Donderdag 16/02/2012: verschrikkelijke Maïsbol, Er was eens een jongen met een trompet, huwelijksaanzoek voor Anke, investigation of the phone calls!

Madam Evelyn was zo vriendelijk om deze morgen haar ontbijt met mij en Xenia in de klas te delen. Het eten bestond uit een soort maïspap die was opgesteven tot 1 grote vetbol (denk aan mezenbollen voor in de tuin). Ik nam er een klein hapje van en zei dat het erg smakelijk was, vroeg waar ik het kon kopen en hoe het gemaakt werd maar eigenlijk moest ik er echt van overge***! Het smaakte naar iets van een dikke, zure, aangekoekte, slijmerige havermoutpap! Ook Xenia kon de schijn nog net ophouden toen ze het goedje naar binnen kreeg maar ik zag aan haar gezicht dat het moeilijk werd! Morgen kregen we nog een traktatie van Madam Doris! Joepie!

Op school mochten de kinderen met de plasticine spelen. Of wel was de plasticine kei hard of wel juist veel te lopend. Maar dat was geen probleem voor de kinderen want zij genoten er duidelijk van! Na de speeltijd ging Madam Evelyn nog een verhaal vertellen dat deze keer niet uit de bijbel kwam! Tof dacht ik! Ze evertelde het met veel intonatie in Ewe aan de kinderen en zong er af en toe zelfs liedjes bij! Echt tof dacht ik tot ik daarna de vertaling van het verhaal hoorde. Het ging als volgt:

“Er was een jongen die een trompet had. Zijn ouders hadden een boerderij die heel erg ver van hun huis lag. Toen de jongen op een dag zijn trompet vergat op de boerderij wilde hij het terug gaan halen maar de ouders vonden dat niet goed, het was al laat en zou donker en gevaarlijk worden. De jongen luisterde niet en ging toch zijn trompetje halen. De heenweg verliep goed en toen hij wilde terug keren met trompet kwam hij een mannelijke leeuw tegen. De leeuw vroeg wat de jongen nog zo laat buiten deed en zie hem dat hij hem ging opeten. De jongen vroeg of hij eerst nog een lied op zijn trompetje mocht spelen en dat deed hij dan ook. De leeuw begon te dansen en vergat de jongen zodat de jongen kom ontsnappen. Een paar kilometer verder kwam hij een mannelijke tijger tegen die ook zei dat hij de jongen zou gaan opeten. Weer speelde de jongen eerst op zijn trompet  en begon de tijger te dansen en vergat de jongen op te eten.  Toen de jongen bijna thuis was kwam hij een leeuwin tegen. Zij luisterde ook naar zijn trompet maar toen de jongen dacht dat ze zou gaan dansen, viel ze hem aan en verscheurde hem levend. Alles hing vol bloed en er bleef alleen nog een t-shirt van hem over. Toen de ouders ongerust werden en hem gingen zoeken vonden ze het t-shirt en moesten heel erg wenen en waren voor de rest van hun leven ongelukkig.

Moraal van het verhaal: Wees braaf of je wordt levend opgegeten kinderen en je familie zal voor eeuwig ongelukkig blijven! Het is eens iets anders als een sprookje…

Terug thuis stond Eyram al te wachten voor de deur. Hij moest Anke echt “in private” spreken. Wij wisten allemaal al wat dat ging betekenen maar Anke raakte er helaas niet onder uit en dus was ze genoodzaakt om samen met hem buiten op het terras te gaan zitten. Wij natuurlijk allemaal aan de deur staan mee luisteren en jawel, we hadden het juist! “Will you please marry me Anke?” was de eerste zin die hij zei. Aan de andere kant van de deur vergingen wij met z’n vier bijna van het lachen maar voor Anke was het iets minder aangenaam. Zeker toen Eyram geen “ No” als antwoord wilde horen. Hij bleef maar doorgaan en toen Anke hem duidelijk probeerde te maken dat zij niet van plan was met iemand te trouwen die ze nauwelijks kende maakte hij het nog net iets erger door te zeggen: “ But Anke I think you are understanding marriage in the wrong way. You don’t have to be in love. I just want you to take care of my family and work in the house because God told me you would be a good wife!”. Eyram ging deze week nog eens langs komen om te kijken of ze nog niet van gedacht was veranderd maar ik vrees voor Eyram dat hij op zijn kin zal moeten kloppen…

