maar Dora kan het niet begrijpen. “It would be so boring!”. Gladys begrijpt ons wel en probeert het ook aan haar baas ui te leggen maar zij wordt snel de mond gesnoerd en half verplicht om te zeggen: “yes i would be bored to” en knipoogt naar ons. We bedanken “queen’ Dora nog uitvoerig voor al haar tijd en interesse en vertrekken dan weer. Het is duidelijk dat op het einde van ons gesprek Dora ons al veel toffer vindt. J

Samen met Mike (the driver) and Gladys bezoeken we de drie scholen waarop we willen staan. Aziave, TNT en RC-Boys. Alle drie gezellige schooltje op ongeveer een half uur wandelafstand van ons huis en met alle drie erg vriendelijke directrices. We voelen ons echt welkom en zullen morgen al starten in Aziave!

Eenmaal thuis zijn we uitgehongerd en erg moe! Klop klop. We vrezen voor Eyram maar tot onze grote verassing staat er een tenger en beleefd ventje voor onze deur. Het blijkt Price Kwaku te zijn, de jongen die ons een brief stuurde met cv en foto! Hij komt zich verontschuldigen omdat hij: To the Whites had geschreven op zijn brief maar hij wist onze namen niet. Het is wel ne lieve en veel minder opdringerig als Eyram. Na een klein praatje met hem gemaakt te hebben vertrekt hij weer volledig uit zich zelf!

Dinsdag 14/02/2012: Happy Valentine, 1^ste dag op Aziave

De wekker ging om 7 uur. Ik raak zoals gewoonlijk absoluut niet uit m’n bed maar weet mezelf er dan toch uit te krijgen tegen kwart na 7. We ontbijten snel en vertrekken dan een half uur te voet naar Aziave. Onderweg krijgen we de ene Happy Valentine achter de andere naar onze kop geslingerd. Wel grappig, ik wist niet dat dat hier zo leefde.

Eenmaal aangekomen op Aziave ben ik toch een beetje zenuwachtig. Hoe zal het er vandaag aan toe gaan, wat verwachten ze hier van ons, … We melden ons bij de directrice en trekken dan naar de klas. Ik zal in KG 2 staan bij Miss Evelyn. KG 2 is de groep met de oudste kleuters. De kinderen zijn ongeveer allen 5 jaar met enkele uitzonderingen. (Zoals bv: Gladjes die al 11 is maar pas sinds dit jaar naar school gaat en dus in KG2 terecht kwam.) Anders als in België wordt er erg weinig aandacht besteed aan spelen maar veel aan schrijven en wiskunde. Gek genoeg zijn de kinderen er al best goed mee weg. Miss Evelyn is een enthousiaste leerkracht voor haar kinderen en geeft les op een manier die ik wel kan appreciëren. Het is niet zo makkelijk om haar mening tegen over mij af te lezen maar ik doe m’n best om op een zo goed mogelijk blaadje bij haar te komen en help haar waar ik kan.

Miss Doris van KG1 haar manier van lesgeven vindt ik persoonlijk iets minder. (KG1 en KG2 zijn in 1 grote ruimte met enkel een kleine kast als scheiding, met gevolg dat je alles hoort van de andere klas.) Miss Doris leerde de kideren vandaag iets over de maan. “I see the moon and the moon sees me. God bless the moon and God bless me.” Ze heeft het op 1 of andere manier vol gehouden om deze 2 zinnen wel 100 keer te laten herhalen door de kinderen tot ze er zelf van in slaap viel! Deze les duurde 40 min en ik vrees dat ik deze zinnen nooit van m’n leven nog zal kunnen vergeten!

Swat, om 12 uur zat onze dag erop en na nog met Emanuel, de toffe sport leerkracht die 25/02 met ons op uitstap wil, gebabbeld te hebben trekken we weer naar huis. Onderweg oefenen we de Ewe nummers van 1-20 die Emanuel speciaal voor ons noteerde en zijn enorm blij wanneer we thuis aankomen! Honger! Ik kocht gisteren mijn eerste tomaatje hier en het smaakte super! (Eerste groente in 7 dagen!) Het is eens iets anders dan enkel brood met een mini beetje smeerkaas! Daar bovenop hebben we ook nog iets gevonden dat op mayonais lijkt! Mijn geluk kan niet op en ik eet mijn boterhammetje tomaat met mayoinais zo traag op als maar mogelijk is! Z-a-l-i-g…

Na het eten moet ik even een dutje doen. En wordt een uurtje later wakker van kinderstemmetjes aan de deur. Drie kindjes van mijn klas hebben ons huis blijkbaar al gevonden en kwamen hallo zeggen. Het zijn schatjes maar we moeten opletten dat we ze geen eten of drinken geven omdat anders het hele dorp hier voor onze deur staat. We halen de belleblazer er dan maar bij wat voor leuke taferelen zorgde!

Een leuke dag vandaag maar erg vermoeiend. Tevreden kruip ik mijn bed in!            

Happy Valentine <3

Woensdag 15/02/2012: Worship at Aziave,

Woensdag is het op al scholen in Kpando “Worshipday”. De hele ochtend worden er Bijbelse verhalen voorgelezen en wordt er gebeden. Toen we deze morgen aankwamen mochten we eerst the Worship van de lagere school meemaken. Alle leerlingen van de hele school waren in 1 klaslokaal geduwd en hun leerkrachten zaten buiten wat in de schaduw. Al snel werd er voor ons een plaatsje gemaakt bij de leerkrachten. Aangezien de leerkracht van Worship er  nog niet was hielden de kinderen zich bezig met muziek maken en trommelen. Wel echt de moeite. Je kan duidelijk horen dat het ritme hier in hun bloed zit!

Na een half uurtje uitbundig gezang kwam de leerkracht dan toch opdagen. Aangezien er in het lokaal geen plaats meer was hebben we niet veel van de Worship meegemaakt maar in de schaduw was het best aangenaam en we maakten een leuk praatje met de andere leerkrachten.

Toen de les voorbij was gingen Xenia en ik terug naar het KG gebouw om ook daar nu de Worship mee te maken. Madam Evelyn voerde deze blijkbaar uit. Volledig in het Ewe, hebben Xenia en ik 2 uur naar haar verhaal geluisterd. Ik ga niet ontkennen dat het af en toe moeilijk was om onze ogen open te houden. Na het verhaal was Madam Evelyn ook nog eens zo vriendelijk om het verhaal speciaal voor ons opnieuw te vertellen in het Engels. Dit maal vielen de kinderen in slaap en Madam Doris, de andere juf van KG1, vond het blijkbaar ook niet zo interessant want zij ging in het midden van de klas, boven op een tafel even een dutje doen!

Tijdens de speeltijd vroegen de andere leerkrachten me wanneer ik zou gaan trouwen (ook zij hadden blijkbaar de ring opgemerkt). Ik flapte er nog net snel genoeg “ In August” uit om geloofwaardig over te komen. Ik heb ze dan ook moeten beloven dat ze allemaal welkom waren op mijn trouwfeest! Oh jee…