Na Eyram kregen we nog bezoek van Mister Komla. Deze was terug uit Nigeria en kwam kennis maken. Hij is een vriendelijk man en zorgt ervoor dat alles in orde is voor ons verblijf en wil garanderen dat we veilig zijn. Daarom vertelden we hem dat we de laatste tijd nogal problemen hebben met de Ghanese gsm nummer van Xenia. Verschillende malen per dag bellen er namelijk mannen op die willen dat wij hun vrienden worden of die gewoon wat zitten te hijgen in de telefoon! Mister Komla nam dit meteen serieus op en wilde weten aan wie Xenia haar gsmnummer al gegeven had. Dat was makkelijk want dat was enkel nog maar aan Mister Komla zelf, Madam Dora en mister Samuel (the housekeeper). We verdachten dus een beetje Mister Samuel en Komla zei dat hij het hem zeker ging vragen.

Twee  uur later stond natuurlijk Samuel aan de deur. Hij had de gsm nummer van Xenia niet eens opgeslagen en had hem dus ook niet doorgegeven… Hij had ook nog een helper bij (ne jonge gast die blijkbaar al heel z’n leven al eens dedectiefke had willen speken) en deze sprong meteen op de zaak! Hij belde twee van de anonieme bellers op en probeerde te ontfutselen wie ze waren! Eén van hen leefde in Accra en de andere hier in Kpando. Echt heel raar. Hij ging ook de andere 5 nummers nog op bellen en ons iets laten weten als hij ontdekt had hoe het hele zaakje in elkaar zat! Heel grappig om hem zo bezig te zien maar ik ben toch ook erg nieuwsgierig aan het worden!

Vrijdag 17/02/2012: Ballen op Aziave, met de fiets naar Dora, Regen!

Normaal gezien hadden KG1 en KG 2 vandaag sport op school maar omdat de sportleerkracht niet kwam opdagen haalde Madam Evelyn opblaasbare ballen boven van ING bank. Er zaten ook heuse springballen tussen! Het duurde wel even vooraleer alle ballen ook daadwerkelijk waren opgeblazen, blaas zelf maar eens een springbal met je mond op in een temperatuur van 35 graden als kind van 5 jaar! Toen alles dan toch gelukt was werd er naar de speelplaats getrokken en mochten de kinderen vrij rondespelen met de ballen! Een echte belevenis voor zowel de kinderen als mij en super leuk!

Na een uurtje met de ballen te spelen (Madam Evelyn en Madam Dora op een stoel gezeten) was het wel genoeg voor de voormiddag en mochten de kinderen de komende twee uur met hun hoofdjes op de tafel liggen…

Normaal gezien ging Madam Dora ons deze namiddag meenemen naar Dogebedake en Dogbedakadou (de chiefs of town) maar aangezien ze een hele week niets meer van zich had laten horen belden we haar toch maar even op. Verassing: weer geen gehoor natuurlijk. Dan zat er niets anders op om naar haar toe te gaan.  Anke en ik sprongen na het eten dan maar op de fiets en reden naar The Education Center. Ik vond het heel leuk nog eens met de fiets te rijden! Ik kreeg het er warm van maar het was toch al veel beter dan een half uur te voet gaan!

Eenmaal aangekomen nog een uurtje wachten tot Queen Dora tijd voor ons had om ons dan te melden dat ze niet zeker wist of het vandaag zou lukken “but stay home in your house and maybe I will come…”

Terug fietsen dan maar en ontdekken waarom onze bananen toch zo plat zijn. Er ligt gewoon ene boot op!

Om 5 uur geen Dora, om 6 uur geen Dora, om kwart na 6 telefoon: ze komt niet meer. =)

Rond 6 uur werd het hier plots ook wat donkerder in de lucht. Zou het dan misschien toch gaan regen? En jawel even later vallen de allereerste regendruppels van het jaar naar beneden! Hoera! Het was zalig om even in de regen te staan maar toen het echt wel hard begon te regenen zijn we toch maar gaan schuilen!

Vanavond op het menu:

Frieten met stoofvlees en mayonaise

lé zo noemen wij het toch maar zo smaakt het jammer genoeg niet… Eigenlijk is het gebakken Yam met koe in pikante tomatensaus en iets dat op mayonaise lijkt! =)

Zaterdag 18/02/2012: Laundryday!

Deze morgen zijn vertrokken Anke en Stephanie al erg vroeg voor een weekendje Accra. Dat wil zeggen dat we het kot voor ons alleen hebben. J

Wa slapen wat uit, hangen wat en beslissen dan om de was maar eens te doen. Al de kleren die ik de afgelopen twee weken gedragen en bezweet heb gaan de emmer met sop in! En dan maar schrobben! Een heel karwijtje dat ik toch best onderschat had. Binnen de 3 min stond ik al in het zweet naar adem te happen! Het was wel de moeite waard want nu is alles weer lekker proper. Ik krijg er wel een beetje heimwee van want alles ruikt nu naar thuis…

Na het wassen stond James (kindje uit mijn klas) al weer aan de deur. Even bellen blazen dan maar en samen een klein dansje doen. ‘T is een lief gastje maar wel nen drukke!

Daarna naar het dorp voor een Alvaro (lekker non-alcoholisch bier met passievrucht) op ons terraske! Dat hadden we na al dat wassen wel verdiend!

Normaal gezien zou ik om 4 uur gaan skypen met mama en papa. Ik keek er echt naar uit om ze te horen aangezien Mama gevraagd was om meter te worden! Maar helaas. Internet Café was plots gesloten. Ik was zo teleurgesteld dat ik besloot om even naar huis te bellen maar daardoor miste ik iedereen nog veel erger en vandaag zijn dan ook de eerste traantje gevloeid…

Om me wat op te vrolijken had de kokkin een specialleke in petto denk ik. Gekookte yam met iets dat een vispapke leek. Niet te vreten…

Zondag 19/02/2012: Twee weken van huis, Prince, Een krokodil! En een dode kip.

Vannacht was een koele nacht! Door het regenseizoen lijken de nachten iets af te koelen maar overdag blijft het even heet! Ik heb dus vandaag een keertje tot half 11 in bed kunnen blijven liggen! Zalig! Toen ik opstond hadden we al bezoek van Prince Kwaku (de jonge student van de brief). Hij is echt een hele toffe gast die er echt niet mee omkan hoe de andere jongens hier soms tegen ons doen. We hadden aan de ontbijttafel dan ook een erg interessant gesprek over Ghana en België met hem. (Hij blijkt hier ook de enige niet fanatieke kerkganger te zijn en dat is ook wel eens aangenaam!)

We vroegen hem van alles over de school hier en kwamen natuurlijk ook weer op onze meest gestelde vraag: zitten er hier in de buurt nu krokodillen of niet?! Want iedereen geeft daar telkens een ander antwoord op en we raken nu toch wel benieuwd!

“There are no crocodiles in the River or in the lakes… But there is one living here at school.”

“SAY WHAAAAAAT?!”  Blijkbaar heeft de directeur hier 6 jaar geleden eens een ingeving gekregen dat het toch tof moest zijn om hier op school gewoon een krokodil in een stenen bak te houden! Dat moesten we zien natuurlijk! Wij met Prince naar de speelplaats en inderdaad in 1 van de grote stenen bakken zit dus gewoon een krokodil! En nog geen baby kleintje ook niet! “What will he be eating?”  “Oh sometimes the students catch a chicken and then they throw it in de box.”

The box is by the way ook echt veel te klein voor dat dier, er zit bijna geen water in, en studenten porren er voor de grap ook wel eens met een stok in of gooien er plastic flesjes naar! Ik wordt hier echt niet goed van en heb spijt dat er hier gene Afrikaanse Gaia is ofzo!

‘ Savonds vlak voor het eten gebracht zou worden gaan we nog even op ons terras zitten om van een lekker avondbriesje te genieten. Natuurlijk worden we al snel gespot door Eyram die ons komt vergezellen. We zitten een beetje te praten en plots gigantische commotie bij de kippen vlak voor ons! Ze spurten alle kanten uit met een geweldig gekakel. Dan zien we de oorzaak. Een heel erg grote roofvogel heeft één van de kippen te pakken! Maar wanneer de havik wil opvliegen kan hij de kip niet houden en laat ze vlak voor onze deur vallen. Het kipke zijn kopke hangt er half af en is gelukkig al dood. We wachten nog even maar de roofvogel lijkt niet van plan zijn prooi terug op te gaan halen dus besluiten we ermee naar onze nieuwe vriend : Krokkie te trekken! (Eyram mag de dode kip dragen want daar stonden wij drie niet meteen voor te springen.)

Krokie slokt in 3 happen met veel smakelijk gekraak de kip op en lijkt er erg tevreden mee te zijn!  De één z’n dood is de ander z’n brood zullen we maar denken…

Wanneer we terug zijn staat ons eten al klaar. Bangku met kip. Als ik gisteren dacht dat er niets ergers bestond om binnen te krijgen herzie ik bij deze mijn mening! De bangku kreeg Zanga want wij kregen het papje écht niet binnen! Plan b: Een avond van bananen dan maar!

Morgen is het weer fried rice met tomatensaus en daar ben ik hééél blij om!

Maandag 20/02/2012: Eerste lesdag, markt, verbrand…

Ik was wel een beetje zenuwachtig voor mijn eerste dag volledig zelf lesgeven. Op de planning stond: Jezelf leren voorstellen, een actief buitenspelletje en om af te sluiten de letters I,J,K.

Alles verliep nog niet echt volgens plan. De kinderen verstaan bijna geen enkel woord Engels buiten: helow, how are you, Thank you en Sit down. Hmm morgen zal het meer met prenten en uitbeelden moeten vrees ik!

Het hoekenwerk (dat meer iets weg heeft van contractwerk aangezien ik ze laat schrijven, lezen,…) ging eigenlijk beter dan verwacht.  Ik heb besloten om in 1 hoek mezelf te zetten met telkens 5 kinderen. Hierin herhaal ik de les van de letters nog een keer en doe er wat spelletjes mee. Een succes want de kinderen begrijpen nu veel beter wat ik bedoel omdat ik het ze persoonlijk kan uitleggen. Het begin is telkens loodzwaar maar eens de kinderen door hebben wat er van hen verwacht wordt gaat het beter!

Na een vermoeiende dag gaan we de markt af opzoek naar leuke stofjes! Ik kocht er vier erg kleurrijke waar ik kussensloopjes van wil maken voor in m’n klas volgend jaar! (Sorry mama, als ik thuis ben ga ik je dus aan het werk zetten :D ) De markt is altijd een hele belevenis en ik begin het ondertussen echt leuk te vinden!

Da nachten worden dan wel koeler maar de dagen lijken heter. Dat merkte ik ook wanneer ik terug was van de markt. Het kleedje staat er in het rood in… Verbrand maar wel m’n eigen schuld! Vanaf morgen terug insmeren dan maar!